IBPBI/2/423-107/14/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 22 października 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 października 2013 r.), uzupełnionym 13 stycznia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów nakładów inwestycyjnych w lokalu będącym przedmiotem najmu w części odpowiadającej kwocie, która zostanie zwrócona przez Wynajmującego (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów nakładów inwestycyjnych w lokalu będącym przedmiotem najmu w części odpowiadającej kwocie, która zostanie zwrócona przez Wynajmującego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 stycznia 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-1411/13/CzP, IBPBI/2/423-1412/13/CzP wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 13 stycznia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność handlową w ramach handlu detalicznego polegającą między innymi na sprzedaży odzieży i obuwia sportowego oraz akcesoriów sportowych. Sprzedaż prowadzona jest w wynajmowanych lokalach, które ze względu na specyfikę działalności wymagają dostosowania do standardów aranżacji obowiązujących w Spółce, co wiąże się z nakładami na ich modernizację. Wydatki na adaptację lokali nie mają charakteru prac remontowych, ale podnoszą zdecydowanie ich wartość użytkową. W ramach ustaleń z niektórymi właścicielami wynajmowanych przez Spółkę lokali (dalej: Wynajmujący), Wynajmujący zobowiązują się partycypować w kosztach nakładów, poniesionych przez Spółkę na dostosowanie lokalu do potrzeb prowadzenia w nim działalności handlowej. Spółka otrzymuje (stan faktyczny) zwrot ponoszonych wydatków na ulepszenie wynajmowanych lokali.

Zasady otrzymania przez Spółkę takiego zwrotu (dofinansowania prowadzonych prac) są każdorazowo ustalane z Wynajmującym i najczęściej polegają na:

* otrzymaniu przez Spółkę dofinansowania w wysokości nieprzekraczającej określonej kwoty za metr kwadratowy lokalu,

* otrzymaniu przez Spółkę dofinansowania całości poniesionych kosztów,

* otrzymaniu przez Spółkę dofinansowania w zryczałtowanej kwocie.

Umowy zawarte z Wynajmującymi zawierają (lub będą zawierać) niekiedy zapis nakazujący zwrot dofinansowania otrzymanego przez Spółkę w przypadku rozwiązania umowy najmu przed upływem określonego terminu. W każdym przypadku zwrot poniesionych przez Spółkę wydatków zostanie udokumentowany wystawieniem przez Spółkę faktury VAT. Spółka nie wyklucza, iż może się zdarzyć, że otrzymane dofinansowanie będzie wyższe niż koszty faktycznie poniesione na ulepszenie wynajmowanego lokalu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym prawidłowe jest podejście, zgodnie z którym Spółka nie ma prawa do amortyzacji nakładów adaptacyjnych w lokalu będącym przedmiotem najmu w części odpowiadającej kwocie zwróconej przez Wynajmującego... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu przyczynienia się do osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Dodatkowo każdy wydatek-poza wyłączeniami zwartymi w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16c, z uwzględnieniem art. 16.

Z kolei stosownie do art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Artykuł 16a ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. stanowi, że amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, nazwane dla celów ustawy "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Z kolei zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Nie stanowią więc kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne przypadające z tytułu inwestycji w obcych środkach trwałych od tej części ich wartości, która została podatnikowi zwrócona w "jakiejkolwiek formie". W przypadku Spółki wartość zwróconą Spółce w jakiejkolwiek formie, o której mówi u.p.d.o.p., stanowi kwota otrzymana od Wynajmującego. Jednocześnie przepisy u.p.d.o.p. nie dają podstawy do zmniejszenia wartości początkowej środka trwałego, w tym również wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym, jeśli na moment przyjęcia środka trwałego/inwestycji do używania wartości te zostały ustalone w sposób prawidłowy. Regulacje te wskazują więc, że określona część odpisów amortyzacyjnych nie może być kosztem uzyskania przychodów co oznacza, że odpisy te należy naliczać w dotychczasowej wysokości, a zatem od wartości początkowej, która nie została obniżona o wartość zwróconych nakładów. Spółka powinna jednak z kosztów uzyskania przychodów wyłączyć część odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w obcym środku trwałym w takiej proporcji, w jakiej wartość zwróconych nakładów pozostaje do całkowitej wartości nakładów poniesionych na inwestycję. Przytoczona regulacja jest analogicznie interpretowana w praktyce - przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 4 czerwca 2009 r. znak: IPPB5/423-128/09-2/AJ przyznał rację wnioskodawcy, że właściwe jest skorygowanie wysokości odpisów amortyzacyjnych, natomiast nieprawidłowe będzie jednorazowe rozpoznanie przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2, 3, 4 oraz w zakresie zdarzenia przyszłego wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.