IBPBI/2/423-1027/12/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła od wypłacanych odsetek - jest prawidłowe.

W dniu 14 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania podatku u źródła od wypłacanych odsetek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest przedsiębiorstwem specjalizującym się w produkcji różnego typu kabli i przewodów, stojącym na czele międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: "Grupa"). Spółka zawarła z Bankiem z siedzibą w Holandii (dalej: "Bank"; podmiot ten nie jest powiązany ze Spółką, nie posiada także oddziału w Polsce) umowę dotyczącą usług finansowych (dalej: "Umowa"). Usługi Banku wykonywane w ramach Umowy obejmują dwa główne rodzaje świadczeń, które szczegółowo opisujemy poniżej. Z obu rodzajów świadczeń może korzystać zarówno Spółka, jak i inne spółki z Grupy, które zdecydują się przystąpić do umowy zawartej z Bankiem, przez podpisanie tak zwanych umów akcesyjnych. Obecnie do umowy przystąpiły dwie spółki Grupy, jedna z siedzibą w Wielkiej Brytanii, a druga w Niemczech.

Pierwszy rodzaj usług.

Bank świadczy na rzecz Spółki i pozostałych podmiotów, które przystąpiły do umowy, usługę prowadzenia rachunku bankowego. W szczególności Spółka i pozostałe spółki utworzyły rachunki bankowe w Banku, co do których zostały ustalone opisane niżej warunki naliczania oprocentowania. Odsetki naliczane są każdego dnia:

Odsetki naliczane przez bank księgowane są w okresach miesięcznych na poszczególnych rachunkach. Dodatkowo, raz w miesiącu Bank dokonuje przeliczenia wysokości odsetek w odniesieniu do rachunku Spółki i rachunków pozostałych podmiotów z Grupy posiadających rachunki bankowe w Banku. Przeliczenie to odbywa się w następujący sposób:

Różnica pomiędzy sumą pierwotnie naliczonych i zaksięgowanych przez Bank odsetek dla wszystkich rachunków Spółek z Grupy za dany miesiąc, a sumą odsetek naliczanych w opisany powyżej sposób, lokowana jest na rachunku Spółki prowadzonym przez Bank.

Przykład 1:

TABELA - załącznik pdf - s. 3

Wszelkie wymienione działania są wykonywane automatycznie przez Bank, który dzięki zawartej Umowie posiada niezbędne umocowania. Taki sposób ustalania oprocentowania pozwala Spółce na optymalizację przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem rachunku bankowego dzięki wykorzystaniu efektu skali. Bank może bowiem zaoferować korzystniejsze warunki oprocentowania w sytuacji, gdy prowadzi rachunki bankowe wielu spółek danej grupy, a nie wyłącznie jednej. Podkreślamy, że omawiana usługa nie ma na celu i nie dochodzi w niej do jakiejkolwiek formy wzajemnego finansowania pomiędzy spółkami z Grupy, a jej jedynym celem jest optymalizacja oprocentowania rachunków.

Drugi rodzaj usług

Z uwagi na korzystne oprocentowanie rachunku, o którym mowa wyżej, Spółka dąży do przechowywania swoich środków na koncie holenderskim. W tym celu upoważniła Bank do automatycznego dokonywania przelewu na konto holenderskie nadwyżki pieniężnej, ponad ustaloną kwotę, zgromadzonej na koniec danego dnia na kontach posiadanych przez Spółkę w innych bankach (celem wykonania przelewu Bank przekazuje bankowi prowadzącemu konto lokalne stosowny dokument).

Jednocześnie, jeżeli na jednym z kont lokalnych Spółki (prowadzonych w innych bankach w Polsce) pojawi się saldo debetowe poniżej określonego progu, Bank zapewnia Spółce automatyczną linię kredytową, polegającą na tym, że Bank automatycznie dokona przelewu środków z konta holenderskiego Spółki na rachunek lokalny. Wysokość tego przelewu jest ograniczona ilością środków na rachunku Spółki w Banku oraz wartością udostępnionego Spółce limitu kredytowego. Limit ten jest ustalany każdego dnia przez Bank i jest równy sumie środków zgromadzonych przez wszystkie podmioty Grupy na ich rachunkach prowadzonych przez Bank, w przeliczeniu na PLN.

Oprocentowanie ewentualnie powstałego w wyniku opisanych operacji salda debetowego na rachunku Spółki będzie ustalane w oparciu o zasady ogólne opisane wcześniej.

Przykład 2:

TABELA - załącznik pdf - s. 9

Jeżeli w wyniku przeliczenia przez Bank wysokości dostępnego dla Spółki limitu kredytowego w danym dniu okaże się, że został on przez Spółkę przekroczony, Spółka jest obowiązana do natychmiastowego przelania środków na swój rachunek prowadzony w Banku w wysokości pozwalającej na utrzymanie zadłużenia na poziomie nieprzekraczającym limitu.

