IBPBI/2/423-1005/12/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych umorzenia akcji za wynagrodzeniem ustalonym w formie niepieniężnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych umorzenia akcji za wynagrodzeniem ustalonym w formie niepieniężnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej "CIT"). Jednym z akcjonariuszy Wnioskodawcy jest spółka kapitałowa z siedzibą na terytorium Republiki Francuskiej (dalej "Spółka F"). Jednocześnie Wnioskodawca posiada udziały w spółce kapitałowej z siedzibą na terytorium Królestwa Niderlandów (dalej "Spółka Zależna").

W związku z planowaną restrukturyzacją grupy w przyszłości, rozważane jest umorzenie akcji Wnioskodawcy posiadanych przez Spółkę F (dalej "Umorzenie").

W związku z Umorzeniem Wnioskodawca planuje dokonać wypłaty wynagrodzenia na rzecz Spółki F w formie pieniężnej i niepieniężnej, tj. poprzez wydanie wybranych składników majątku Wnioskodawcy (w szczególności udziałów, które Wnioskodawca posiadać będzie w Spółce Zależnej).

Na dzień złożenia niniejszego wniosku nie została podjęta decyzja odnośnie trybu, w którym dokonane zostanie Umorzenie. W związku z tym możliwe jest zarówno umorzenie akcji w jednym z trybów uregulowanych w art. 359 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.; dalej: "k.s.h."), tj. na podstawie uchwały walnego zgromadzenia za zgodą Spółki F w drodze nabycia akcji przez Wnioskodawcę (tzw. umorzenie dobrowolne) albo bez zgody Spółki F (tzw. umorzenie przymusowe), jak również w trybie, o którym mowa w art. 359 § 6 k.s.h., tj. w razie ziszczenia się określonego zdarzenia bez powzięcia uchwały przez walne zgromadzenie (tzw. umorzenie automatyczne). Tryb Umorzenia będzie miał wpływ na opodatkowanie Spółki F, co nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku przeprowadzenia Umorzenia, w ramach którego wynagrodzenie zostanie wypłacone Spółce F w naturze (tekst jedn.: w postaci udziałów w Spółce Zależnej) powstaje przychód w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach Umorzenia skutkującego wypłatą Spółce F wynagrodzenia z tytułu Umorzenia w postaci udziałów w Spółce Zależnej, po stronie Wnioskodawcy nie powstaje przychód w rozumieniu ustawy o CIT. W szczególności, nie dochodzi do odpłatnego zbycia udziałów przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki F, gdyż nie można w tym przypadku mówić o jakimkolwiek przysporzeniu na rzecz Wnioskodawcy.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

1. Możliwe formy wypłaty wynagrodzenia z tytułu umorzenia akcji

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że w przepisach k.s.h. nie wskazano formy, w jakiej spółka, której akcje są umarzane powinna wypłacić wynagrodzenie na rzecz swojego akcjonariusza. Tym samym, należy stwierdzić, że regulacje k.s.h. pozostawiają w tym zakresie dowolność akcjonariuszom, którzy w formie uchwały walnego zgromadzenia mają prawo określić formę wypłaty wynagrodzenia akcjonariuszowi z tytułu umorzenia posiadanych przez niego akcji. Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest zatem wypłacenie przedmiotowego wynagrodzenia zarówno w formie pieniężnej, jak i niepieniężnej.

Powyższe znajduje także potwierdzenie w orzeczeniach sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 kwietnia 2012 r. (sygnatura akt II FSK 1950/10) Sąd stwierdził, że "kwestia wyboru formy wynagrodzenia za nabywane udziały - jako pieniężnego albo rzeczowego, pozostaje całkowicie w gestii samej spółki (...) W przypadku podjęcia uchwały przez zgromadzenie wspólników o umorzeniu udziałów za wynagrodzeniem w gotowce, zobowiązanie spółki ma od początku charakter pieniężny, natomiast jeżeli podjęta została uchwała o umorzeniu za wynagrodzeniem w postaci niepieniężnej, zobowiązanie spółki ma od początku charakter niepieniężny".

2. Umorzenie akcji jako specyficzne zdarzenie gospodarcze

Umorzenie akcji jest specyficznym zdarzeniem gospodarczym, osadzonym w konkretnych ramach prawa handlowego, o czym stanowi treść art. 359 k.s.h. Niezależnie od rodzaju umorzenia (umorzenie dobrowolne, przymusowe, automatyczne), jego ekonomicznym celem Jest wycofanie się akcjonariusza z posiadania akcji i realizacja zysku z inwestycji (bądź minimalizacja ewentualnych strat). Innymi słowy, akcjonariusz, który posiada akcje będące przedmiotem umorzenia dokonuje niejako zamiany posiadanych przez siebie aktywów w postaci akcji na środki pieniężne bądź inne składniki majątku spółki. Wnioskodawca natomiast, wypłacając swojemu akcjonariuszowi wynagrodzenie z tytułu umorzenia posiadanych przez niego akcji, jedynie wypełnia wobec niego swoje obowiązki korporacyjne (wydając na rzecz akcjonariusza pieniężny lub niepieniężny ekwiwalent wartości umarzanych akcji).

