IBPBI/2/423-1026/11/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 maja 2011 r. sygn. akt I SA/GL 200/11, wniosku z dnia 27 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 30 sierpnia 2007 r.), uzupełnionego w dniu 23 listopada 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji tj.:

* kosztów związanych z przygotowaniem prospektu emisyjnego (koszty badania prawnego i finansowego Spółki),

* kosztów administracyjnych (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego),

* opłat notarialnych, sądowych, skarbowych,

* kosztów ogłoszeń wymaganych przepisami prawa,

* kosztów ewentualnych tłumaczeń dokumentacji przygotowanej na potrzeby Oferty Publicznej,

- jest nieprawidłowe.

* kosztów związanych z sugerowanymi zmianami własnościowymi koniecznymi w ocenie doradców do przeprowadzenia przed wejściem na giełdę (uproszczenie struktury własnościowej),

* kosztów doradztwa prawnego i finansowego,

* kosztów promocji Oferty Publicznej, w tym organizacji spotkań (wynajęcie sali, druk materiałów informacyjnych, itp.),

* kosztów szkoleń w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych, - jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku jako Nr 1)

W dniu 30 sierpnia 2007 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z emisją akcji.

W dniu 28 listopada 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB3/423-97/07/BG, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Interpretacja indywidualna została skutecznie doręczona w dniu 3 grudnia 2007 r. Pismem z dnia 12 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 17 grudnia 2007 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, uzupełnione pismem z dnia 14 stycznia 2008 r., na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 15 stycznia 2008 r. Znak: IBPB3/423W-13/07/BG odmawiając zmiany ww. interpretacji. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 18 stycznia 2008 r. Pismem z dnia 16 lutego 2008 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 20 marca 2008 r. Znak: IBPB3/4240-11/08/BG, IBRP/007-0034/08II udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Postanowieniem z dnia 2 października 2008 r. Sygn. akt III SA/Wa 677/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zawiesził postępowanie sądowe a następnie postanowieniem z dnia 12 listopada 2008 r. Sygn. akt III SA/Wa 677/08 podjął ww. postępowanie i przekazał sprawę do rozpoznania według właściwości - Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 19 maja 2009 r., sygn. akt I SA/GI 1101/08 uchylił zaskarżoną interpretację. Od ww. wyroku tut. Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 lutego 2011 r. Sygn. akt II FSK 1793/09 uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach do ponownego rozpatrzenia. Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 maja 2011 r. sygn. akt I SA/GL 200/11 wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. BKIP w dniu 18 sierpnia 2011 r. W celu wykonania zaleceń zawartych w wyroku i ustalenia właściwej kwalifikacji ponoszonych kosztów dla podwyższenia kapitału zakładowego, pismem z dnia 10 listopada 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-1026/11/BG wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia stanu faktycznego zawartego we wniosku z dnia 27 sierpnia 2007 r., pod rygorem pozostawienia części wniosku bez rozpatrzenia w przypadku jego nieuzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 23 listopada 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w 2006 r. podjęła decyzję o emisji akcji przedsiębiorstwa poprzez wejście na Giełdę Papierów Wartościowych. W związku z przygotowaniem i emisją akcji Spółka częściowo już poniosła i nadal sukcesywnie ponosi wydatki związane z emisją akcji. Przedmiotem działalności jest przede wszystkim działalność budowlano montażowa. Spółka wskazuje, że wydatki poniesione w związku z emisją akcji mają doprowadzić do pozyskania kapitału, który zostanie przeznaczony na inwestycje w rzeczowy majątek trwały oraz przejęcia spółek z branży, co będzie, w konsekwencji, skutkowało zwiększeniem sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 10 listopada 2011 r. znak IBPBI/2/423-1026/11/BG, ujętej w piśmie z dnia 15 listopada 2011 r. Spółka wskazała, iż wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 maja 2011 r. sygn. akt I SA/GI 200/11 uchylający zaskarżoną interpretację Wnioskodawcy uprawomocnił się z dniem 15 lipca 2011 r. Zdaniem Spółki w związku z powyższym od dnia 16 października 2011 r. obowiązuje interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w pełnym zakresie. Zdaniem Spółki, wynika to z treści art. 14o § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym w razie niewydania interpretacji indywidualnej w terminie określonym w art. 14d uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w pełnym zakresie.