Podsumowując, celem drugiego typu usług w ramach zawartej z Bankiem Umowy jest zapewnienie Spółce linii kredytowej w rachunku bankowym, przy czym limit zadłużenia wyznaczany jest sumą środków zgromadzonych przez poszczególne spółki Grupy na ich rachunkach prowadzonych w Banku. Podkreślamy przy tym, że kredytodawcą jest wyłącznie Bank, zaś sposób wyznaczania limitu zadłużenia stanowi rodzaj minimalizacji ryzyka Banku w odniesieniu do kredytu, który może być udzielony Spółce. Także i w tym wypadku wszelkie czynności są podejmowane przez Bank w sposób automatyczny, Bank posiada bowiem wszelkie niezbędne pełnomocnictwa na mocy zawartej ze Spółką Umowy.

Z linii kredytowej w rachunku prowadzonym przez Bank na analogicznych zasadach mogą korzystać także inne spółki z Grupy posiadające rachunki w tym Banku, które przystąpiły do Umowy. Limit zadłużenia pozostaje w takim wypadku bez zmian, to znaczy jest on równy sumie środków zgromadzonych przez wszystkie pozostałe spółki grupy na ich rachunkach prowadzonych przez Bank.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od odsetek przekazywanych przez Spółkę na rzecz Banku w ramach usług opisanych powyżej, wykonywanych przez Bank na podstawie umowy Spółka powinna pobrać podatek u źródła, zgodnie z art. 21 ustawy o CIT z uwzględnieniem postanowień DTT.

Zdaniem Wnioskodawcy, na Spółce nie ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła od przekazywanych na rzecz Banku odsetek od salda debetowego jej konta w Banku, w przypadku posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji podatkowej Banku. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, odsetki wypłacane na rzecz podatników niemających siedziby lub zarządu na terytorium Polski podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła z zastosowaniem stawki wynoszącej 20% przychodów. W myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przed zastosowaniem przywołanego wcześniej przepisu należy wziąć pod uwagę regulacje wynikające z właściwych przepisów umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy, albo niepobranie podatku zgodnie z umową jest możliwe, pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od tego podatnika certyfikatem rezydencji.

Podmiotem, na rzecz którego Spółka będzie wypłacała ewentualne odsetki debetowe, będzie Bank mający siedzibę na terytorium Holandii. W świetle powyższego, właściwą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania znajdującą zastosowanie w odniesieniu do odsetek wypłacanych przez Spółkę na rzecz Banku jest Umowa polsko-holenderska. Zgodnie z treścią art. 11 ust. 3 lit. c DTT, w sytuacji, gdy odbiorca jest osobą uprawnioną do odsetek i jeżeli takie odsetki są wypłacane w związku z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank, to podlegają one opodatkowaniu tylko w państwie, w którym odbiorca odsetek ma siedzibę lub miejsce zamieszkania.

W omawianej transakcji odsetki będą wypłacane przez Spółkę wyłącznie w sytuacji wykazania przez nią na rachunku w Banku salda debetowego, tj. w sytuacji zaciągnięcia pożyczki od Banku (tzw. debet w koncie). Mając na uwadze powyższe Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku uzyskania certyfikatu rezydencji Banku Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania w Polsce podatku u źródła.

Dokonując interpretacji przepisów art. 11 DTT, w tym ust. 3 pkt c) ww. artykułu, należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę oraz na Komentarz do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Ani Komentarz do modelowej Konwencji, ani sama modelowa Konwencja nie są źródłami powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem obowiązki podatkowe podmiotów należy w ocenie Spółki rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Na podstawie Umowy polsko-holenderskiej, Polska występująca jako państwo źródła, zobowiązała się przyznać korzyści traktatowe, wynikające m.in. z art. 11 ust. 3 DTT, rezydentom Holandii pod warunkiem, że odbiorcą odsetek jest osoba faktycznie do nich uprawniona. Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika, iż postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy ("beneficial owner"), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. Podkreślić należy, że Bank obejmuje odsetki wypłacane przez Spółkę na własność i to właśnie Bank będzie rzeczywistym odbiorcą należności odsetkowych, którego prawo do dysponowania nimi będzie miało charakter faktyczny, nieograniczony i ostateczny. Jak wcześniej wskazano, Bank jest jedynym możliwym kredytodawcą w ramach opisywanej umowy i angażuje wyłącznie własne środki w związku z udzielaniem Spółce bądź innym podmiotom z Grupy pożyczki w ramach dostępnego limitu kredytowego. Wobec powyższego Spółka, jeżeli posiada certyfikat rezydencji podatkowej Banku, nie jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła od wypłacanych odsetek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedzibę lub zarząd, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Stosownie natomiast do art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., podatnicy jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, (podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu) przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Należy również zauważyć, iż zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 254, poz. 2533), podatek dochodowy od przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 tej ustawy, ustala się w wysokości:

- jeżeli spełnione są łącznie warunki określone w art. 21 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepisy art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p.).

