IBPBI/1/4511-64/15/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 14 stycznia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 20 stycznia 2015 r.), uzupełnionym 30 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia źródła przychodów do jakiego należy zaliczyć przychody z tytułu ustanowienia przez sąd kuratorem osoby nieznanej z miejsca pobytu - jest prawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia źródła przychodów do jakiego należy zaliczyć przychody tytułu ustanowienia przez sąd kuratorem osoby nieznanej z miejsca pobytu. W dniu 30 marca 2015 r. ww. wniosek został uzupełniony.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej (Kancelarii Radców Prawnych; dalej: "Spółka"). Wszyscy wspólnicy (także ona) wykonują zawód radcy prawnego, jako przedsiębiorcy, wyłącznie w ramach Spółki. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w innym zakresie. Jako przedsiębiorca, z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług VAT. Podatnikiem podatku VAT jest Spółka, natomiast podatnikiem w podatku dochodowym od osób fizycznych jest każdy ze wspólników, jako odrębny podatnik. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni podlega ubezpieczeniu społecznemu. Zarządzeniem Sądu Rejonowego (dalej: "Sąd") Wnioskodawczyni ustanawiana jest kuratorem w postępowaniu sądowym, dla osoby nieznanej z miejsca pobytu. Przed ustanowieniem Wnioskodawczyni kuratorem Sąd nie występuje do Okręgowej Izby Radców Prawnych z wnioskiem o wyznaczenie radcy prawnego do pełnienia funkcji kuratora. W zarządzeniach o ustanowieniu Wnioskodawczyni kuratorem, Sąd stwierdza, że "ustanawia kuratora w osobie radcy prawnego (...)" - imiennie wskazując Wnioskodawczynię.

Istotne elementy stanu faktycznego przedstawiono również we własnym stanowisku Wnioskodawczyni w sprawie, gdzie wskazano, że czynności zlecone przez sąd wykonywane były osobiście przez Wnioskodawczynię, nie zaś przez spółkę, w ramach której prowadzi ona działalność gospodarczą. Sąd ją personalnie ustanowił bowiem kuratorem dla osób nieznanych z miejsca pobytu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie przyznane i wypłacane przez Sąd radcy prawnemu, prowadzącemu działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej (Kancelarii Radców Prawnych) z tytułu pełnienia funkcji kuratora dla osoby nieznanej z miejsca pobytu, należy kwalifikować do źródła przychodów, jakim jest działalność wykonywana osobiście, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też, wynagrodzenie to stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wynagrodzenie z tytułu ustanowienia jej przez Sąd, w trybie art. 143 Kodeksu postępowania cywilnego (dalej: "k.p.c.") kuratorem do doręczeń dla osoby nieznanej z miejsca pobytu należy kwalifikować do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "ustawa o PIT"), tj. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powołanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9. Zarządzenie Sądu o ustanowieniu Wnioskodawczyni kuratorem dla osoby nieznanej z miejsca pobytu spełnia przesłanki wymienione w przywołanym przepisie. W opinii Wnioskodawczyni, jako radca prawny prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie jest podatnikiem podatku VAT i w związku z tym nie może wystawić faktury VAT za czynności wykonane na zlecenie Sądu. Podatnikiem podatku VAT jest spółka cywilna, w ramach której prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Jak wskazuje, czynności zlecone przez Sąd wykonywane były osobiście przez nią, nie zaś przez Spółkę, w ramach której prowadzi działalność gospodarczą. Sąd personalnie ustanowił ją kuratorem, co jak twierdzi oznacza, że brak jest podstaw, by przychody z tego tytułu traktować jako przychody z działalności gospodarczej, jaką prowadzi w ramach spółki cywilnej. Pozarolnicza działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ustawy o PIT oraz działalność wykonywana osobiście w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 ustawy o PIT, stanowią dwa odrębne źródła przychodów. Przepisy prawa podatkowego nie wykluczają możliwości równoczesnego wykonywania czynności na zlecenie Sądu i prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że kwestie ustanowienia przez Sąd kuratora, regulują przepisy niebędące przepisami prawa podatkowego, a tym samym niemogące być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, tj.m.in. przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 101 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 143 cyt. ustawy, jeżeli stronie, której miejsce pobytu nie jest znane, ma być doręczony pozew lub inne pismo procesowe wywołujące potrzebę podjęcia obrony jej praw, doręczenie może do chwili zgłoszenia się strony albo jej przedstawiciela lub pełnomocnika nastąpić tylko do rąk kuratora ustanowionego na wniosek osoby zainteresowanej przez sąd orzekający. W myśl art. 144 § 1 i 2 Kodeksu postępowania cywilnego, przewodniczący ustanowi kuratora, jeżeli wnioskodawca uprawdopodobni, że miejsce pobytu strony nie jest znane. W sprawach o roszczenia alimentacyjne jak również w sprawach o ustalenie pochodzenia dziecka i o związane z tym roszczenia, przewodniczący przed ustanowieniem kuratora przeprowadzi stosowne dochodzenie w celu ustalenia miejsca zamieszkania lub pobytu pozwanego. O ustanowieniu kuratora przewodniczący ogłosi publicznie w budynku sądowym i lokalu wójta, (burmistrza, prezydenta miasta), w sprawach zaś większej wagi, gdy uzna to za potrzebne, także w prasie.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) stwierdzić należy, że zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są:

* działalność wykonywana osobiście oraz

* pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 6 ww. ustawy obejmuje m.in. działalność wykonywaną osobiście, zdefiniowaną, jako odrębne źródło przychodów, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej powyżej ustawy, której poszczególne kategorie wymieniono w art. 13 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 5 lub 6 ww. ustawy powoduje, że na płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 1 cyt. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. (...).

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-11). Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika w szczególności, że Wnioskodawczyni jest radcą prawnym, prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (Kancelarii Radców Prawnych). Wykonuje zawód radcy prawnego, jako przedsiębiorca, wyłącznie w ramach spółki cywilnej. Nie prowadzi działalności gospodarczej w innym zakresie. Zarządzeniem Sądu Rejonowego Wnioskodawczyni ustanawiana jest kuratorem, w postępowaniu sądowym, dla osób nieznanych z miejsca pobytu. Sąd, przed ustanowieniem Wnioskodawczyni kuratorem, nie występuje do Okręgowej Izby Radców Prawnych z wnioskiem o wyznaczenie radcy prawnego do pełnienia funkcji kuratora. W zarządzeniach o ustanowieniu Wnioskodawczyni kuratorem, Sąd stwierdza, że "ustanawia kuratora w osobie radcy prawnego (...)" - wskazując imiennie Wnioskodawczynię.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych powyżej przepisów wskazać należy, że aby określony przychód mógł być uznany za przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winny zostać spełnione przesłanki określone w tym przepisie, tj. przychód winien wystąpić w związku z wykonywaniem czynności:

W świetle powołanych powyżej przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego, z którego w szczególności wynika, że czynności zlecone przez sąd wykonywane były osobiście przez Wnioskodawczynię, nie zaś przez spółkę, w ramach której prowadzi ona działalność gospodarczą, należy uznać, że przychód, który Wnioskodawczyni uzyskuje z tytułu pełnionej funkcji kuratora osób nieznanych z miejsca pobytu należy traktować jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, a nie jako przychód z działalności gospodarczej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym uzyskiwany przez nią przychód należy kwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zauważyć należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.