IBPBI/2/423-1141/10/MS - Możliwość zaliczenia kar umownych za opóźnienie w dostawie towarów do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 6 września 2010 r.), uzupełnionym w dniu 12 listopada 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kary umownej wynikającej z opóźnienia dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kary umownej wynikającej z opóźnienia dostawy towarów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 października 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1141/10/MS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 12 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka planuje podpisać kontrakt na sprzedaż, dostawę, instalację i obsługę serwisową maszyn i urządzeń z USA. Termin realizacji dostawy ww., urządzeń trwa około 2-ch miesięcy. W kontrakcie podawane są terminy realizacji dostawy, podparte informacją uzyskaną od dostawcy urządzeń. Klient, w celu zabezpieczenia swoich interesów gospodarczych, chce umieszczenia w kontrakcie informacji na temat ewentualnych kar umownych za opóźnienie w dostawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kary umowne poniesione przez sprzedającego, wynikające z samego opóźnienia dostawy towarów, są kosztem uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonywanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. W myśl ww. przepisu nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodu kar umownych, których poniesienie wiąże się z wadliwymi towarami lub wadliwie wykonanymi usługami na rzecz kontrahentów, zwrotem po usunięciu wad towarów i wykonywanych usług, jak też zwłoki w dostarczeniu tych towarów i wykonanych usług po likwidacji tych wad.

Istotą przepisu, zdaniem Wnioskodawcy nie jest kara umowna wynikająca z samej zwłoki w dostawie towaru wolnego od wad, lecz opóźnienie, jakie powstaje przy dostawie zwrotnej towarów po wcześniejszym usunięciu z nich wad. Wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 22 rodzaje kar umownych stanowią katalog zamknięty, a ewentualne, poniesione w przyszłości kary z tytułu opóźnienia w dostawie wolnych od wad towarów nie znajdą miejsca w tym wykazie. Zdaniem Wnioskodawcy, jako sprzedającego, kary umowne, które wynikną tylko z samego opóźnienia dostawy towarów będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Literalne brzmienie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., nie pozostawia wątpliwości, że nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika, stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności, są kosztem uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Zgodnie z 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Ustawa o p.d.o.p. nie definiuje pojęcia kary umownej. Kara umowna jest instytucją prawa cywilnego. Przepisy dotyczące kary umownej zawarte są w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) - w art. od 483-485. Zgodnie z art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego, można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Kara umowna stanowi zatem zabezpieczenie prawidłowej realizacji umowy.

Do kosztów podatkowych nie zalicza się sankcji cywilnoprawnych w formie kar umownych, z tytułów wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o p.d.o.p. Ustawodawca kierował się w tym względzie zasadą, aby nie premiować działań sprzecznych z istotą umów, zagrożonych karami. W przepisie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o p.d.o.p., ustawodawca wprost wyraża, jakiego rodzaju kary umowne nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Są to kary wynikające z nienależytego wykonania zobowiązań, które są wynikiem niewłaściwego działania lub zaniechania dłużnika. Co do pozostałych kar niewymienionych w negatywnym katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., wskazać należy, iż fakt ten nie oznacza, że automatycznie można taki wydatek uznać za koszt podatkowy. Pomiędzy poniesionym kosztem, a potencjalnym przychodem musi bowiem zaistnieć związek przyczynowo - skutkowy, albo musi być to wydatek poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka planuje podpisać kontrakt na sprzedaż, dostawę, instalację i obsługę serwisową maszyn i urządzeń z USA. Kontrahent Spółki domaga się umieszczenia w kontrakcie informacji na temat ewentualnych kar umownych za opóźnienie w dostawie towarów.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż kary umowne z tytułu opóźnienia w dostawach towarów, jako nie objęte zakresem przedmiotowym art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o p.d.o.p., co do zasady nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Zatem należy uznać, iż skoro kary te będą stanowić wypełnienie obowiązków zawartych w umowie, a Spółka w istocie podejmie działania zmierzające do ich uniknięcia lub zminimalizowania, to jako pozostające w związku z osiąganymi przychodami, będą one mogły stanowić koszty uzyskania przychodów, w oparciu o art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Reasumując stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.