IBPBI/2/423-1196/11/AK - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kosztów abonamentów, aparatów i rozmów telefonicznych używanych przez pracowników spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 września 2011 r.), uzupełnionym w dniach 29 i 30 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup telefonów i abonamentów telefonicznych zarówno używanych jak i nieużywanych do prowadzenia rozmów (pytanie przedstawione we wniosku jako pierwsze) - jest prawidłowe.

W dniu 29 września 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup telefonów i abonamentów telefonicznych zarówno używanych jak i nieużywanych do prowadzenia rozmów (pytanie przedstawione we wniosku jako pierwsze). Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 14 grudnia 2011 r. Znak IBPBI/2/423-1196/11/AK, IBPP1/443-1494/11/BM wezwano do ich uzupełnienia. Braki formalne uzupełniono w dniach 29 i 30 grudnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W poprzednich latach Spółka zakupiła duże ilości telefonów komórkowych wraz z abonamentami na czas określony 24 miesiące. Ilość zakupionych telefonów i abonamentów znacznie przekraczała ilość zatrudnionych w Spółce osób. Część z zakupionych telefonów została wykorzystana przez pracowników Spółki do celów służbowych. Spółka nie jest operatorem telekomunikacyjnym ani jej głównym przedmiotem działalności nie jest handel tego typu asortymentem, natomiast ma w zakresie działalności handel. Telefony, które nie zostały oddane do użytkowania pracownikom były zdeponowane w siedzibie Spółki i nieużywane. Celem zakupu większej ilości telefonów i abonamentów z nimi związanych było uzyskanie wyjątkowo korzystnych upustów oraz uzyskanie przychodu ze sprzedaży nieużywanych aparatów telefonicznych. Upusty z tytułu zakupu dodatkowych telefonów dotyczyły obniżenia kosztu abonamentów dla wszystkich posiadanych przez Spółkę telefonów oraz uzyskano dzięki temu znaczącą obniżkę ceny zakupowanych aparatów telefonicznych - większość została zakupiona za 1 zł netto.

Część nieużywanych aparatów komórkowych została wykorzystana na wymianę uszkodzonych telefonów użytkowanych przez pracowników, natomiast pozostałe zostały sprzedane. Sprzedane aparaty telefoniczne zostały zbyte po cenach rynkowych z 23% VAT, przed upływem 24-miesięcznego okresu umowy. Sprzedane aparaty telefoniczne zostały nabyte przez Spółkę w ramach zakupu 24-miesięcznych abonamentów i warunkiem ich nabycia było ponoszenie kosztu abonamentu za powyższy okres.

Korzyścią jaką uzyskała Spółka z powyższej operacji biznesowej jest: przychód ze sprzedaży aparatów telefonicznych, oszczędność na zakupie nowych telefonicznych aparatów komórkowych w miejsce uszkodzonych oraz obniżona cena abonamentów telefonicznych używanych przez pracowników. Uzyskany przychód ze sprzedaży telefonów był niższy niż zakładano przy zakupie abonamentów i wydatki związane z utrzymaniem abonamentów przekroczyły przychód ze sprzedaży. Spowodowane to zostało znacznie wyższym niż prognozowano spadkiem cen telefonów komórkowych. Spółka poniosła stratę na tej operacji.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na abonamenty za niewykorzystywane do rozmów telefony, które przyczyniły się do uzyskania upustów a ich sprzedaż spowodowała uzyskanie przychodu. Uzyskany przychód ze sprzedaży telefonów był niższy niż zakładano przy zakupie abonamentów i wydatki związane z utrzymaniem abonamentów przekroczyły przychód ze sprzedaży... (pytanie przedstawione we wniosku jako pierwsze)

Zdaniem Wnioskodawcy, zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegają w całości wydatki na zakup abonamentów telefonicznych zarówno używanych do prowadzenia rozmów jak i nieużywanych do prowadzenia rozmów a generujących przychód ze sprzedaży aparatów telefonicznych oraz upusty cenowe do wszystkich rozmów.