Spółka odnośnie kosztów związanych z sugerowanymi zmianami własnościowymi koniecznymi w ocenie doradców do przeprowadzenia przez wejściem na giełdę (uproszczenie struktury własnościowej) wskazuje, iż zmiany własnościowe przeprowadzone przed wejściem na GPW były sugerowane przez doradców, obowiązek ich przeprowadzenia nie wynikał z przepisów prawa. Miały one uprościć strukturę własnościową, tak żeby była ona czytelna dla inwestorów i w tym sensie jedynie były konieczne, aby struktura własnościowa była przejrzysta dla inwestorów, którzy chętniej nabywają papiery wartościowe transparentnych pod względem własnościowym podmiotów. W zakresie kosztów doradztwa finansowego i prawnego Spółka wskazuje, iż każdą czynność można przeprowadzić korzystając zarówno z własnej wiedzy i doświadczenia, posiłkując się obowiązującymi przepisami, korzystanie zaś z doradców służy zoptymalizowaniu prac nad osiągnięciem danego celu i szybszemu osiągnięciu celu jakim było podwyższenie kapitału w trybie zaoferowania akcji na GPW.

Spółka podkreśla, że sam rozdział na koszty konieczne i nie mające charakteru wydatków formalnie i koniecznie warunkujących realizację emisji i oferty publicznej, jest w ocenie Spółki chybiony. Organy Spółki mogą bowiem dowolnie podjąć decyzję o udostępnieniu akcji na GPW lub poza GPW. Nie ma obowiązku korzystania z giełdy celem uzyskania kapitału. Tak jak nie ma obowiązku korzystania z doradców, dlatego można, zdaniem Spółki, różnicować jedynie wydatki na konieczne z punktu widzenia samego podwyższenia (opłaty notarialne, sądowe, p.c.c. - choć akurat ten jest obecnie do zwrotu jako nienależnie odprowadzony) i inne koszty - wszystkie te koszty są już zależne od autonomicznej decyzji podmiotu w jakim trybie udostępni akcje.

W związku z powyższym zadano m.in. pytanie czy niżej wymienione wydatki tj.:

* koszty związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego (koszty badania prawnego i finansowego Spółki),

* koszty związane z sugerowanymi zmianami własnościowymi koniecznymi w ocenie doradców do przeprowadzenia przed wejściem na giełdę (uproszczenie struktury własnościowej),

* koszty doradztwa prawnego i finansowego,

* koszty administracyjne (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego),

* opłaty notarialne, sądowe, skarbowe,

* koszty ogłoszeń wymaganych przepisami prawa,

* koszty ewentualnych tłumaczeń dokumentacji przygotowanej na potrzeby Oferty Publicznej,

* koszty promocji Oferty Publicznej, w tym organizacji spotkań (wynajęcie sali, druk materiałów informacyjnych, itp.),

* koszty szkoleń w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych,

będą kosztem uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodów. Podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskanym przychodem pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Wysokość wydatków jest księgowana na rozliczeniach międzyokresowych kosztów, co jest zgodne z ustawą o rachunkowości. Po zrealizowaniu danego przedsięwzięcia Spółka przeksięgowuje wydatki z rozliczeń międzyokresowych kosztów w koszty operacyjne. Jednocześnie wtedy zaliczy je do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli przedsięwzięcie nie dojdzie do skutku niezależnie od Spółki, wówczas Spółka ma prawo zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów. Ustawa podatkowa nie zabrania tego. Spółka poprzez wejście na giełdę chce pozyskać kapitał celem pokonania przejęć nowych spółek i wzmocnienia swej pozycji, a co za tym idzie zwiększyć wielkość przychodów. Koszty wejścia na giełdę są ściśle związane z uzyskaniem przychodów.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 28 listopada 2007 r. Znak: IBPB3/423-97/07/BG, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, skargę przekazano następnie według właściwości Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach. W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 19 maja 2009 r. sygn. akt I SA/GL 1101/08 uchylił zaskarżoną interpretację.

