IBPBI/2/423-1034/12/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2012 r. (wpływ do tut. Biura 17 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania, czy w przypadku zakończenia procesu windykacyjnego i uzyskania z tego tytułu kwoty przekraczającej wartość zakupu wierzytelności Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych obliczonego jako różnica pomiędzy kwotą uzyskaną w toku postępowania windykacyjnego a kwotą za którą wierzytelność została zakupiona w sytuacji, gdy w wyniku windykacji zostanie uzyskana:

* cała kwota wierzytelności - jest prawidłowe,

* część kwoty wierzytelności (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania, czy w przypadku zakończenia procesu windykacyjnego i uzyskania z tego tytułu kwoty przekraczającej wartość zakupu wierzytelności Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych obliczonego jako różnica kwoty uzyskanej w toku postępowania windykacyjnego a kwotą za którą wierzytelność została zakupiona.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmuje się między innymi zakupem wierzytelności na podstawie umowy cesji. Spółka zazwyczaj nabywa wierzytelności o niskiej jakości (w szczególności wierzytelności niespłacone terminowo, w stosunku do których wierzyciel pierwotny podejmował, bądź podejmuje czynności windykacyjne). Spółka ma zamiar zakupić w drodze negocjacji od zamkniętego funduszu sekurytyzacyjnego wierzytelność nabytą wcześniej przez fundusz od banku. Pierwotnym wierzycielem był bank. W wyniku cesji na Spółkę przeniesiona zostanie cała wierzytelność, tj. oprócz wierzytelności z tytułu kwoty nominalnej udzielonych kredytów przedmiotem sprzedaży będą również wierzytelności akcesoryjne z nią związane, w szczególności wierzytelności odsetkowe. Wierzytelność zakupiona zostanie za cenę znacznie niższą od jej wartości nominalnej, jednakże cena odpowiadała będzie wartości rynkowej przedmiotowej wierzytelności. Zabezpieczenie ustanowione na przedmiotowej wierzytelności przejdzie zgodnie z umową na Spółkę. Spółka wskazuje ponadto, iż jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, składającym co miesiąc deklarację VAT 7 oraz odprowadzającym podatek należny. W związku z zakupem przedmiotowej wierzytelności Spółka ma zamiar przeprowadzić czynności windykacyjne oraz wszcząć postępowanie egzekucyjne.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku pozytywnego zakończenia procesu windykacyjnego i uzyskania z tego tytułu kwoty przekraczającej wartość zakupu wierzytelności Spółka zobowiązana będzie do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych obliczonego jako różnica kwoty uzyskanej w toku postępowania windykacyjnego, a kwotą za którą wierzytelność została zakupiona... (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Spółki, w przypadku pozytywnego zakończenia procesu windykacyjnego i uzyskania z tego tytułu kwoty przekraczającej wartość zakupu wierzytelności Spółka zobowiązana będzie do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych obliczonego jako różnica kwoty uzyskanej w toku postępowania windykacyjnego a kwotą za którą wierzytelność została zakupiona.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - dalej "u.p.d.o.p."), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p.). Jak wynika z powyższych przepisów dla powstania dochodu fundamentalne znaczenie ma określenie wysokości przychodu jako jednej z dwóch wartości mających wpływ na osiągnięcie dochodu.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Wyjątek od tej reguły wprowadza art. 12 ust. 3 u.p.d.o.p. W myśl tego przepisu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Definicja kosztów uzyskania przychodów ujęta została w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. zgodnie z którym, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na powstanie przychodu (w tym zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. Jak wynika z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Również w przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą polegającą na obrocie wierzytelnościami, wydatki związane z ich zakupem stanowić będą koszty uzyskania przychodów w momencie uzyskania przychodu z tego tytułu. Dopiero w tym bowiem momencie poniesione wydatki z powyższego tytułu pozostają w związku z uzyskanym przychodem.

Zakwalifikowanie kosztów poniesionych na nabycie wierzytelności jako kosztów bezpośrednio związanych z przychodami odnosi ten skutek, że:

Należy mieć również na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.p., stosownie do którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny. Jak wynika z literalnego brzmienia ww. przepisu dotyczy on sytuacji w której dochodzi do odpłatnego zbycia wierzytelności, a więc z sytuacją w której jedna ze stron przenosi wierzytelność na inny podmiot, czyli w zamian za zapłatę w pieniądzu lub przeniesienie własności rzeczy bądź prawa. W związku z powyższym "odpłatne zbycie wierzytelności" może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany lub innej odpłatnej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym mamy jednak do czynienia z windykacją (co wynika z treści pytania i stanowiska Spółki), a więc z dochodzeniem własności za pomocą środków określonych w obowiązujących przepisach prawa, a nie z odpłatnym zbyciem wierzytelności. W związku z powyższym powołany wcześniej przepis art. 16 ust. 1 pkt 39 u.p.d.o.p., w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stanowisko Spółki, iż w przypadku zakończenia procesu windykacyjnego i uzyskania z tego tytułu kwoty przekraczającej wartość zakupu wierzytelności Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych obliczonego jako różnica pomiędzy kwotą uzyskaną w toku postępowania windykacyjnego, a kwotą za którą wierzytelność została zakupiona w sytuacji, gdy w wyniku windykacji zostanie uzyskana:

* cała kwota wierzytelności - jest prawidłowe,

* część kwoty wierzytelności (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych nr. 1-3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.