IBPBI/2/423-1032/10/AP - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów spożywczych dla pracowników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów spożywczych dla pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów spożywczych dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W Zakładzie odbywają się narady służbowe kierownictwa, w czasie których pracownicy częstowani są kawą, herbatą, sokami, słodyczami. Narady te dotyczą kluczowych kwestii funkcjonowania Zakładu. Drobne artykuły spożywcze są bezpośrednio konsumowane przez pracowników biorących udział w naradach wewnętrznych jednostki. Zdaniem Zakładu, ich zakup nie jest związany z reprezentacją, gdyż zgodnie z definicją reprezentacja ze swej istoty "adresowana" jest do określonego kręgu osób spoza przedsiębiorstwa. Natomiast spotkania wewnętrzne mają na celu omówienie istotnych spraw Zakładu, okresowych podsumowań, zmian w zakresie regulacji prawnych obowiązujących Zakład, w szczególności zmian w zakresie świadczenia usług medycznych wprowadzanych przez Narodowy Fundusz Zdrowia itp. Organizowanie takich spotkań jest konieczne w celu utrzymania prawidłowej wymiany informacji w Zakładzie, ponadto przekazywanie informacji o warunkach kontraktowania stanowi istotny element sprawnego zarządzania, pozwala na wyjaśnienie pracownikom prawidłowych zasad udzielania świadczeń, co przekłada się na prawidłowe funkcjonowanie Zakładu i osiąganie przez niego przychodów. Ponadto pracownicy podczas takich spotkań są zaangażowani w prezentowanie np. wyników poszczególnych jednostek organizacyjnych, bądź innych istotnych z punktu widzenia działalności Zakładu kwestii. Organizowanie tego rodzaju spotkań pozwala oczekiwać na zwiększenie efektywności pracy i większego przywiązania pracowników do Zakładu, jako pracodawcy. Spotkania takie niewątpliwie mają również na celu usprawnienie pracy Zakładu, a zarazem zwiększenie przychodów. W związku z powyższym, Zakład stoi na stanowisku, iż powyższe wydatki bezsprzecznie wykazują związek z jego działalnością, przyczyniając się w sposób pośredni do uzyskiwania przychodów. Tym samym na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT należy je uznać za koszy uzyskania przychodów, jako wydatki związane z ogólną działalnością Zakładu. Zakład podkreśla, iż powyższe wydatki nie podlegają również wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na gruncie art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatek na zakup artykułów spożywczych zakupywanych dla potrzeb sekretariatu zużywanych w czasie wewnętrznych narad pracowniczych, mogą być uznawane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT.

Zdaniem Zakładu, zakupy artykułów spożywczych dla potrzeb sekretariatu tj. m.in. (kawy, herbaty, śmietanki do kawy, cukru, soków, słodyczy) w celu zużycia w czasie spotkań z pracownikami Zakładu nie stanowią działań o charakterze reprezentacyjnym i winny być uznawane za koszty uzyskania przychodu, ponieważ są związane z prowadzoną działalnością Zakładu i ponoszone w celu uzyskania przychodów.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, aby uznać wydatki za koszt uzyskania przychodu należy spełnić dwa warunki:

* wydatki muszą zostać poniesione w celu uzyskania przychodu (art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.),

* wydatki poniesione nie mogą się mieścić w zakresie żadnego z wyłączeń wskazanych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodu nie są wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Biorąc pod uwagę, że przepisy prawa nie definiują pojęcia reprezentacji, należy w tym zakresie odnieść się do potocznego rozumienia tego terminu. Zgodnie z definicją przytoczoną w Słowniku języka polskiego PWN, reprezentacja oznacza okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Zgodnie z tym należy uznać, ze reprezentacja to występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia.

Zdaniem Zakładu, analizowany przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 nie może być interpretowany jako zabraniający zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków na zakup usług gastronomicznych i żywności. Według Zakładu, brzmienie przepisu wskazuje, ze wydatki na usługi gastronomiczne i napoje nie będą stanowiły kosztu uzyskania przychodu tylko wtedy, gdy będą elementem działań podatnika kwalifikowanych jako reprezentacja. W przeciwnym razie należy posłużyć się zasadami ogólnymi tj. sprawdzić, czy wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą podmiotu.

Reasumując, Zakład stoi na stanowisku, ze organizowane spotkania, mają charakter informacyjny i wiążą się bezpośrednio z wynikiem finansowym osiąganym przez Zakład, nie są kierowane do podmiotów zewnętrznych, a wydatki z nimi związane winny być kwalifikowane do tej samej kategorii kosztów stanowiących koszty uzyskania, ponieważ są związane z działalnością Zakładu, a nie mają charakteru wydarzeń reprezentacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p.").

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o p.d.o.p. nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się w tym zakresie wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S. Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje zakupów artykułów spożywczych, tj. kawa, herbata, śmietanka do kawy, cukier, soki i słodycze. Ww. produkty nabywane są w celu poczęstunku pracowników Wnioskodawcy na naradach kierownictwa w siedzibie Wnioskodawcy. Spotkania te mają na celu omówienie istotnych spraw dotyczących funkcjonowania Wnioskodawcy.

Odnosząc się zatem do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż poniesione przez Wnioskodawcę wydatki gastronomiczne związane z organizacją spotkań z pracownikami, nie mające cech reprezentacji, prawidłowo udokumentowane dla celów podatkowych w świetle art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Wobec powyższego stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.