IBPBI/2/423-1003/11/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 10 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy utworzona zależna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka córka) będzie miała prawo dokonywać podatkowych odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 64 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od wartości know-how, którą Spółka nabędzie na skutek pokrycia kapitału zakładowego wartością know-how przez swojego udziałowca - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy utworzona zależna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka córka) będzie miała prawo dokonywać podatkowych odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 64 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od wartości know-how, którą Spółka nabędzie na skutek pokrycia kapitału zakładowego wartością know-how przez swojego udziałowca.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - jako spółka kapitałowa - zamierza założyć spółkę kapitałową (spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością) z jednoczesnym pokryciem kapitału zakładowego poprzez wniesienie wkładu niepieniężnego (dalej: aport) w formie wartości niematerialnej i prawnej, a konkretnie równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej zwaną dalej "know-how" lub "wartością know-how". Wartość know-how zostanie wyceniona i wartość wyceny stanowić będzie wysokość objętych udziałów w spółce córce. Wartość know-how zostanie zdefiniowana z uwzględnieniem aktualnego stanu prawnego, stanu wiedzy doktryny prawniczej poglądami judykatury powszechnej i administracyjnej w tym zakresie. Wnioskodawca nie wnosi pytań w tym zakresie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy utworzona zależna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka córka) będzie miała prawo dokonywać podatkowych odpisów amortyzacyjnych w kontekście art. 16 ust. 1 pkt 64 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.) od wartości know-how, którą Spółka nabędzie na skutek pokrycia kapitału zakładowego wartością know-how przez swojego udziałowca.

2.1 Kluczowe pytanie, które rozstrzyga ten problem brzmi następująco: Czy spółka zależna (spółka córka) jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych dokonuje czynności wniesienia aportem wartości know-how do spółki. Odpowiedź brzmi: Nie. Tenże podatnik (spółka córka) otrzymuje (nabywa) wartość know-how poprzez dokonanie czynności wniesienia aportem przez swojego udziałowca spółkę dominującą.

Argumenty przemawiające za takim rozumieniem przepisu.

3.1. Argumenty związane ze stosowaniem zwrotu "wniesionych do spółki". Strona dokonała analizy językowej, kiedy w jakich sytuacjach, w jakim kontekście ustawodawca używa wyrazów: "wniesionych", "spółka", "nabytych", "otrzymanych", "podatnik"

3.2. Wnioski z analizy językowej.

3.2.1 Kontekst wyrazu "podatnik" używany przez ustawodawcę. Wyraz "podatnik" jest używany w u.p.d.o.p. w rozumieniu art. 1 i 1a u.p.d.o.p., czyli zgodnie z zakresem podmiotowym ustawy. Ustawodawca mając na myśli podmiot, na którym ciąży obowiązek podatkowy oraz inne powinności podatkowe, (np. czynności ewidencyjne) używa pojęcia "podatnik".

3.2.2. Kontekst wyrazu "spółka" używany przez ustawodawcę.

Wyraz "spółka" używany jest w rozumieniu podmiotu zależnego od podatnika, w który podatnik uczestniczy Ten kontekst nie dotyczy "Rozdziału 1 - Podmiot i przedmiot opodatkowania", gdzie definiowany jest podatnik. Jednakże po zdefiniowaniu już pojęcia "podatnik" - wyraz "spółka" używany jest w odniesieniu do podmiotu zależnego od podatnika.

3.2.3. Kontekst czasownika "wnieść" i pochodnych (wniesionych, wnoszonych) używany przez ustawodawcę. Czasownika "wnieść" lub jego pochodne ustawodawca używa w kontekście czynności dokonanej przez podatnika do podmiotu zależnego.

3.2.4. Kontekst czasownika "nabyć" i pochodnych (nabycie, nabytych) używany przez ustawodawcę. Czasownika "nabyć" lub jego pochodnych ustawodawca używa w znaczeniu sytuacji, których podatnik staje się podmiotem nabywającym dane prawo.

