IBPBI/2/423-1245/12/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2012 r. (wpływ do tut. Biura 17 lipca 2012 r.), uzupełnionym w dniach 20 i 25 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu powstania przychodu w związku z obciążaniem kontrahenta kosztami transportu dotyczącymi 2011 r., które pierwotnie ujęto jako koszt uzyskania przychodu w 2011 r. (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 17 lipca 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu powstania przychodu w związku z obciążaniem kontrahenta kosztami transportu dotyczącymi 2011 r., które pierwotnie ujęto jako koszt uzyskania przychodu w 2011 r. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też, pismem z dnia 12 września 2012 r. Znak IBPBI/2/423-877/12/JD, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniach 20 i 25 września 2012 r.

W uzupełnieniu wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka (zwana dalej "KO") jest producentem odlewów żeliwnych. W związku z bardzo dużym obłożeniem zamówieniami, KO podzleciła małe odlewy żeliwne innej odlewni. W wyniku przeprowadzonej akcji ofertowej jako podwykonawcę wybrano spółkę HZ (zwana dalej "HZ"). Transakcja przebiegała następująco: HZ za wyprodukowane wyroby wystawiła fakturę VAT na KO na 27 szt. odlewów, następnie KO wystawiła fakturę VAT na 27 szt. odlewów dla swojego kontrahenta w Anglii (zwanego dalej "GB"). Obie transakcje miały miejsce w listopadzie 2011 r. Transport zorganizował i poniósł na swój koszt KO korzystając z usług firmy zewnętrznej, która wystawiła fakturę VAT za transport 27 szt. odlewów, transport odbył się bezpośrednio z HZ do GB. W listopadzie 2011 r. KO wykazała przychód ze sprzedaży wyrobów do GB, pomniejszając go o rzeczywiste koszty zakupu, jakimi HZ obciąża KO, traktując je jako koszty bezpośrednie.

W styczniu 2012 r. kontrahent GB zgłosił reklamację 27 sztuk wyrobów wykonanych przez HZ. Po przeprowadzeniu badań i analiz przez KO okazało się, że nie wszystkie parametry składu chemicznego określone w zamówieniu i potwierdzeniu zamówienia zostały spełnione. HZ początkowo uważało reklamację za bezzasadną. KO dnia 3 lutego 2012 r. pomimo braku porozumienia z HZ co do zasadności reklamacji uznało reklamację GB. W wyniku uznanej reklamacji, KO dostarczyło do GB 27 sztuk nowych, wolnych od wad wyrobów w ramach tego samego zamówienia.

W wyniku prowadzonych rozmów na przełomie marca i kwietnia 2012 r. HZ uznało reklamację (informacja telefoniczna), proponując wymianę reklamowanych wyrobów na nowe, jednakże w obawie o jakość kolejnej partii wyrobów KO podjęło decyzję, że nie będzie zastępować reklamowanych wyrobów, wyrobami wyprodukowanymi w HZ i w związku z reklamacją rozpoczęło produkcję nowych wyrobów we własnym zakresie i na własny koszt.

W kwietniu 2012 r. KO dostarczyła w ramach reklamacji wyprodukowane we własnym zakresie wyroby w ilości 15 szt. wystawiając fakturę VAT na GB, kolejne partie dostaw w ilości 12 szt. miały miejsce w maju i czerwcu 2012 r. Transport nowych wyrobów w ilości 15 szt. wyprodukowanych w KO do GB odbył się na koszt KO, która została obciążona fakturą VAT przez firmę transportową przy czym koszt transportu powrotnego został refakturowany na HZ. W ramach transportu powrotnego z GB przewieziono do HZ reklamowane wyroby w ilości 15 szt. Jednocześnie w maju 2012 r. HZ wystawiła fakturę korygującą do faktury sprzedaży z 2011 r. Również KO wystawiła fakturę korygującą do faktury sprzedaży z 2011 r., obydwie po 15 szt. wyrobów. Ponadto koszty transportu 27 szt. sprzedanych w 2011 r. zostały w całości refakturowane przez KO na HZ. KO posiada sprawozdania finansowe za 2011 r. podpisane z datą 29 lutego 2012 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W którym momencie należy wykazać przychód z refakturowanych kosztów transportu na HZ dotyczących 2011 r., które pierwotnie KO ujęło jako koszt uzyskania przychodów w 2011 r... (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu refakturowania usług należy wykazać w dacie wystawienia refaktury niezależnie od tego, jakiego okresu refaktura ta dotyczy. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychody Wnioskodawcy z tytułu należności wynikającej z wystawionej refaktury powinny być rozpatrywane na podstawie właściwych przepisów, określających datę powstania przychodów należnych. W analizowanej sytuacji przepisem właściwym w odniesieniu do daty powstania przychodów z tytułu wystawionej refaktury jest art. 12 ust. 3a ustawy CIT, zgodnie z którym, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c -3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Należy podnieść, iż Wnioskodawca fizycznie nie świadczy usługi na rzecz odbiorcy refaktury. Jest on jedynie swoistym pośrednikiem pomiędzy podmiotem faktycznie ją świadczącym, a rzeczywistym ich odbiorcą. Tak więc jedynie moment wystawienia refaktury może być przesłanką powstania przychodu z tego tytułu. W konsekwencji przychód z tytułu refakturowania usługi transportu w przedstawionym stanie faktycznym powinien być wykazany w dacie wystawienia refaktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychody podatników z tytułu należności wynikającej z wystawionej refaktury powinny być rozpatrywane na podstawie odpowiednich przepisów określających datę powstania przychodów należnych.

Właściwym przepisem w odniesieniu do daty powstania przychodów należnych z tytułu wystawianych refaktur jest art. 12 ust. 3a u.p.d.o.p., zgodnie z którym, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, iż momentem powstania przychodu w związku z obciążaniem kontrahenta kosztami transportu jest dzień wystawienia faktury przez Wnioskodawcę.

W świetle powyższego stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.