IBPBI/2/423-1243/13/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 20 września 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości dokonania korekty wartości początkowej środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 25 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości dokonania korekty wartości początkowej środków trwałych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina (dalej: "Wnioskodawca"), określając wartość początkową przyjmowanych do użytkowania środków trwałych, w stosunku do części z nich błędnie zaliczyła do wartości początkowej kwotę podatku VAT, która mogła podlegać odliczeniu. W konsekwencji, wartość początkowa części środków trwałych Wnioskodawcy została przez niego zawyżona. W związku z powyższym, Wnioskodawca planuje dokonanie korekty wartości początkowej środków trwałych, w odniesieniu do których została ona zawyżona o kwotę nieodliczonego podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób Wnioskodawca powinien dokonać korekty wartości początkowej środków trwałych, w przypadku których została ona zawyżona o błędnie nieodliczony podatek VAT, tj. czy:

* korekcie powinna podlegać wartość początkowa środków trwałych, a w konsekwencji dokonane przez Wnioskodawcę odpisy amortyzacyjne, czy też

* różnice pomiędzy zawyżonymi a prawidłowymi wartościami początkowymi środków trwałych, których dotyczy opisana sytuacja powinny stanowić przychód Wnioskodawcy, rozpoznany jednorazowo.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zawyżenia wartości początkowej przyjętych do użytkowania środków trwałych o kwotę błędnie nieodliczonego podatku VAT, powinien skorygować wartości początkowe przyjętych do używania środków trwałych oraz-w konsekwencji - dokonane odpisy amortyzacyjne.

Na podstawie art. 16g ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. określanej w dalszej części skrótem "CIT"), za cenę nabycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, która stanowi wartość początkową od której odlicza się odpisy amortyzacyjne, uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związanie z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek VAT, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek VAT nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Oznacza to, że z reguły podatek VAT naliczony nie stanowi składnika wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, na przykład ze względu na możliwość jego odliczenia przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy CIT, co do zasady, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a -16 m ustawy CIT.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, w wyniku uwzględnienia w wartości początkowej części przyjmowanych do używania środków trwałych kwoty podatku VAT podlegającej odliczeniu, zawyżył ich wartość początkową; konsekwencją powyższego było rozpoznanie kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych w nieprawidłowej wysokości.

W ocenie Wnioskodawcy, należy dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach (okresach), w których wykazano je w kwocie zawyżonej. Jednorazowe rozpoznanie przychodu w wysokości różnicy pomiędzy zawyżoną przez Wnioskodawcę wartością początkową a prawidłową wartością początkową nie jest, zdaniem Wnioskodawcy, rozwiązaniem zapewniającym zachowanie pełnej poprawności rozliczeń; korekcie powinny bowiem podlegać rozpoznane przez niego w błędnej wysokości odpisy amortyzacyjne w tych okresach rozliczeniowych, w których zostały rozpoznane przez Wnioskodawcę w błędnej wysokości.

W ocenie Wnioskodawcy, bez znaczenia dla konieczności dokonania korekty pozostaje przyczyna błędnego zaliczenia do wartości początkowej przyjmowanego do używania środka trwałego kwoty podatku VAT naliczonego.

Poprawność zaprezentowanego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy potwierdził przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 29 października 2012 r., znak: IBPBI/2/423-952/12/MS, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 20 marca 2012 r., znak: IPPB5/423-1232/11-2/DG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.