IBPBI/2/423-1119/09/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia jakie konsekwencje podatkowe wywołuje wprowadzenie do ewidencji środków trwałych urządzenia, którego wartość, w wyniku błędnej oceny, że nie spełnia kryterium środka trwałego, została zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 23 września 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia jakie konsekwencje podatkowe wywołuje wprowadzenie do ewidencji środków trwałych urządzenia, którego wartość, w wyniku błędnej oceny, że nie spełnia kryterium środka trwałego, została zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wydobycia węgla kamiennego. Na potrzeby tej działalności Spółka nabywa maszyny, urządzenia i aparaturę (dalej "urządzenia"), eksploatowane następnie w stanowiących własność Spółki zakładach górniczych. W niektórych przypadkach wartość zakupywanych urządzeń przekracza 3.500 zł. Zdarzają się przypadki, że wartość zakupionych urządzeń w momencie przekazania ich do użytku, zaliczana była jednorazowo w koszty, ze względu na błędną ocenę, iż nie spełniały one kryterium środków trwałych, określonych w art. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., określanej dalej skrótem "u.p.d.o.p."), tj. nie były one kompletne i zdatne do użytku.

Spółka ujawniając taką nieprawidłowość wprowadza powyższe urządzenia do ewidencji środków trwałych i rozpoczyna ich amortyzację oraz dokonuje odpowiednich korekt kosztów podatkowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Spółka stoi na stanowisku, iż w sytuacji, gdy zaliczyła wartość urządzenia do kosztów podatkowych z powodu błędnej oceny urządzenia, iż nie spełnia ono definicji środka trwałego (tj. było ono niekompletne i niezdatne do użytkowania), Spółka powinna skorygować koszty okresu, w którym wydatki te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie w ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym doszło do ujawnienia środka trwałego, o którym mowa w art. 16d ust. 2 u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem za ujawnienie środka trwałego uważa się wprowadzenie do ewidencji środków trwałych składnika majątkowego później niż w miesiącu rozpoczęcia jego używania. W związku z powyższym Spółka powinna ujawnić takie urządzenie, które spełnia kryterium środków trwałych i wprowadzić je do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się "od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych".

W takim przypadku Spółce przysługiwać będzie prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym wprowadzono składnik majątkowy do ewidencji środków trwałych. Dokonane odpisy będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, aż do momentu zrównania się sumy dokonanych odpisów z wartością początkową środka trwałego, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., chyba że na mocy art. 16 u.p.d.o.p. odpisy te nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W opinii Spółki, nie znajdzie w takiej sytuacji zastosowania art. 16e u.p.d.o.p., który odnosi się wyłącznie do przypadków niezaliczenia składnika majątkowego do środków trwałych ze względu na przewidywany okres używania poniżej jednego roku.

W przedstawionej sytuacji, składniki majątkowe nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych z innych przyczyn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 2, 3, 4, 5, 6 i 7 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.