IBPBI/2/423-1035/12/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2012 r. (wpływ do tut. Biura 17 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania, czy w przypadku przejęcia nieruchomości dłużnika na własność w oparciu o art. 984 k.p.c. Spółka zobowiązana będzie do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych, gdzie podstawa opodatkowania obliczona będzie jako różnica 2/3 szacunkowej wartości nieruchomości i ceny nabycia wierzytelności (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania, czy w przypadku przejęcia nieruchomości dłużnika na własność w oparciu o art. 984 k.p.c. Spółka zobowiązana będzie do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych, gdzie podstawa opodatkowania obliczona będzie jako różnica 2/3 szacunkowej wartości nieruchomości i ceny nabycia wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmuje się między innymi zakupem wierzytelności na podstawie umowy cesji. Spółka zazwyczaj nabywa wierzytelności o niskiej jakości (w szczególności wierzytelności niespłacone terminowo, w stosunku do których wierzyciel pierwotny podejmował, bądź podejmuje czynności windykacyjne). Spółka ma zamiar zakupić w drodze negocjacji od banku całą wierzytelność danego klienta, tj. oprócz wierzytelności z tytułu kwoty nominalnej udzielonych kredytów przedmiotem sprzedaży będą również wierzytelności akcesoryjne z nią związane, w szczególności wierzytelności odsetkowe. Wierzytelność zakupiona zostanie za cenę znacznie niższą od jej wartości nominalnej, jednakże cena odpowiadała będzie wartości rynkowej przedmiotowej wierzytelności (zabezpieczenie ustanowione na przedmiotowej wierzytelności przejdzie zgodnie z umową na Spółkę). Spółka wskazuje ponadto, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składającym co miesiąc deklarację VAT 7 oraz odprowadzającym podatek należny.

W związku z zakupem przedmiotowej wierzytelności spółka ma zamiar wszcząć postępowanie egzekucyjne z nieruchomości dłużnika oraz po ewentualnej bezskutecznej drugiej licytacji przejąć nieruchomość na własność na mocy art. 984 k.p.c. Z uwagi na wysoką wartość wierzytelności Spółka nie będzie zobowiązana do uiszczenia części wartości nieruchomości, gdyż wartość wierzytelności będzie wyższa.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku przejęcia nieruchomości dłużnika na własność w oparciu o art. 984 k.p.c. Spółka zobowiązana będzie do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych, gdzie podstawa opodatkowania obliczona będzie jako różnica 2/3 szacunkowej wartości nieruchomości (zakładając, że nie będzie innych podmiotów chcących przejąć nieruchomość na własność) i ceny nabycia wierzytelności.

Zdaniem Spółki, przy przejęciu nieruchomości na własność za cenę 2/3 szacunkowej wartości nieruchomości podstawą opodatkowania będzie różnica pomiędzy tą ceną a ceną nabycia wierzytelności. Tak obliczony dochód opodatkowany będzie zatem wg 19% stawki podatkowej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej "u.p.d.o.p."), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p.). Jak wynika z powyższych przepisów dla powstania dochodu fundamentalne znaczenie ma określenie wysokości przychodu jako jednej z dwóch wartości mających wpływ na osiągnięcie dochodu.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Wyjątek od tej reguły wprowadza art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. W myśl tego przepisu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Definicja kosztów uzyskania przychodów ujęta została w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na powstanie przychodu (w tym zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Jak wynika z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Również w przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą polegającą na obrocie wierzytelnościami, wydatki związane z ich zakupem stanowić będą koszty uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu z tego tytułu. Dopiero w tym bowiem momencie poniesione wydatki z powyższego tytułu pozostają w związku z uzyskanym przychodem.

Zakwalifikowanie kosztów poniesionych na nabycie wierzytelności jako kosztów bezpośrednio związanych z przychodami odnosi ten skutek, że:

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka ma zamiar zakupić w drodze negocjacji od banku całą wierzytelność danego klienta, tj. oprócz wierzytelności z tytułu kwoty nominalnej udzielonych kredytów przedmiotem sprzedaży będą również wierzytelności akcesoryjne z nią związane, w szczególności wierzytelności odsetkowe. Wierzytelność zakupiona zostanie za cenę znacznie niższą od jej wartości nominalnej, jednakże cena odpowiadała będzie wartości rynkowej przedmiotowej wierzytelności (zabezpieczenie ustanowione na przedmiotowej wierzytelności przejdzie zgodnie z umową na Spółkę). W związku z zakupem przedmiotowej wierzytelności spółka ma zamiar wszcząć postępowanie egzekucyjne z nieruchomości dłużnika oraz po ewentualnej bezskutecznej drugiej licytacji przejąć nieruchomość na własność na mocy art. 984 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), zgodnie z którym jeżeli również na drugiej licytacji nikt nie przystąpi do przetargu, przejęcie nieruchomości na własność może nastąpić w cenie nie niższej od dwóch trzecich części sumy oszacowania, przy czym prawo przejęcia przysługuje wierzycielowi egzekwującemu i hipotecznemu oraz współwłaścicielowi.

Z uwagi na wysoką wartość wierzytelności spółka nie będzie zobowiązana do uiszczenia części wartości nieruchomości, gdyż wartość wierzytelności będzie wyższa.

Odnosząc powyższe do przedstawionego wcześniej stanu prawnego należy stwierdzić, że dochód Spółki, rozumiany jako różnica pomiędzy przychodem powstałym na tej transakcji (połączonym z pozostałymi przychodami Spółki) oraz kosztami jego uzyskania, tj. odpowiednią częścią kosztu nabycia wierzytelności (połączonym z pozostałymi kosztami Spółki), będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 19%, naliczonym od podstawy opodatkowania ustalonej stosownie do art. 18 u.p.d.o.p. Ze względu na to, że przy ustaleniu podstawy opodatkowania Spółka chciała uwzględnić całość kosztu zakupu wierzytelności, a nie odpowiednią do uzyskanego przychodu jego część (stosownie do powołanego wcześniej art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p.), stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych nr. 1-3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.