Od ww. wyroku tut. Organ wniósł skargę kasacyjną. W wyniku rozpatrzenia skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 lutego 2011 r. sygn. akt II FSK 1793/09 uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu ww. wyroku Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, iż skarga kasacyjna, zasługuje na uwzględnienie. W orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny odwołuje się do uchwały siedmiu sędziów z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10 w którym stwierdzono, że "tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do reguł wyrażonych w treści art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w zw. z art. 15 ust. 1 tej ustawy (...). W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że do tego rodzaju wydatków zaliczyć należy opłaty notarialne, sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, a w przypadku podwyższenia kapitału w drodze emisji akcji będących przedmiotem oferty publicznej objętych prospektem emisyjnym dodatkowo ponoszone w związku z tym opłaty giełdowe, koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty sporządzenia, drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji oraz koszty oferowania papierów wartościowych."

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny wskazał m.in., iż "Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w istocie uznał wszystkie koszty poniesione przez spółkę za koszty uzyskania przychodów. Nie rozróżnił on wskazanych przez spółkę kosztów (nie dokonał ich kategoryzacji w sposób przyjęty we wspomnianej wcześniej uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego), a tym samym zaniechał określenia, które z nich mają charakter kwalifikowany."

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach prawomocnym wyrokiem z dnia 30 maja 2011 r. I SA/GL 200/11, uchylił ww. interpretację indywidualną. W ww. wyroku wskazano że dokonano " prawnopodatkowej interpretacji wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego w sposób odmienny od wskazanego w uchwale z dnia 24 stycznia 2011 r. W jej świetle bowiem nie może ostać się pogląd, że wszystkie tego rodzaju wydatki, jako dotyczące przysporzenia nie zaliczonego do przychodów zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 u.p.d.o.p., nie mogą być uznane za koszty uzyskania tych przychodów. Naczelny Sąd Administracyjny przyjął tę regułę jedynie w odniesieniu do części z tych wydatków, mianowicie do tych, których związek z podwyższeniem kapitału jest bezpośredni. (...)."

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego "Minister Finansów powinien dokonać ponownej oceny wydatków wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji, odnosząc tę ocenę (...) indywidualnie do każdej konkretnej pozycji wymienionej we wniosku. Musi zatem sklasyfikować poszczególne wydatki z uwzględnieniem sformułowanego w uchwale z dnia 24 stycznia 2011 r. kryterium stopnia intensywności związku kosztu z podwyższeniem kapitału zakładowego, biorąc pod uwagę kategoryzację kosztów przeprowadzoną w uchwale w sposób ogólny i przykładowy. Jeżeli związek ów jest bezpośredni, warunkując to podwyższenie i stanowiąc w tym zakresie warunek sine qua non, to wydatek nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu. W przeciwnym przypadku, gdy związek jest jedynie pośredni, a wydatek może uchodzić za ogólnoadministracyjny koszt funkcjonowania osoby prawnej - klasyfikacja ta powinna być odmienna, zgodna z wnioskiem o wydanie interpretacji."

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego a także treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który stanowi, iż ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek z dnia z dnia 27 sierpnia 2007 r. stwierdza, co następuje:

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14d Ordynacji podatkowej, interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. W odniesieniu do interpretacji indywidualnych wydawanych po uprawomocnieniu się orzeczenia sądowego, termin 3 miesięcy liczony jest od dnia, w którym Organowi zostały zwrócone akta sprawy. Wskazuje na to wyraźne brzmienie art. 286 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), zgodnie z którym, termin do załatwienia sprawy przez organ administracji określony w przepisach prawa lub wyznaczony przez sąd liczy się od dnia doręczenia akt organowi.

