IBPBI/2/423-1119/14/SD - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wysokości wstępnej oraz okresowej opłaty z tytułu leasingu operacyjnego samochodów osobowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 grudnia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-1119/14/SD Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wysokości wstępnej oraz okresowej opłaty z tytułu leasingu operacyjnego samochodów osobowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 8 września 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej oraz okresowej opłaty leasingowej (pytania oznaczone wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wstępnej oraz okresowej opłaty leasingowej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 3 lipca 2014 r. została zawarta umowa leasingu operacyjnego pomiędzy Wnioskodawcą, a Finansującym. Przedmiotem leasingu są dwa samochody osobowe w wartości 240.320,32 zł, służące do celów mieszanych tj. wykorzystywane są do działalności gospodarczej podatnika, jak i do celów prywatnych właścicieli Spółki. Zgodnie z ww. umową Spółka otrzymała fakturę VAT z 4 lipca 2014 r. za wstępną opłatę leasingową. Wartość sprzedaży netto 108.144,14 zł, podatek VAT 23% 24.873,15 zł, wartość sprzedaży brutto 133.017,29 zł. W dniu 1 sierpnia Spółka otrzymała fakturę VAT za okresową opłatę leasingową w wartości netto 4.525,79 zł, podatek VAT 23% 1.040,93 zł, wartość sprzedaży brutto 5.566,72 zł.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy wstępna opłata leasingowa będzie w całości kosztem podatkowym w kwocie 108.144,14 zł, czy również będzie kosztem podatkowym nieodliczony podatek VAT w wysokości 50% stanowiący kwotę 12.436,57 zł.

Czy okresowa opłata leasingowa będzie kosztem podatkowym w kwocie 4.525,79 zł, czy również będzie kosztem podatkowym nieodliczony podatek VAT w wysokości 50% stanowiący kwotę 520,46 zł.

(pytania oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wstępna opłata leasingowa w kwocie 108.144,14 zł oraz okresowa opłata leasingowa w kwocie 4.525,79 zł stanowią koszt podatkowy.

Nieodliczony podatek VAT od wstępnej opłaty leasingowej w wysokości 50% tj. 12.436,57 zł oraz nieodliczony podatek VAT od okresowej opłaty leasingowe w kwocie 520,46 zł stanowią koszt podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Artykuł 16 ustawy o p.d.o.p., zawiera zamknięty katalog kosztów (wydatków, odpisów, rezerw) nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, co oznacza, że przy ustalaniu dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania, podatnik nie może zaliczyć do kosztów podatkowych, takich kosztów, które zostały enumeratywnie wymienione w tym przepisie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

* jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 3 lipca 2014 r. Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego. Przedmiotem leasingu są dwa samochody osobowe w wartości 240.320,32 zł, służące do celów mieszanych tj. wykorzystywane są do działalności gospodarczej podatnika, jak i do celów prywatnych właścicieli Spółki. Zgodnie z ww. umową Spółka otrzymała fakturę VAT z 4 lipca 2014 r. za wstępną opłatę leasingową. Wartość sprzedaży netto 108.144,14 zł, podatek VAT 23% 24.873,15 zł, wartość sprzedaży brutto 133.017,29 zł. W dniu 1 sierpnia Spółka otrzymała fakturę VAT za okresową opłatę leasingową w wartości netto 4.525,79 zł, podatek VAT 23% 1.040,93 zł, wartość sprzedaży brutto 5.566,72 zł.

Na gruncie ustawy o p.d.o.p. obowiązuje generalna zasada, w myśl której, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów niestanowiących kosztów podatkowych.

Zasada ta, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych obowiązuje również podatników, którzy odliczą 50% VAT naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi - zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), jak i tych, którzy odliczą podatek VAT w pełnej wysokości. Wejście w życie przepisów ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), nie oznacza, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych podatnicy ci zobligowani są do automatycznego pomniejszenia kosztów używania samochodu osobowego o 50%.

Zatem, jeżeli wydatek związany z używaniem samochodu osobowego spełnia warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., stanowi koszt uzyskania przychodu wraz z podatkiem VAT, w tej części, w jakiej podatnikowi nie przysługuje odliczenie zgodnie z odrębnymi przepisami, stosownie do cytowanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o p.d.o.p.

W tym miejscu należy wskazać, że zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy. W sytuacji, gdy zawarta umowa spełnia warunki wskazane w art. 17b ust. 1 ustawy o p.d.o.p., opłaty ustalone w tej umowie, a ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie trwania umowy z tytułu używania środków trwałych stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów. Przepisy dotyczące podatku dochodowego nie wprowadzają zatem limitów w zakresie zaliczania do kosztów podatkowych opłat i rat leasingowych i literalnie wskazują, że opłaty (raty) leasingowe stanowią dla korzystającego koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że jeżeli Spółka zawarła podatkową umowę leasingu, spełniającą warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o p.d.o.p., to opłaty ustalone w tej umowie, ponoszone przez nią w podstawowym okresie umowy z tytułu używania samochodu osobowego, będą stanowić jej koszt uzyskania przychodów, wraz z podatkiem VAT, w tej części w jakiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług nie podlega on odliczeniu.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku od nr 2 i nr 3 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl