IBPBI/2/423-1014/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 16 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę z tytułu pokrycia kosztów noclegów przedstawicieli handlowych - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2011 r. wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę z tytułu pokrycia kosztów noclegów przedstawicieli handlowych.

Wniosek ten przy piśmie z dnia 10 sierpnia 2011 r. Nr ILPB4/423-272/11-2/DS został przesłany zgodnie z właściwością do tut. Biura (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży produktów winiarskich. W ramach prowadzonej działalności, Spółka na podstawie umów o pracę zatrudnia przedstawicieli handlowych, wskazując jako miejsce pracy każdego z nich obszar kilku województw. Do obowiązków przedstawicieli handlowych należy utrzymywanie w miejscu pracy kontaktów z aktualnymi klientami Spółki oraz pozyskiwanie dla niej nowych klientów. W celu prawidłowej realizacji tych obowiązków, pracownicy wykonują przejazdy do klientów m.in. w celu odbycia z nimi spotkań, sprawdzenia realizacji zawieranych umów oraz uzgadniania warunków handlowych. Przejazdy te są wykonywane w miejscu pracy wskazanym w umowie o pracę tj. na terenie przypisanych województw, w związku z czym Spółka nie traktuje ich jako podróży służbowych w rozumieniu Kodeksu pracy. W przyszłości Spółka zamierza ponosić koszty niezbędnych noclegów przedstawicieli handlowych na trasach ich przejazdu w miejscu pracy. Poniesienie tych kosztów będzie konieczne z uwagi na pokonywanie przez pracowników znacznych odległości oraz konieczność świadczenia pracy na terenie przypisanych województw. Niejednokrotnie jeden wyjazd przedstawiciela handlowego będzie trwał kilka dni, w związku z czym wykonując swoje obowiązki pracownik będzie zmuszony nocować poza swoim miejscem zamieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione przez Spółkę koszty niezbędnych noclegów przedstawicieli handlowych na trasach ich przejazdu w miejscu pracy będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyjazdy przedstawicieli handlowych zatrudnionych na umowę o pracę związane są z wykonywaniem obowiązków wynikających z ww. umów i służą wyłącznie zabezpieczeniu istniejących źródeł przychodu oraz pozyskaniu nowych.

W związku z tym, zdaniem Spółki, wszelkie koszty związane z tymi wyjazdami i im służące na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 74, poz. 397) stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu (za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodu). Z uwagi na powyższe słusznym będzie zaliczanie do kosztów uzyskania przychodu również kosztów noclegu poniesionych w przyszłości przez przedstawicieli handlowych. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka przytacza interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w podobnej sprawie znak IPPB5/423-374/11-2/RS z dnia 17 maja 2011 r..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawę prawną kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów stanowi przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Kosztami tymi będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów będą więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednym z rodzajów kosztów występujących w zakładzie pracy są tzw. koszty pracownicze. Należy jednak pamiętać, że nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Koszty pracownicze obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie ale także inne wydatki, takie jak np. wydatki związane z pracą przedstawicieli handlowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka zatrudnia na podstawie umów o pracę przedstawicieli handlowych. Jako miejsce pracy w ich umowach o pracę wskazany jest obszar kilku województw. Do obowiązków przedstawicieli handlowych należy utrzymywanie w miejscu pracy kontaktów z aktualnymi klientami Spółki oraz pozyskiwanie nowych klientów. W przyszłości Spółka zamierza ponosić koszty niezbędnych noclegów przedstawicieli handlowych na trasach ich przejazdu w miejscu pracy. Poniesienie tych kosztów będzie konieczne z uwagi na pokonywanie przez pracowników znacznych odległości oraz konieczność świadczenia pracy na terenie przypisanych województw. Niejednokrotnie jeden wyjazd przedstawiciela handlowego będzie trwał kilka dni, w związku z czym wykonując swoje obowiązki pracownik będzie zmuszony nocować poza swoim miejscem zamieszkania. Ponieważ wspomniane wyjazdy odbywają się w ramach obszaru wskazanego w umowie o pracę jako miejsce wykonywania pracy przez pracownika, Wnioskodawca zaznaczył, że Spółka nie traktuje ich jako podróży służbowych w rozumieniu przepisów kodeksu pracy.

Przyjmując za Wnioskodawcą, że opisane we wniosku wyjazdy przedstawicieli handlowych na terenie przypisanych w umowie o pracę województw nie są traktowane przez Spółkę jako podróż służbowa w rozumieniu przepisów kodeksu pracy zauważyć należy, że niewątpliwie koszty związane z wydatkami przedstawicieli handlowych, zatrudnionych w Spółce nie mogą być powiązane z konkretnym przychodem uzyskanym przez Wnioskodawcę, wiążą się jednakże z prowadzoną przez niego działalnością.

Odnosząc przedstawione zdarzenie przyszłe do dyspozycji powołanego powyżej art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. należy stwierdzić, że pomiędzy opisanymi we wniosku wydatkami w postaci noclegów przedstawicieli handlowych zatrudnionych w Spółce (w trakcie wykonywania przez nich obowiązków służbowych) a przychodami będzie istniał niewątpliwie związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że koszty te będą miały wpływ na osiągane przez Spółkę przychody.

W związku z powyższym, rozpatrując zasadność zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki ponoszonych w związku z pracą przedstawicieli handlowych (takich jak wydatki na noclegi) należy stwierdzić, iż ponoszone są one przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów, jak również zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Przedmiotowe wydatki nie zostały również wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Zatem, wydatki te uznać należy za związane z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.