IBPBI/1/4511-56/15/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 19 stycznia 2015 r.), uzupełnionym 1 i 9 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu wskazanej we wniosku umowy dzierżawy. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 marca 2015 r. Znak: IBPBI/1/4511-56/15/BK, IBPP2/4512-45/15/WN wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 1 i 9 kwietnia 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie dzierżawy własnych nieruchomości. Przychód (winno być: dochód) z ww. dzierżawy opodatkowuje podatkiem liniowym w wysokości 19% podstawy opodatkowania (art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Przedmiotem dzierżawy jest budynek handlowo-biurowy, a obowiązującą stawką VAT jest stawka podstawowa w wysokości 23%. Z dniem 1 stycznia 2015 r. podpisana została umowa dzierżawy nieruchomości na okres 15-stu lat. Usługa dzierżawy traktowana jest jako sprzedaż o charakterze ciągłym; określono, że okresem rozliczeniowym jest rok. Termin płatności określono na 31 grudnia danego roku. Wnioskodawca wystawi fakturę w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, tj. 31 grudnia danego roku.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 1 kwietnia 2015 r., wskazano m.in., że:

* Wnioskodawca nie określił w zawartej umowie dzierżawy żadnych terminów wpłat zaliczek na poczet należności z tytułu dzierżawy,

* wpłaty zaliczek będą dokonywane w trakcie danego roku, ale ich wartość będzie stanowiła część czynszu należnego za dany okres rozliczeniowy (rok),

* w umowie dzierżawy określono, że terminem płatności jest 31 grudnia każdego roku, tj. 31 grudnia 2015 r., 31 grudnia 2016 r., 31 grudnia 2017 r. itd.

* w umowie nie określono żadnych innych terminów płatności,

* Wnioskodawca nie będzie wystawiał w trakcie roku żadnej faktury dotyczącej wpłacanych zaliczek, ani faktur za usługę dzierżawy; wystawi jedną fakturę w grudniu każdego roku za wykonaną usługę dzierżawy za okres obejmujący dany rok,

* faktura wystawiona w grudniu 2015 r. z terminem płatności 31 grudnia 2015 r. będzie zawierała informację o okresie rozliczeniowym, którego dotyczy, tj. od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. W taki też sposób będą wystawiane kolejne faktury za następne okresy rozliczeniowe.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku wpłacania przez dzierżawcę w trakcie roku zaliczek na poczet ww. usługi (w umowie nie wskazano żadnego terminu płatności dla wpłacanych zaliczek) nie zmieni się moment podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, przy tak skonstruowanej umowie, w której określono roczny okres rozliczeniowy, ustalono jedyny termin płatności na 31 grudnia danego roku - wpłata zaliczek nie spowoduje zmiany momentu rozpoznania przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 14 ust. 1e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, moment uzyskania przychodu, rozpoznany będzie w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego w umowie oraz na wystawionej fakturze, tj. 31 grudnia danego roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. "Należność" odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzyjnie określają moment powstania przychodu z ww. źródła przychodów.

W myśl art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h - 1j, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Zgodnie z art. 14 ust. 1e cytowanej ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Z kolei w myśl art. 14 ust. 1i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku otrzymania przychodu z działalności gospodarczej, do którego nie stosuje się ust. 1c, 1e i 1h, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że dochody uzyskiwane z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej m.in. w zakresie dzierżawy własnych nieruchomości Wnioskodawca opodatkowuje tzw. podatkiem liniowym.

Z dniem 1 stycznia 2015 r. podpisał umowę dzierżawy budynku handlowo-biurowego, na okres 15-stu lat. Usługa dzierżawy traktowana jest jako usługa o charakterze ciągłym. Określono w niej, że okresem rozliczeniowym jest rok. Termin płatności określono na 31 grudnia danego roku. Wnioskodawca nie określił w zawartej umowie dzierżawy żadnych terminów wpłat zaliczek na poczet należności z tytułu dzierżawy. Wpłaty zaliczek będą dokonywane w trakcie danego roku, ale ich wartość będzie stanowiła część czynszu należnego za dany okres rozliczeniowy (rok). W umowie dzierżawy określono, że terminem płatności jest dzień 31 grudnia każdego roku. Wnioskodawca nie będzie wystawiał w trakcie roku żadnej faktury dotyczącej wpłacanych zaliczek, ani faktur za usługę dzierżawy; wystawi jedną fakturę w grudniu każdego roku za wykonaną usługę dzierżawy za okres obejmujący określony rok. Faktura wystawiona w grudniu 2015 r. z terminem płatności 31 grudnia 2015 r. będzie zawierała informację o okresie rozliczeniowym, którego dotyczy, tj. od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. W taki też sposób będą wystawiane kolejne faktury za następne okresy rozliczeniowe.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że umowa dzierżawy zawarta pomiędzy Wnioskodawcą, a dzierżawcą jest umową, która jest wykonywana stale, w określonym czasie (15 lat). Umowa przewiduje ponadto roczne okresy rozliczeniowe, co znajdzie również odzwierciedlenie na wystawionej przez Wnioskodawcę fakturze (fakturach). W konsekwencji w sytuacji przedstawionej we wniosku oraz jego uzupełnieniu, przychód należny z tytułu czynszu dzierżawnego powstanie zawsze w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określonego w umowie, a więc w ostatnim dniu określonego roku podatkowego. Dokonywane przez dzierżawcę w trakcie roku podatkowego wpłaty, jako zaliczki, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie generują przychodu podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.