Akta sprawy zostały doręczone tut. Organowi w dniu 18 sierpnia 2011 r. a zatem termin 3 miesięcy upływał w dniu 18 listopada 2011 r. Natomiast stosownie do postanowień art. 139 § 4 w związku z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania miedzy wezwaniem przez organ (10 listopada 2011 r.) a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawcę tj. otrzymaniem przez organ odpowiedzi na wezwanie (23 listopada 2011 r.) nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego. Zatem na podstawie art. 139 § 4 ustawowy okres na wydanie i doręczenie interpretacji został wydłużony o 13 dni a więc upływa 1 grudnia 2011 r. Tym samym zachowany został termin wynikający z art. 14d Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., określanej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie. Ustawa o p.d.o.p. nie uzależnia uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu od skutku w postaci powstania lub powiększenia konkretnego przychodu lub jego zachowania oraz zabezpieczenia. Należy podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, który ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W związku z tym, może się zdarzyć, że podatnik ponosi określony koszt, który ma niewątpliwy związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, jednak nie spowoduje on powstania lub powiększenia przychodów.

Ustawa o p.d.o.p. przewiduje dwie kategorie kosztów:

* koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

* koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność. Natomiast koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wydatki, których nie można bezpośrednio przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p., do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Powyższe oznacza, iż wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału, nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż skoro więc przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego związanego z emisją akcji nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania, w przedmiotowej sprawie poniesione przez Spółkę wydatki tj.:

* koszty związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego (koszty badania prawnego i finansowego Spółki),

* koszty administracyjne (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego),

* opłaty notarialne, sądowe, skarbowe,

* koszty ogłoszeń wymaganych przepisami prawa,

* koszty ewentualnych tłumaczeń dokumentacji przygotowanej na potrzeby Oferty Publicznej,

nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie stanowią kosztów podatkowych wydatki, co prawda nie wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, ale związane z przysporzeniami nie uważanymi za przychód przez ustawodawcę (art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy).

Przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego, w rozumieniu tego przepisu, mogą być zarówno pieniądze, jak i wkład niepieniężny. W rezultacie środki pieniężne jak i wkłady niepieniężne, stanowiące przysporzenie majątkowe, uznane zostały przez ustawodawcę za przychód nie zaliczany do przychodów podatkowych, jeżeli prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego. Przychód ten nie powstaje jako efekt bieżącej działalności gospodarczej podatnika. Należy stwierdzić, że Spółka ma prawo oczekiwać, iż w określonej perspektywie czasowej podwyższanie kapitału i związane z tym rozszerzenie działalności będzie generowało zwiększone przychody, ale będą to już przychody z bieżącej działalności gospodarczej. Przychód z tej działalności jest przychodem odrębnym od przychodu otrzymanego na podwyższenie kapitału zakładowego. Z osiągnięciem tego przychodu będą się wiązały odrębne wydatki stanowiące koszt jego uzyskania.

Przychody te pomija się określając dochód podlegający opodatkowaniu, wobec czego wydatki poniesione na uzyskanie przychodu nie będącego przychodem podatkowym, nie mogą równocześnie stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.; w przeciwnym wypadku podatnik korzystałby podwójnie, gdyż przychód będący efektem poniesionych wydatków nie podwyższa podstawy opodatkowania, a pomimo to wydatki z nim związane zostałyby zaliczone do kosztów podatkowych.

Okoliczność, że Spółka zakładała, iż dokonując przedmiotowych wydatków związanych z emisją akcji, które w efekcie będą generowały przychody z działalności gospodarczej nie podważa faktu ich bezpośredniego związku z przychodem w postaci środków pieniężnych z tej emisji, który Spółka otrzyma na podwyższenie kapitału zakładowego.