3.2.5. Jaskrawym przykładem tego sposobu używania powyższych pojęć jest art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) u.p.d.o.p. - norma najbliższa w sensie redakcyjnym (umieszczenie w ustawie) i norma najbliższa w sensie merytorycznym (dotyczy odpisów amortyzacyjnych) art. 16 ust. 1 pkt 13a.

3.3. Wnioski końcowe analizy.

Przedstawiona analiza jednoznacznie potwierdza tezę Wnioskodawcy, że ustawodawca konsekwentnie używa tego samego zwrotu w tym samym kontekście - szanując tym czytelnika aktu prawnego (podatnika, pracownika podatnika, pracownika organu podatkowego, a także organ podatkowy). Inaczej mówiąc ustawodawca stosuje reguły dotyczące rzetelnego prawa.

4.1. Argument związany z konstytucyjnością.

Zawsze należy szukać takiego rozumienia przepisu, który jest zgodny z Konstytucją RP. W kontekście kwestii znaczenia normy interpretowanej oznacza to, że przepis spełnia standardy rzetelnej legislacji.

4.2. Argument związany z niekonstytucyjnością.

Gdyby przyjąć, że interpretowana norma ma zastosowanie do strony to oznacza to, że ustawodawca zastawia pułapki na czytelnika aktu prawnego (obywatela, podatnika). Jak inaczej nazwać sytuację, że ustawodawca rzetelnie i konsekwentnie używa pojęć "wniesionych", "spółka" i nagle bez żadnego powodu tego samego zwrotu używa w innym znaczeniu.

Ustawodawca stosuje techniki zasad prawodawczych z następujących powodów;

5.2. Co nakazują zasady technik prawodawczych.

Zasady technik prawodawczych nakazują sprawy dotyczące tego samego zagadnienia umieszczać w jednej jednostce redakcyjnej, dlatego określenie co jest kosztem uzyskania przychodów (w skrócie "kup") jest zamieszczone w art. 15 u.p.d.o.p., a określenie tego co nie jest kosztem uzyskania przychodów zamieszczone jest wyłącznie w art. 16 u.p.d.o.p.

5.3. Ustawodawca w zbliżonych do siebie jednostkach redakcyjnych umieścił skutki podatkowe odpisów amortyzacyjnych:

5.4. Innymi przykładami takiego postępowania są następujące normy prawne:

5.5. Z drugiej strony sprawy zbliżone do siebie merytorycznie ustawodawca umieszcza w sąsiadujących jednostkach redakcyjnych. Odpowiednie przykłady można znaleźć:

5.6. Ustawodawca robi to w ten sposób pomimo tego, że ma możliwość dodawania punktów na końcu ustępu - w końcu jest ustawodawcą. Jednak także ustawodawca ma pewne ograniczenia, które musi respektować. Owe ograniczenia zawarte są w Konstytucji RP, z której wynika że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym (art. 2 Konstytucji). Dlatego też ustawodawca szanując czytelnika stosuje zasady rzetelnej legislacji.

6.1. Kolejnym argumentem potwierdzającym stanowisko Wnioskodawcy jest brzmienie części art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego.

6.2 Racjonalny ustawodawca wykorzystałby konstrukcję tej normy wprowadzając po słownie "niepieniężnego" tirety, tak jak zrobił w wielu innych przypadkach lub dodałby do porządku prawnego normę art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. e)., dlaczego racjonalny ustawodawca tego nie zrobił. Odpowiedź jest prosta, nie chciał pozbawiać prawa do odpisów amortyzacyjnych od wartości know-how.

6.3. Kolejny argument to brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) u.p.d.o.p., który bez wątpienia posługuje się zwrotem "nabytych w formie wkładu niepieniężnego". Ten zapis bez cienia wątpliwości odnosi się do spółki otrzymującej określoną wartość. Dlaczego ustawodawca miałby wprowadzać zamieszanie w terminologii pojęć.

