IBPBI/2/423-1137/13/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 29 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 3 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek dla kontrahentów serwowany w siedzibie Spółki, jak i poza jej siedzibą - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek dla kontrahentów serwowany w siedzibie Spółki, jak i poza jej siedzibą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, sklasyfikowaną zgodnie z PKD pod numerem 25.29Z jako produkcja pozostałych zbiorników, cystern i pojemników metalowych. Spółka sprzedaje swoje wyroby zarówno w kraju, jak i za granicą (80% sprzedaży). Rynek butli jest rynkiem niezwykle dynamicznym, wykazuje się dużą fluktuacją sprzedaży, szybkim postępem technicznym, potrzebą uzyskiwania nowych certyfikatów i ciągłym doskonaleniem produktu. Wiąże się to z koniecznością utrzymywania stałych kontaktów handlowych zarówno z dostawcami materiałów, jak i coraz bardziej wymagającymi odbiorcami. Są to spotkania o charakterze biznesowym, w trakcie których prowadzone są rozmowy handlowe, negocjowane umowy, zamówienia, omawiane warunki finansowe itp. Są to często wielogodzinne negocjacje, których decyzje mają wpływ na funkcjonowanie Spółki. Spotkania te odbywają się bądź w siedzibie Spółki, gdzie podawana jest zwyczajowo kawa, herbata, soki, ciastka (czasami catering), lub poza Spółką np. w lokalach gastronomicznych, gdzie zamawiany jest obiad lub kolacja. Wszystkie ww. wydatki udokumentowane są fakturami (rachunkami) i opisywane jako artykuły spożywcze na potrzeby sekretariatu lub jako poczęstunek dla kontrahenta w trakcie spotkania biznesowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty poczęstunku dla kontrahentów zarówno w siedzibie firmy, jak i na zewnątrz należy uznać za koszty reprezentacji zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i uznać za koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Czy na koszty te należy patrzeć przez pryzmat celu, jakiemu one mają służyć, czyli uzyskaniu przychodu i traktować jako koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, wszystkie ww. wydatki stanowią zwyczajowy poczęstunek, należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury i nie mający charakteru okazałości i wytworności i należy je uznać za koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskiwanymi przychodami lub służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródeł przychodu. Z pewnością jednym z celów była w tym przypadku poprawa wizerunku Spółki, ale celem nadrzędnym było podpisanie kontraktu i przyszłe przychody, które to spotkanie wygeneruje.

Wątpliwości Spółki w klasyfikowaniu kosztów spotkań biznesowych z kontrahentami, podczas których serwowane są posiłki, wynikają z różnorodnych interpretacji i rozstrzygnięć zarówno izb skarbowych, jak i sędziów NSA. Spółka jest zdania, że podstawowym kryterium w klasyfikacji ww. kosztów powinien być związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz związek przyczynowy. Konieczna jest analiza czy dany koszt może przyczynić się do pożądanego celu (tekst jedn.: osiągnięcia przychodu, jego zachowania lub zabezpieczenia), chociaż nie mamy pewności, że ten cel będzie osiągnięty. W obecnych realiach gospodarczych, gdzie szybko zmieniają się warunki i oczekiwania rynku, agresywna polityka walki o klienta, często decyduje o "być albo nie być" na rynku. Spółka nie zaprasza klienta na obiad albo nie częstuje kawą i ciastkiem w celu stworzenia dobrego wizerunku, wykreowania pozytywnych relacji z kontrahentem, ale celem dominującym i nadrzędnym jest zawarcie kontraktu. Posiłek jest jedynie drogą do tego celu. Trudno, negocjując trudne warunki umów, które czasami trwają klika godzin, prowadzić rozmowy z klientem, który często ma za sobą lot samolotem lub długą drogę samochodem i nie zaprosić na drobny poczęstunek.

W związku z powyższym Spółka jest zdania, że zwyczajowy posiłek serwowany podczas spotkań biznesowych w siedzibie firmy lub w restauracji nie jest kosztem reprezentacji wyłączonym z kosztów podatkowych i stanowi koszt uzyskania przychodów. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje się na wyrok siedmiu sędziów NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. W świetle tego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka zajmuje się produkcją zbiorników, cystern i pojemników metalowych. Rynek butli jest rynkiem niezwykle dynamicznym, wykazuje się dużą fluktuacją sprzedaży, szybkim postępem technicznym, potrzebą uzyskiwania nowych certyfikatów i ciągłym doskonaleniem produktu. Wiąże się to z koniecznością utrzymywania stałych kontaktów handlowych zarówno z dostawcami materiałów jak i coraz bardziej wymagającymi odbiorcami. Są to spotkania o charakterze biznesowym, w trakcie których prowadzone są rozmowy handlowe, negocjowane umowy, zamówienia, omawiane warunki finansowe itp. Są to często wielogodzinne negocjacje, których decyzje mają wpływ na funkcjonowanie Spółki. Spotkania te odbywają się bądź w siedzibie Spółki, gdzie podawana jest zwyczajowo kawa, herbata, soki, ciastka (czasami catering) lub poza Spółką np. w lokalach gastronomicznych, gdzie zamawiany jest obiad lub kolacja. Wszystkie ww. wydatki udokumentowane są fakturami (rachunkami) i opisywane jako artykuły spożywcze na potrzeby sekretariatu lub jako poczęstunek dla kontrahenta w trakcie spotkania biznesowego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup ww. artykułów spożywczych, napojów, poczęstunków, podawanych w trakcie spotkań z kontrahentami niezależnie od miejsca ich podawania i miejsca spożywania posiłku nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Wydatki te ponoszone są bowiem w związku ze spotkaniami biznesowymi podczas których prowadzone są rozmowy handlowe, negocjowane są umowy, zamówienia itp. a zatem celem tych spotkań nie jest wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.; są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez Spółkę orzeczenia sądu administracyjnego należy stwierdzić, iż tut. Organ podziela zawarte w nim stanowisko.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.