Stosownie natomiast do art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2 Konwencji z dnia 13 lutego 2002 r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120; dalej: "umowa polsko-holenderska"), odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże, takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek.

W myśl art. 11 ust. 3 lit. c ww. umowy polsko - holenderskiej, bez względu na postanowienia ust. 2, odsetki, o których mowa w ust. 1, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym odbiorca odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, jeżeli odbiorca ten jest osobą uprawnioną do odsetek i jeżeli takie odsetki są wypłacane z związku z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank.

Jednocześnie art. 11 ust. 5 umowy polsko-holenderskiej definiuje, jakiego rodzaju dochody należy uznać za odsetki. Zgodnie z tym przepisem, określenie "odsetki" oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lecz niedających prawa do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z państwowych papierów wartościowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi papierami wartościowymi, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za odsetki w rozumieniu niniejszego artykułu.

Na podstawie art. 11 ust. 6 ww. umowy polsko-holenderskiej, postanowienia ustępów 1, 2 i 3 tego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do odsetek, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie prowadzi w drugim Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą poprzez zakład tam położony, bądź wykonuje wolny zawód w oparciu o stałą placówkę, która jest w nim położona i jeżeli wierzytelność, z tytułu której płacone są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14.

Należy przy tym zwrócić uwagę na treść Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Zauważyć należy, iż zarówno Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, niemniej stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Z Komentarza do Konwencji Modelowej OECD wynika, iż postanowienia umów (konwencji) o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie dotyczącym odsetek mają zastosowanie jedynie w przypadku, gdy to podmiot uzyskujący odsetki posiada status rzeczywistego odbiorcy ("beneficial owner"), czyli jest podmiotem, którego prawo do dysponowania otrzymaną płatnością nie ma wyłącznie formalnego charakteru. Oznacza to, iż postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie w odniesieniu do podmiotów będących faktycznymi odbiorcami odsetek.

Rozpatrywane umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie, w jakim mówi o "jakiekolwiek pożyczce", nie zawężają rozumienia tego terminu tylko i wyłącznie do jednej z prawnie zdefiniowanych form przekazania środków pieniężnych innemu podmiotowi, tj. umowy pożyczki. Fakt ten nie może jednak przesądzać o możliwości automatycznego obejmowania pojęciem "jakiekolwiek pożyczki" każdego rodzaju instrumentu finansowego, w ramach którego bank przekazuje do swobodnego korzystania swoje środki pieniężne na określony czas, z obowiązkiem zwrotu po upływie tego czasu.

Należy zauważyć, że umowa polsko-holenderska o unikaniu podwójnego opodatkowania modyfikuje treść zwolnienia, zarówno w kierunku podmiotowym (zawężając je do banków, jako specyficznej kategorii podmiotów mieszczącej się w pojęciu instytucji finansowych), jak i w kierunku przedmiotowym, poprzez wprowadzenie zasady, iż zwolnieniu nie podlegają wszystkie odsetki wypłacane na rzecz banku, lecz tylko te, które powstają w związku z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank.

Ponadto wskazania wymaga, iż ww. umowa polsko-holenderska o unikaniu podwójnego opodatkowania mająca zastosowanie w przedmiotowej sprawie nie zawiera definicji "jakiejkolwiek pożyczki". Jednakże umowa ta nakazuje przy stosowaniu jej postanowień przez Polskę nadawać każdemu określeniu niezdefiniowanego w umowie takie znaczenie, jakie wynika z ustawodawstwa podatkowego umawiającego się państwa (art. 3 ust. 2 ww. umowy polsko-holenderskiej).

W związku z tym, wobec braku w ustawach podatkowych ogólnej definicji pożyczki, należy odnieść się do definicji zawartej w prawie cywilnym, tj. do art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Zatem jeżeli Bank będzie rzeczywistym odbiorą (właścicielem) odsetek, czyli osobą uprawnioną do ich otrzymania i powyższe odsetki związane są z jakąkolwiek pożyczką udzieloną przez bank to w sprawie tej zastosowanie znajdzie zapis art. 11 ust. 3 lit. c) ww. umowy polsko-holenderskiej.

W świetle powyższego Spółka nie będzie zobowiązana do poboru "podatku u źródła" w Polsce na podstawie art. 21 u.p.d.o.p. w związku ww. umową polsko-holenderską pod warunkiem posiadania przez Spółkę certyfikatu rezydencji Banku.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.