7.1. W pewnym sensie interpretowana norma funkcjonuje w porządku prawnym od 1 stycznia 1997 r. Taka norma prawna była zapisana w § 5 ust. 4 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (Dz. U. Nr 6, poz. 35).

7.2, Wnioski z analizy porównawczej w ujęciu historycznym.

7.2.1. W latach 1997 do 2000 prawodawca w jednej jednostce redakcyjnej umieścił całość problematyki odpisów amortyzacyjnych w kosztach uzyskania przychodu.

7.2.2. Wprowadzając stosowne normy prawne do ustawy ustawodawca uznał za konieczne rozbicie problematyki odpisów amortyzacyjnych w kosztach uzyskania przychodu na dwie równorzędne jednostki redakcyjne.

7.2.3. Ustawodawca w ten sposób poprawił czytelność tej regulacji, co zasługuje ze wszech miar na uznanie i pokazuje szacunek jaki posiada ustawodawca do czytelnika (pracownika, podatnika, pracownika organu podatkowego).

7.2.4. Kryterium według jakiego ustawodawca dokonał podziału to kryterium relacji podatnika do czynności prawnej.

7.2.5. Problematykę odpisów amortyzacyjnych w kosztach uzyskania przychodu u podatnika otrzymującego lub nabywającego prawo ustawodawca umieścił w art. 16 ust. 1 pkt 63 u.p.d.o.p.

7.2.6. Problematykę odpisów amortyzacyjnych w kosztach uzyskania przychodu u podatnika przekazującego lub wnoszącego prawo ustawodawca umieścił w art. 16 ust. 1 pkt 64 u.p.d.o.p. (interpretowana norma).

8.1. Wnioskodawca dokonał analizy porównawczej interpretowanej normy z brzmieniem art. 23 ust. 1 pkt 45b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn zm.) zwaną dalej u.p.d.o.f.

8.2. Wnioski z analizy porównawczej z podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

8.2.1. Odpowiednia norma w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwana dalej u.p.d.o.f.) brzmi identycznie jak interpretowana norma.

8.2.2. Obie normy tzn. z u.p.d.o.f. i z u.p.d.o.p. dotyczą czynności dokonywanych przez podatników.

8.2.3. W obu ustawach pojęcie "podatnik" regulują stosowne przepisy obu ustaw.

8.2.4. W obu ustawach kontekst przepisów jest taki sam, tzn. jaka jest relacja podatnika do czynności prawnej, czy podatnik dokonuje czynności prawnej.

8.2.5. W u.p.d.o.f. kontekst normy prawnej nie budzi wątpliwości, albowiem podatnikiem jest osoba fizyczna, która wniosła do spółki w formie aportu wartość niematerialną w postaci know-how, nie może jej amortyzować (dyspozycja normy kierowana jest do podatnika) - spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

8.2.6. Dlaczego ta sama treść w u.p.d.o.p. ma być czytana w innym kontekście. Nie ma żadnego uzasadnienia prawnego dlaczego ta sama treść może być czytana (rozumiana) w innym kontekście.

9.1.1. Wartość know-how jest bardzo specyficzną wartością. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą wartość know-how to wiadomości (informacje) zapisane na nośniku pamięci. Każdą informację można skopiować (powielić) bez uszczerbku dla informacji. Taka możliwość nie występuje przy prawie własności rzeczy. Rzecz można podzielić, ale to dzieje się z uszczerbkiem dla samej rzeczy. Inne wartości prawne i niematerialne również nie można podzielić. W obrocie gospodarczy występuje tylko jedno prawo ochronne do znaku towarowego.

9.1.2. Prawo unijne definiuje wartość know-how patrz Rozporządzenie nr 772/2004 w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o transferze technologii (Dz. U. L 123 z 27.4.2004, str. 11-17). Stanowi ona, iż know-how to pakiet nieopatentowanych informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są:

9.1.3. Powyższy pogląd potwierdza również doktryna wypowiadająca się w tym zakresie. Pan Marcin Ożóg w swoim opracowaniu "Know-how: pojęcie, zakres ochrony, sposoby udostępnienia" (zamieszczonego na stronie: http://www.własnoscimtelektualna.org/download.php...id=38) słusznie zauważa na stronie 7, że wartość know-how o charakterze organizacyjnym powinna być przekazana w sposób trwały i bezterminowy.

9.1.4. Jeśli wartość know-how o charakterze organizacyjnym zostanie przekazana w sposób trwały, bezterminowy i dodatkowo bez pozostawienia sobie tego prawa przez przekazującego (tzw. przeniesienie translatywne) - podmiot przekazujący nie będzie wiedział jak w ogóle funkcjonować i będzie to destrukcyjne dla tego podmiotu w znaczeniu funkcjonalnym, w dalszej konsekwencji także destrukcyjne w sensie bytu ekonomicznego i prawnego.

9.1.5. Dlatego też należy się przychylić do poglądu, że spółka dominująca powinna pozostawić przy sobie - niezależnie od innych parametrów przekazania wartości know-how przynajmniej wartość know-how o charakterze organizacyjnym. W związku z tym w obrocie gospodarczym występują dwie sytuacje związane z wartościami know-how i ustawodawca dostrzega owe sytuacje.

9.2.1. W pierwsze sytuacji - tzn. przekazanie wartości know-how z jednoczesnym pozbyciem się prawa do tej wartości - podmiot przekazujący pozbywając się wartości know-how zgodnie z ogólnymi zasadami amortyzacji pozbawia się prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. W tej sytuacji mamy do czynienia z tzw. nabycie translatywne.

9.2.2. W drugiej sytuacji - tzn. przekazanie wartości know-how nie pozbywając się prawa do tej wartości - podmiot przekazujący zgodnie z ogólnymi zasadami amortyzacji ma prawo do dokonywania amortyzacji w dalszym ciągu, jednak na podstawie normy szczególnej, czyli interpretowanej normy - nie ma prawa dokonywać amortyzacji. W tej sytuacji mamy do czynienia z tzw. nabyciem konstytutywnym.

9.3.1. W podobny sposób wypowiada się doktryna prawnicza oraz judykatura, która rozróżnia przeniesienie translatywne od przeniesienia konstytutywnego.

9.3.2. Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca zamierza przekazać prawo do wartości know-how w sposób konstytutywny nie pozbywając się tego prawa, a nie ustanowić nowe prawo zależne w oparciu o licencje.

9.4. Dlatego zdaniem Wnioskodawcy interpretowana norma dotyczy skutków po stronie podmiotu, który dokonuje czynności wniesienia, a art. 16 ust. 1 pkt 63 dotyczy skutków podatkowych po stronie podmiotu nabywającego wartość w formie aportu.

10.1. Spółka dominująca tworząca nową spółką zależną (uczestniczy w spółce zależnej) dysponuje wartością know-how, którą amortyzuje.

10.2. Spółka dominująca tworzy nowy podmiot (podwyższa kapitał zakładowy spółki zależnej) przekazując w sposób konstytutywny prawo do wartości know-how, nie pozbywając się tego prawa.

