IBPBI/1/423-40/11/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 16 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia podstawy obliczenia wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej-jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu ustalenia podstawy obliczenia wysokości przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, uzyskała w dniu 13 października 2004 r. zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej "SSE"). W zezwoleniu określono następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE:

Wnioskodawca spełnił warunki określone w zezwoleniu. Zezwolenie zostało udzielone do dnia 6 października 2015 r. Dotychczas Spółka poniosła na terenie SSE wydatki inwestycyjne związane z inwestycją w wysokości przewyższającej kwotę określoną w zezwoleniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p.") oraz w art. 12 i art. 16 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm. dalej "ustawa o SSE"), należy brać pod uwagę wartość faktycznie poniesionych kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., uwzględnia się wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą, tzn. także tę część tych wydatków, która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Spółka opiera swoje stanowisko na treści zezwolenia, jak również na analizie przepisów prawa, w trybie których wydano zezwolenie.

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunki zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej z podatku dochodowego od osób prawnych, określone są w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., zgodnie z którym zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności prowadzonej na trenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Treść zezwolenia została uregulowana w art. 16 ust. 2 ww. ustawy o SSE. Zgodnie z brzmieniem ustawy, na moment uzyskania zezwolenia przez Spółkę, zezwolenie powinno było określać przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

Zezwolenie uzyskane przez Wnioskodawcę wskazuje oba powyższe warunki, nie określa jednak maksymalnej kwoty wydatków inwestycyjnych możliwych do poniesienia na terenie SSE. W szczególności za maksymalną kwotę wydatków inwestycyjnych nie można uznać kwoty 23.000.000 PLN wskazanej w zezwoleniu, gdyż zgodnie z przytoczonym brzmieniem art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, jest to jedynie minimalna wartość inwestycji, którą Spółka jest zobowiązana przekroczyć. W odróżnieniu od przepisów obowiązujących w dacie wydania zezwolenia, obecnie - zgodnie ze znowelizowanym art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 4 sierpnia 2008 r. (zmiana wprowadzona ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych Dz. U. Nr 118, poz. 746)), zezwolenie powinno dodatkowo określać m.in. maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji. Powyższy warunek nie dotyczy jednak zezwoleń wydanych przed dniem wejścia w życie omawianej zmiany. Wynika to z art. 4 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej z 30 maja 2008 r., zgodnie z którym zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowują moc. Oznacza to, iż zachowuje swoją moc również zezwolenie uzyskane przez Spółkę dnia 13 października 2004 r., które, tak jak inne zezwolenia wydane przed omawianą nowelizacją, nie zawiera warunku dotyczącego maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji w strefie. Górna granica kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego Spółce jest wyznaczona, zgodnie ze wspomnianym już art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., poprzez maksymalną wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla danego obszaru kwalifikującego się do pomocy, zgodnie z odrębnymi przepisami. Żaden z przepisów ustawy o SSE, ani rozporządzenia o SSE, mających zastosowanie do zezwolenia, nie określa w inny sposób maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującej w SSE. W szczególności, wśród regulacji prawnych mających zastosowanie do zezwolenia Wnioskodawcy, brak jest podstaw do utożsamiania minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych wyznaczonej w zezwoleniu z podstawą do kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego. W konsekwencji, w przypadku Wnioskodawcy, do objęcia pomocą publiczną kwalifikują się wszystkie poniesione przez Niego wydatki inwestycyjne, tzn. także ta ich część, która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu.

Wnioskodawca zwraca uwagę na brzmienie samego zezwolenia, które wskazuję, iż warunkiem korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego jest poniesienie wydatków w wysokości nie niższej niż 23.000.000 PLN. Z powyższego wynika, że zezwolenie określa jedynie minimalne nakłady inwestycyjne, warunkujące uzyskanie prawa do zwolnienia. Równocześnie, w powołanych przepisach prawnych, a także w samym zezwoleniu, nie określono w żaden sposób maksymalnej wartości zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, ani maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji. Fakt przekroczenia przez wydatki inwestycyjne minimalnej wartości określonej w zezwoleniu nie wyklucza objęcia nadwyżki ulgą podatkową w SSE. Dlatego, jako wydatki inwestycyjne stanowiące podstawę obliczenia wysokości zwolnienia podatkowego, Spółka będzie mogła traktować również wydatki inwestycyjne w rozumieniu § 6 ust. 1 i 2 rozporządzenia SSE przekraczające kwotę określoną w zezwoleniu, gdyż w powołanych przepisach prawnych oraz w zezwoleniu nie określono w sposób kwotowy maksymalnej wartości zwolnienia z podatku dochodowego, ani maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli faktycznie poniesione przez Niego wydatki inwestycyjne spełniają warunki określone dla wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną, stanowią one tym samym podstawę do obliczenia zwolnienia podatkowego z podatku dochodowego od osób prawnych. Aby wydatek mógł zostać uznany za kwalifikowany i aby mógł zostać uwzględniony w kalkulacji puli zwolnienia podatkowego, spełnione muszą zostać warunki określone w odpowiednich przepisach prawa.

Szczegółowe warunki uznania wydatku za koszt kwalifikowany w SSE określone zostały w rozporządzeniu o SSE. Na podstawie § 3 rozporządzenia o SSE, pomoc regionalna z tytułu kosztów nowej inwestycji udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p. liczona jest jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6-6b rozporządzenia o SSE. Zgodnie z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na ternie strefy na:

Dodatkowo, zgodnie z § 6 ust. 2 ww. rozporządzenia, koszty inwestycji mogą być podwyższone o wydatki na wytworzenie lub zakup wartości niematerialnych i prawnych związanych z uzyskaniem patentów, licencji operacyjnych bądź opatentowanych licencji typu know - how oraz nieopatentowanego know - how, po spełnieniu określonych warunków wymienionych w ust. 3 i 4. Zatem z brzmienia § 6 rozporządzenia o SSE wynika, iż aby wydatek mógł zostać uznany za kwalifikowany i aby mógł zostać uwzględniony do kalkulacji puli zwolnienia podatkowego, spełnione muszą zostać następujące warunki:

W przypadku Wnioskodawcy wszystkie powyższe warunki są spełnione w odniesieniu do faktycznych wydatków inwestycyjnych. Skoro więc faktycznie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne spełniają wskazane warunki, stanowią one, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną.

Mając na względzie powyższą argumentację, w ocenie Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że uzyskane przez Niego zezwolenie określa jedynie minimalną wysokość wydatków poniesionych w związku z działalnością gospodarczą na terenie SSE. W konsekwencji, do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielonej w formie zwolnienia podatkowego, Spółka powinna uwzględniać faktycznie poniesione kwalifikowane wydatki inwestycyjne, a więc także tę część, która odnosi się do wydatków przekraczających minimalną kwotę wskazaną w zezwoleniu.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2008 r. Znak: ILPB3/423-576/08-2/HS oraz z dnia 12 października 2009 r. Znak: ILPB3/423-553/09-2/ŁM,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 mają 2009 r. Znak: IPPB3/423-96/09-2/MS oraz z dnia 8 października 2009 r. Znak: IPPB3/423-494/09-2/MS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 mają 2009 r. Znak: ITPB3/423-120/09/DK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 września 2008 r. Znak: PBPB3/423-571/08/AM, z dnia 28 grudnia 2009 r. Znak: IBPBI/2/423-1611/09/MO oraz z dnia 24 maja 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-358/10/AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35 - 016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.