Jeśli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się z osiągnięciem przysporzenia zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście, tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane. Wydatki związane z uzyskaniem określonego przysporzenia pozostają z nim związane bez względu na to, czy stanowi ono przychód, czy też nie. Jeżeli przysporzenie to nie stanowi przychodu, to poniesione w związku z nim wydatki nie są kosztami uzyskania przychodu. Jak już wskazywano, nie czyni to ich natomiast kosztami uzyskania innego przychodu.

Dodatkowo wskazać należy, że zawarty w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p., zwrot normatywny "do przychodów nie zalicza się" odnosi się do przychodów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., który stanowi w istotnym dla sprawy zakresie, że dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p. wyłącza określone w nim przychody z przychodów określonych w art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. Ponieważ art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. mówi także o zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. kosztach uzyskania przychodów jako kategorii współtworzącej dochód wskutek pomniejszenia przychodów o te koszty, staje się oczywiste, że koszty uzyskania przychodów nie mogą być wiązane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. zostały wyłączone. Stwierdzone powyżej rozróżnienie przychodu podatkowego, a więc przychodu określonego w art. 7 ust. 2 ustawy o p.d.o.p., do którego odnoszą się koszty jego uzyskania, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., od przychodu (przysporzenia) określonego w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p., do którego zdefiniowane w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. koszty uzyskania nie mają zastosowania, ma decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia o zaliczeniu spornych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż ponoszone koszty związane z przygotowaniem prospektu emisyjnego (koszty badania prawnego i finansowego Spółki), koszty administracyjne (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego), opłaty notarialne, sądowe, skarbowe, koszty ogłoszeń wymaganych przepisami prawa, koszty ewentualnych tłumaczeń dokumentacji przygotowanej na potrzeby Oferty Publicznej, były bezpośrednio związane z pozyskaniem dodatkowego kapitału w drodze emisji akcji, a zatem wydatki te nie mogą stanowić kosztu podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. W świetle powyższego należy wskazać, iż wszelkie ponoszone przez Spółkę wydatki związane z czynnościami funkcjonalnie powiązanymi z podwyższeniem kapitału zakładowego w Spółce, służą emisji akcji i notowaniu ich na rynku papierów wartościowych, a więc pozostają w bezpośrednim związku z przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego. Tak więc, wydatki bezpośrednio powiązane z przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o p.d.o.p. bez których nie jest możliwe podwyższenie kapitału zakładowego nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, skoro bowiem przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W odniesieniu do pozostałych wymienionych we wniosku wydatków w postaci kosztów związanych z sugerowanymi zmianami własnościowymi koniecznymi w ocenie doradców do przeprowadzenia przed wejściem na giełdę (uproszczenie struktury własnościowej), kosztów doradztwa prawnego i finansowego, kosztów promocji Oferty Publicznej, w tym organizacji spotkań (wynajęcie sali, druk materiałów informacyjnych, itp.), kosztów szkoleń w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych, wskazać należy, iż ich poniesienie nie było niezbędne dla podwyższenia kapitału zakładowego, a zatem mogą one stanowić koszty uzyskania przychodów, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

Zatem, stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

* kosztów związanych z przygotowaniem prospektu emisyjnego (koszty badania prawnego i finansowego Spółki),

* kosztów administracyjnych (druk, publikacja i dystrybucja prospektu emisyjnego),

* opłat notarialnych, sądowych, skarbowych,

* kosztów ogłoszeń wymaganych przepisami prawa,

* kosztów ewentualnych tłumaczeń dokumentacji przygotowanej na potrzeby Oferty Publicznej,

- jest nieprawidłowe.

* kosztów związanych z sugerowanymi zmianami własnościowymi koniecznymi w ocenie doradców do przeprowadzenia przed wejściem na giełdę (uproszczenie struktury własnościowej),

* kosztów doradztwa prawnego i finansowego,

* kosztów promocji Oferty Publicznej, w tym organizacji spotkań (wynajęcie sali, druk materiałów informacyjnych, itp.),

* kosztów szkoleń w zakresie wiedzy o Giełdzie Papierów Wartościowych,

- jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.