IBPBI/2/415-3/12/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 5 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu z innych źródeł - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu z innych źródeł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2007 r. Wnioskodawca zakończył budowę domu jednorodzinnego, w którym instalację wodną i centralnego ogrzewania wykonano z produktów firmy A. Sp. z o.o. W roku 2009/2010 nastąpiło dwukrotne zalanie domu w wyniku czego wystąpiły poważne straty. Za pierwszym razem została zalana cała kotłownia (łącznie z piecem centralnego ogrzewania) oraz łazienka u góry. Przecieki były widoczne na suficie na dole. Za drugim razem pękły rury biegnące w posadzce całego domu. Przyczyną zalania okazało się wadliwe wykonanie rur wielowarstwowych z których wykonana została instalacja wodna i CO. W wyniku postępowania reklamacyjnego firma A. Sp. z o.o. uznała reklamację za zasadną i wypłaciła rekompensatę poniesionych kosztów kompleksowej wymiany instalacji wody użytkowej oraz centralnego ogrzewania wykonanej z ww. rur wielowarstwowych (roboty związane z wymianą tej instalacji, koszty zakupu i montażu nowej instalacji), zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota otrzymanej rekompensaty stanowi przychód podatkowy... (pierwsza część pytania zawartego we wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota uzyskanej rekompensaty nie stanowi przychodu, ponieważ nie spełnia definicji przychodów w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a stanowi koszty sprzedającego związane ze sprzedażą towaru o wadliwej jakości. Wnioskodawca nadmienia, że powołana sytuacja została już opisana w interpretacji indywidualnej z dnia 26 stycznia 2010 r. Znak IPPB/415-671/09-5/MG opublikowana na stronie Ministerstwa Finansów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.f."), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f., do przychodów zalicza się m.in. przychody z innych źródeł. Natomiast stosownie do treści art. 20 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również inne przychody niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tekst jedn.: nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy.

Zasadne jest bowiem odwołanie się w tym miejscu do treści przepisu art. 8 powołanej przez Wnioskodawcę ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1176 z późn. zm.).

Zgodnie z brzmieniem ust. 1 art. 8 ww. ustawy, jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia. Z treści ust. 2 art. 8 omawianej ustawy wynika, iż nieodpłatność naprawy i wymiany w rozumieniu ust. 1 oznacza, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w 2007 r. została zakończona budowa domu jednorodzinnego, w którym instalację wodną i centralnego ogrzewania wykonano z produktów firmy A. Sp. z o.o. W roku 2009/2010 nastąpiło dwukrotne zalanie domu w wyniku czego Wnioskodawca doznał poważnych strat. Przyczyną zalania okazało się wadliwe wykonanie rur wielowarstwowych, z których wykonano elementy instalacji wodnej i CO. W wyniku postępowania reklamacyjnego firma A. Sp. z o.o. uznała reklamację za zasadną i wypłaciła rekompensatę poniesionych kosztów kompleksowej wymiany instalacji wody użytkowej oraz centralnego ogrzewania, wykonanej z ww. rur wielowarstwowych, zgodnie z przepisami cyt. powyżej ustawy o sprzedaży.

Mając powyższe na uwadze, należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż otrzymana przez Niego kwota rekompensaty nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. Otrzymana kwota stanowiąca rekompensatę poniesionych wydatków za wadliwe wyroby i odtworzenie stanu sprzed awarii nie może być bowiem traktowana jako przysporzenie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie obowiązku wystawienia informacji PIT-8C wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.