Kosztem uzyskania przychodów są zdaniem Spółki: koszty abonamentów, aparatów i rozmów telefonicznych używanych przez pracowników Spółki na cele związane z działalnością Spółki oraz koszty abonamentów i aparatów, które nie były wykorzystywane do prowadzenia rozmów, a przyczyniły się do uzyskania przez Spółkę upustów oraz przychodu ze sprzedaży aparatów telefonicznych. W związku z powyższym Spółka zalicza w koszty uzyskania przychodów koszty zakupu telefonów, ich abonamentów oraz rozmów telefonicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem, aby móc zaliczyć konkretne wydatki do kosztów uzyskania przychodów, niezbędne jest wykazanie związku między ich poniesieniem, a dążeniem do uzyskania przychodów. Do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Pośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z całokształtem działalności podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w poprzednich latach Spółka zakupiła duże ilości telefonów komórkowych wraz z abonamentami na czas określony 24 miesiące. Ilość zakupionych telefonów i abonamentów znacznie przekraczała ilość zatrudnionych w Spółce osób. Część z zakupionych telefonów została wykorzystana przez pracowników Spółki do celów służbowych. Spółka nie jest operatorem telekomunikacyjnym ani jej głównym przedmiotem działalności nie jest handel tego typu asortymentem, natomiast ma w zakresie działalności handel. Telefony, które nie zostały oddane do użytkowania pracownikom były zdeponowane w siedzibie Spółki i nieużywane. Celem zakupu większej ilości telefonów i abonamentów z nimi związanych było uzyskanie wyjątkowo korzystnych upustów oraz uzyskanie przychodu ze sprzedaży nieużywanych aparatów telefonicznych. Upusty z tytułu zakupu dodatkowych telefonów dotyczyły obniżenia kosztu abonamentów dla wszystkich posiadanych przez Spółkę telefonów oraz uzyskano dzięki temu znaczącą obniżkę ceny zakupowanych aparatów telefonicznych - większość została zakupiona za 1 zł netto. Część nieużywanych aparatów komórkowych została wykorzystana na wymianę uszkodzonych telefonów użytkowanych przez pracowników, natomiast pozostałe zostały sprzedane. Sprzedane aparaty telefoniczne zostały nabyte przez Spółkę w ramach zakupu 24-miesięcznych abonamentów i warunkiem ich nabycia było ponoszenie kosztu abonamentu za powyższy okres. Korzyścią jaką uzyskała Spółka z powyższej operacji jest: przychód ze sprzedaży aparatów telefonicznych, oszczędność na zakupie nowych telefonicznych aparatów komórkowych w miejsce uszkodzonych oraz obniżona cena abonamentów telefonicznych używanych przez pracowników. Uzyskany przychód ze sprzedaży telefonów był niższy niż zakładano przy zakupie abonamentów i wydatki związane z utrzymaniem abonamentów przekroczyły przychód ze sprzedaży. Spowodowane to zostało znacznie wyższym niż prognozowano spadkiem cen telefonów komórkowych. Spółka poniosła stratę na tej operacji.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wyżej cytowane przepisy, stwierdzić należy, iż do kosztów uzyskania przychodów mogą zostać zaliczone koszty abonamentów, aparatów i rozmów telefonicznych używanych przez pracowników Spółki na cele związane z działalnością Spółki oraz koszty abonamentów i aparatów, które nie były wykorzystywane do prowadzenia rozmów, a przyczyniły się do uzyskania przez Spółkę upustów oraz przychodu ze sprzedaży aparatów telefonicznych, ponieważ wypełniają przesłanki art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stanowisko w zakresie pytania przedstawionego we wniosku jako pierwsze dot. podatku dochodowego od osób prawnych jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania przedstawionego we wniosku jako drugie dotyczące podatku od towarów i usług wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.