Umorzenie akcji, ze względu na swoją specyfikę (jest to de facto operacja o charakterze organizacyjno-ustrojowym stanowiąca formę zaspokojenia zobowiązań spółki wobec swoich akcjonariuszy powstałych w związku z umorzeniem akcji) musi być zatem traktowane jako jedno, spójne zdarzenie, zaś jego poszczególne elementy (zbycie akcji na rzecz spółki, umorzenie akcji, wydanie składnika majątku spółki na rzecz akcjonariusza tytułem wypłaty wynagrodzenia) nie mogą być dla celów podatkowych utożsamiane z innymi zdarzeniami gospodarczymi, unormowanymi m.in. w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93; dalej: "KO"). W szczególności, umorzenia nie należy utożsamiać z realizacją umowy sprzedaży, o której mowa w art. 535 k.c. stanowiącym, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Umorzenie (i w konsekwencji wypłata Spółce F wynagrodzenia z tytułu Umorzenia w postaci udziałów Wnioskodawcy) nie wypełni znamion umowy sprzedaży, o której mowa powyżej. Wydanie na rzecz Spółki F udziałów w Spółce Zależnej nie będzie bowiem wiązało się z jakąkolwiek zapłatą ze strony Wnioskodawcy (w ramach Umorzenia Wnioskodawca nie uzyska od niego jakiegokolwiek wynagrodzenia). Brak jest więc strukturalnych elementów umowy sprzedaży. Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, że wydanie przedmiotowych udziałów będzie wprawdzie prowadziło do wypełnienia zobowiązania przez Wnioskodawcę wobec Spółki F, w konsekwencji do jego wygaśnięcia, jednakże nie dojdzie tutaj do zwolnienia Wnioskodawcy z długu, o którym mowa w art. 508 k.c. Podobnie argumentują także sądy administracyjne, w tym m.in. WSA we Wrocławiu, który w wyroku z dnia 25 stycznia 2011 r. (sygn. I SA/Wr 1294/10) stwierdził, że " (...) w ocenie Sądu nie mamy do czynienia z żadnym zwolnieniem z długu w żadnej formie, lecz jedynie z wykonaniem zobowiązania zapłaty za umorzone udziały. Spółka po prostu wykonała swoje zobowiązanie, które mogła zresztą wykonać w sposób podstawowy, najczęściej spotykany, tj. wypłacając należność w gotówce".Dodatkowo, należy zwrócić uwagę, iż wydanie Spółce F posiadanych przez Wnioskodawcę udziałów z tytułu Umorzenia zostanie dokonane wyłącznie na podstawie stosownego wewnętrznego dokumentu korporacyjnego Wnioskodawcy (np. odpowiedniej uchwały), bez zawierania jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką F, czy też aktu notarialnego.

Mając na uwadze powyższe rozważania Wnioskodawca uważa, że traktując Umorzenie jako specyficzne zdarzenie gospodarcze, ściśle uregulowane w przepisach prawa handlowego, jego poszczególne elementy nie mogą być traktowane jako odrębne zdarzenia, w szczególności jako:

(i) sprzedaż, czy

(ii) zwolnienie z długu.

