IBPBI/2/415-7/14/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 10 stycznia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących niezakończonych prac rozwojowych, w części dotyczącej:

* wynagrodzeń za prace projektowe, usługi podwykonawców i materiały - jest prawidłowe,

* wynagrodzenia pracowników - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących niezakończonych prac rozwojowych, w części dotyczącej:

* wynagrodzeń za prace projektowe, usługi podwykonawców i materiały,

* wynagrodzenia pracowników.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, a zdarzenia z nią związane ewidencjonuje w księgach prowadzonych na zasadach określonych w ustawie o rachunkowości. Podatek dochodowy opłaca na zasadach określonych w art. 30c ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. - dalej "ustawa p.d.o.f."). Rozpoczęła pracę nad nowym sposobem separacji swojego produktu zwiększającego dokładność podziału na poszczególne frakcje. Wnioskodawczyni nie są znane koszty ani techniczna przydatność tych działań. W znacznej mierze na koszty prac rozwojowych będą składać się: wynagrodzenia za prace projektowe, usługi podwykonawców, materiały, wynagrodzenia pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty niezakończonych prac rozwojowych prowadzonych przez jednostkę na własne potrzeby stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodu w miesiącu ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 7b ustawy p.d.o.f., koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

Jedynym sposobem zaliczania kosztów niezakończonych prac rozwojowych do podatkowych kosztów uzyskania przychodu jest pierwsza część zdania art. 22 ust. 7b pkt 1 ustawy p.d.o.f., tj. ich zaliczenie w miesiącu, w którym zostały poniesione.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W myśl definicji kosztów uzyskania przychodów, wynikającej z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* winien być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie może znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

* musi być właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

* przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

* potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

W konsekwencji, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem - wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

Za nowe technologie, w rozumieniu art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalonych wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615 oraz z 2011 r. Nr 84, poz. 455 i Nr 185, poz. 1092) - art. 26c ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 22 ust. 7b pkt 1 ww. ustawy, koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy.

Wydatki wymienione we wniosku, poniesione przez Wnioskodawcę, a dotyczące prac rozwojowych na które składają się wynagrodzenia za prace projektowe, usługi podwykonawców oraz materiały, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania w miesiącu, w którym zostały poniesione - w myśl powołanego wyżej art. 22 ust. 7b pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnośnie wynagrodzeń pracowników dotyczących wspomnianych wyżej prac rozwojowych należy zauważyć, że na podstawie z art. 22 ust. 6ba ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

W zakresie tych kosztów nie jest możliwe stosowanie art. 22 ust. 7b pkt 1 ustawy. W odniesieniu bowiem do wynagrodzeń pracowników art. 22 ust. 6ba ustawy zawiera szczególne regulacje, dotyczące momentu ujęcia ich w kosztach podatkowych.

Reasumując wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu wynagrodzenia pracowników, winny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie wskazanym w cyt. powyżej art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących niezakończonych prac rozwojowych, w części dotyczącej:

* wynagrodzeń za prace projektowe, usługi podwykonawców i materiały - jest prawidłowe,

* wynagrodzenia pracowników - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.