10.3. Spółka dominująca pozbawia się prawa do dokonywania dalszej amortyzacji.

10.4. Spółka zależna (spółka córka) nabywa prawo do amortyzacji wartości know-how.

10.5. Gdyby ustawodawca nie wprowadził do porządku prawnego interpretowanej normy w tym brzmieniu - to ta sama wartość byłaby amortyzowana przez spółkę dominująca oraz spółkę zależną.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie wskazać należy, iż mając na uwadze treść zadanego pytania niniejsza interpretacja dot. wyłącznie konsekwencji podatkowych dla spółki kapitałowej do której zostanie wniesiony aport. Jeżeli Spółka jest zainteresowana uzyskaniem interpretacji dot. konsekwencji podatkowych do spółki wnoszącej aport winna wystąpić z odrębnym wnioskiem.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania wartości stanowiące równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W świetle art. 16 ust. 1 pkt 64 u.p.d.o.p., nie można uznać za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki w postaci wkładu niepieniężnego, stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know - how).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca (jako spółka kapitałowa) zamierza założyć spółkę kapitałową (spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością) z jednoczesnym pokryciem kapitału zakładowego poprzez wniesienie wkładu niepieniężnego (aport) w formie wartości niematerialnej i prawnej, stanowiącej równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how). Wartość know-how zostanie wyceniona i wartość wyceny stanowić będzie wysokość objętych udziałów w spółce córce. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi fakt, czy utworzona spółka zależna będzie miała prawo dokonywać podatkowych odpisów amortyzacyjnych, mając na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 64 u.p.d.o.p.

Jedną z istotnych ról w strukturze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością odgrywa kapitał zakładowy, przez który należy rozumieć ustaloną w umowie spółki oznaczoną kwotę pieniężną, stanowiącą sumę wartości nominalnej udziałów wspólników, odpowiadających zwykle wartości zadeklarowanych przez nich wkładów, wnoszonych przez wspólników na pokrycie udziałów w tymże kapitale. Owe wkłady mogą mieć charakter pieniężny, niepieniężny (aport) lub mieszany. (komentarz do Kodeksu spółek handlowych, Jacek Bieniak, C.H.Beck, 2011).

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., dalej "k.s.h."), przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób.

W myśl art. 158 § 1 k.s.h., jeżeli wkładem do spółki w celu pokrycia udziału ma być w całości albo w części wkład niepieniężny (aport), umowa spółki powinna szczegółowo określać przedmiot tego wkładu oraz osobę wspólnika wnoszącego aport, jak również liczbę i wartość nominalną objętych w zamian udziałów. Zgodnie z art. 163 pkt 2 k.s.h. do powstania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością wymaga się wniesienia przez wspólników wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego, a w razie objęcia udziału za cenę wyższą od wartości nominalnej, także wniesienia nadwyżki.

W świetle powyższego wskazać należy w pierwszej kolejności, iż przepisy u.p.d.o.p. należy odnosić do konkretnego podatnika w odniesieniu do którego zaistniały określone zdarzenia, w tym przypadku spółki kapitałowej do której zostanie wniesiony aport.

Po pierwsze wskazać należy, iż użyty w cytowanym przepisie art. 16 ust. 1 pkt 64 u.p.d.o.p. zwrot "wniesienie" odpowiada terminologii stosowanej na gruncie k.s.h. co wynika jednoznacznie z cytowanych powyżej przepisów.

Po drugie, zakres podmiotowy art. 16 ust. 1 pkt 64 u.p.d.o.p. jest szerszy niż art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) u.p.d.o.p., na który powołuje się Wnioskodawca. O ile bowiem art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d) u.p.d.o.p. odnosi się wyłącznie do spółek kapitałowych (co potwierdza literalne brzmienie tego przepisu), o tyle w art. 16 ust. 1 pkt 64 u.p.d.o.p. jest mowa o "spółce" a więc jest to pojęcie szersze (obejmuje również spółki osobowe).

Mając na względzie wskazany zróżnicowany zakres podmiotowy powołanych przepisów uzasadnione jest zastosowanie zróżnicowanej terminologii. Podkreślić również należy, iż art. 16 ust. 1 pkt 64 u.p.d.o.p. mówi o wartości niematerialnej i prawnej stanowiącej równowartość "uzyskanych informacji" a określone w tym przepisie informacje uzyskuje podmiot do którego jest wnoszony wkład niepieniężny.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż art. 16 ust. 1 pkt 64 ma zastosowanie w odniesieniu do spółki do której zostały wniesione wartości niematerialne i prawne w postaci tzw. know-how.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.