3. Wydanie udziałów Spółki Zależnej na rzecz Spółki F nie stanowi przychodu podatkowego.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że w ustawie o CIT pojęcie przychodu nie zostało jednoznacznie zdefiniowane. Ustawodawca wprowadził bowiem katalog otwarty w odniesieniu do zdarzeń powodujących powstanie przychodu, wymieniając jedynie ich przykłady w treści art. 12 ust. 1 ustawy o CIT. W doktrynie wskazuje się natomiast że "przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego" (Janusz Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2009, str. 224). Podkreśla się również, iż "przychodem podatkowym są wyłącznie tylko takie wartości, które definitywnie powiększają aktywa osoby prawnej" (P. Małecki, M. Mazurkiewicz, "CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz", Lex 2012). Tak jak wspomniano powyżej, w wyniku wydania przez Wnioskodawcę udziałów w Spółce Zależnej na rzecz Spółki F tytułem Umorzenia nie dojdzie w szczególności do dokonania przez Wnioskodawcę sprzedaży na rzecz Spółki F ani do zwolnienia Wnioskodawcy z długu i tym samym należy stwierdzić, że nie dojdzie po stronie Wnioskodawcy do uzyskania żadnego rodzaju przysporzenia.W istocie Wnioskodawca wydając swoje aktywa na rzecz Spółki F doprowadzi do uszczuplenia swojego majątku. Konsekwentnie, nie można stwierdzić, aby wydanie Spółce F udziałów Spółki Zależnej stanowiło "definitywne powiększenie aktywów" Wnioskodawcy. Tym samym, przyjęcie stanowiska, iż Umorzenie skutkować będzie powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o CIT po stronie Wnioskodawcy byłoby bezzasadne.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w ramach Umorzenia skutkującego wypłatą Spółce F wynagrodzenia z tytułu Umorzenia w postaci udziałów w Spółce Zależnej, po stronie Wnioskodawcy nie powstaje przychód w rozumieniu art. 12 ustawy o CIT. W szczególności, nie dochodzi do odpłatnego zbycia udziałów przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki F, gdyż nie można w tym przypadku mówić o jakimkolwiek przysporzeniu na rzecz Wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań (art. 12 ust. 1 pkt 1 - 3 powołanej ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Jednym z przepisów o charakterze szczególnym w stosunku do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest art. 14. W myśl ust. 1 tego artykułu, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie - jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Użyte przez ustawodawcę pojęcie "odpłatnego zbycia" obejmuje zarówno klasyczną sprzedaż, czyli zobowiązanie się zbywcy do przeniesienia na nabywcę prawa własności rzeczy lub prawa majątkowego w zamian za zobowiązanie się nabywcy do zapłaty ceny ustalonej przez strony w umowie, jak i czynności prawne o podobnym charakterze (zamiana, inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych). W szczególności, posługując się terminem "wartość wyrażona w cenie", przepisy nie przesądzają o dopuszczalnej formie zapłaty tej należności. Może ona nastąpić zarówno w pieniądzu, jak i w innej postaci, np. w formie zwolnienia zbywającego z ciążących na nim zobowiązań wobec nabywcy lub przeniesienia na niego prawa własności rzeczy. Każde z wymienionych rozwiązań będzie prowadziło do uiszczenia "ceny" zbywanej rzeczy lub prawa majątkowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka rozważa umorzenie akcji. W związku z Umorzeniem Wnioskodawca planuje dokonać wypłaty wynagrodzenia na rzecz Spółki F w formie pieniężnej i niepieniężnej, tj. poprzez wydanie wybranych składników majątku Wnioskodawcy (w szczególności udziałów, które Wnioskodawca posiadać będzie w Spółce Zależnej).

Umarzanie akcji w spółce akcyjnej stanowi odrębną instytucję prawa prywatnego, uregulowaną przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 359 § 1 ww. ustawy, akcje mogą być umorzone w przypadku, gdy statut tak stanowi. Akcja może być umorzona albo za zgodą akcjonariusza w drodze jej nabycia przez spółkę (umorzenie dobrowolne), albo bez zgody akcjonariusza (umorzenie przymusowe). Umorzenie dobrowolne nie może być dokonane częściej niż raz w roku obrotowym. Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa statut. Ponadto umorzenie akcji wymaga uchwały walnego zgromadzenia. Uchwała powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia, wysokość wynagrodzenia przysługującego akcjonariuszowi akcji umorzonych bądź uzasadnienie umorzenia akcji bez wynagrodzenia oraz sposób obniżenia kapitału zakładowego. (art. 359 § 2 zdanie pierwsze tej ustawy). Art. 359 § 6 kodeksu stanowi, iż statut może stanowić, że akcje ulegają umorzeniu w razie ziszczenia się określonego zdarzenia bez powzięcia uchwały przez walne zgromadzenie. Stosuje się wówczas przepisy o umorzeniu przymusowym.

Jeżeli zgromadzenie wspólników podejmuje uchwałę w sprawie umorzenia, to powinno w niej określić jego warunki, a w szczególności podstawę prawną umorzenia oraz wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzone akcje. Bezpośrednim skutkiem umorzenia jest zmniejszenie łącznej wartości nominalnej posiadanych przez wspólników akcji. Zasadą jest, że umorzenie akcji odbywa się za wynagrodzeniem. Jak wyżej zostało powiedziane, można rozróżnić umorzenie udziałów (akcji) dobrowolne, umorzenie przymusowe oraz tzw. umorzenie automatyczne. Kryterium stanowi tu potrzeba (lub jej brak) uzyskania zgody wspólnika, którego udział ma zostać umorzony. Z punktu widzenia odpłatności umorzenia można rozróżnić umorzenie nieodpłatne i umorzenie za wynagrodzeniem.

Na gruncie Kodeksu spółek handlowych nie uregulowano kwestii formy wynagrodzenia za zbywane przez akcjonariusza akcje. Wydaje się, że dopuszczalna jest wypłata wynagrodzenia zarówno w formie gotówkowej, jak i bezgotówkowej.

Należy jednak zauważyć, że zapłata wynagrodzenia w formie pieniężnej i niepieniężnej ma odrębny charakter, w szczególności prowadzi do odrębnych zmian w majątku spółki kapitałowej. Zapłata wynagrodzenia ustalonego w formie pieniężnej prowadzi bowiem do przekazania środków pieniężnych w wartości nominalnej odpowiadającej ustalonej wartości wynagrodzenia. Przekazywane na rzecz wspólnika środki pieniężne zostały uprzednio odpowiednio ujęte (jako przychody albo przysporzenia niestanowiące przychodu) - w tej samej wartości nominalnej - dla celów rozliczeń podatkowych spółki jako wartości wchodzące do jej majątku.

Uregulowanie wynagrodzenia w formie niepieniężnej - w szczególności w formie przeniesienia własności papierów wartościowych - polega natomiast na przeniesieniu na rzecz udziałowca składników majątku, których wartość odpowiada ustalonej wartości wynagrodzenia, ale których uprzednie wejście do majątku spółki wiązało się z poniesieniem kosztu, który nie musi odpowiadać wartości rynkowej tych składników na dzień przekazania akcjonariuszowi. Gdyby zatem spółka zdecydowała się najpierw dokonać zbycia tych składników majątkowych, a następnie przekazać uzyskane z tej transakcji środki pieniężne na rzecz akcjonariusza - jako wynagrodzenie za umorzenie akcji lub za nabycie akcji w celu ich umorzenia, to najpierw uzyskałaby przychód ze zbycia tych składników, prawo do ujęcia nierozliczonych podatkowo kosztów ich nabycia, a następnie poniosła niestanowiący kosztu podatkowego wydatek na zapłatę wynagrodzenia. W konsekwencji, spółka osiągnęłaby dochód albo poniosła stratę na transakcji zbycia składników majątku.

Oceniając charakter umorzenia akcji/nabycia akcji w celu umorzenia za wynagrodzeniem w formie niepieniężnej, należy zauważyć, że także w tym przypadku spółka niejako decyduje się na zbycie składników majątku na rzecz akcjonariusza w zamian za cenę odpowiadająca wartości ustalonego wynagrodzenia z tytułu umorzenia akcji. Wobec powyższego, uzasadnionym jest rozpoznanie w takiej sytuacji po stronie spółki przychodu ze zbycia rzeczy lub prawa majątkowego, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychodem tym będzie wartość ustalonego wynagrodzenia. Jednocześnie, w związku z odpłatnym zbyciem składników majątkowych spółka będzie mogła rozliczyć nieuwzględnione dotąd w jej rozliczeniach podatkowych koszty ich nabycia, wytworzenia, objęcia (art. 15 ust. 1 ww. ustawy).

Co do zasady, spółka kapitałowa wypłacająca wynagrodzenie na rzecz akcjonariusza z tytułu umorzenia akcji, nie uzyskuje przychodów. W szczególności, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisu, który dotyczyłby bezpośrednio takiej sytuacji. Niemniej jednak, w przypadku, gdy wynagrodzenie z tytułu umorzenia akcji jest ustalone w formie niepieniężnej, transakcja dokonywana pomiędzy spółką a akcjonariuszem odpowiada odpłatnemu zbyciu rzeczy lub praw majątkowych - jest zatem objęta zakresem zastosowania art. 14 ust. 1 tej ustawy.

Mając na uwadze powyższe uregulowania oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - przeniesienie na akcjonariusza udziałów będącej własnością Spółki w ramach wynagrodzenia z tytułu umorzenia akcji/nabycia własnych akcji w celu ich umorzenia, skutkuje powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w zakresie skutków podatkowych umorzenia akcji za wynagrodzeniem ustalonym w formie niepieniężnej - jest zatem nieprawidłowe.

Ustosunkowując się natomiast do powołanych przez Spółkę wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego, stwierdzić należy, iż nie mają one charakteru bezwzględnie wiążącego. Wyroki te zapadły w konkretnej sprawie i są wiążące jedynie w tej sprawie (art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Ze względów wskazanych w uzasadnieniu niniejszej interpretacji tut. Organ nie podziela zawartego w nich stanowiska, co dał wyraz w przedmiotowej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.