IBPBI/1/415-996/08/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana..., przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 16 grudnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 9 lutego 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozdzielenia wydatków poniesionych z tytułu zużycia energii elektrycznej w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz na inne cele - jest prawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2008 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozdzielenia wydatków poniesionych z tytułu zużycia energii elektrycznej w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz na inne cele.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 29 stycznia 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 9 lutego 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada zakład produkcyjny oraz własną stację trafo, a więc korzysta z przyłącza 15 KV. Należy do grupy tzw. wielkich odbiorców. Na terenie swojej posiadłości, gdzie znajduje się zakład produkcyjny, wybudował budynek mieszkalny w którym zamieszkała jego córka z mężem. Powstał więc problem jak rozdzielić pobór energii elektrycznej. Zakład energetyczny nie może zainstalować osobnego licznika dla lokatorów.

Wnioskodawca może zainstalować podlicznik ale tylko do rozliczeń wewnętrznych z lokatorem. Stan tego licznika nie będzie odczytywany przez zakład energetyczny a jedynie przez wnioskodawcę i lokatorów. Zainstalowanie ww. licznika nie powoduje że można stanowczo określić, iż w przypadku kontroli wnioskodawca będzie miał rację, bo można postawić zarzut, że podlicznik nie podlega kontroli ani urzędowi legalizacji ani też zakładowi energetycznemu, brak jest więc kontroli zewnętrznej nad tym licznikiem.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż w 2007 r. wnioskodawca nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów kwoty 2.649,41 zł wynikającej z ostatniej faktury wystawionej przez zakład energetyczny. Jest to kwota niewspółmierna do zużycia energii za 3 m-ce zamieszkania lokatorów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak postąpić aby nie uchybić przepisom i właściwie rozliczyć koszty energii elektrycznej zużywanej do prowadzenia działalności gospodarczej i dla potrzeb lokatora.

Zdaniem wnioskodawcy dobrze byłoby aby to zakład energetyczny wystawiał osobną fakturę dla niego (dokumentującą koszty uzyskania przychodów) oraz osobną fakturę dla lokatora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W niektórych sytuacjach niemożliwe jest precyzyjne ustalenie jaka część poniesionych wydatków stanowi koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej a jaka wydatki nie związane z tą działalnością.

Odnosząc powyższe do sytuacji przedstawionej we wniosku, należy stwierdzić, iż właściwym sposobem rozdzielenia pobranej energii elektrycznej, do prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz na inne cele, jest jej pomiar poprzez zainstalowany przez wnioskodawcę dodatkowy licznik zużytej energii elektrycznej do zasilania budynku mieszkalnego.

Przy czym nieistotna jest w przedmiotowej sprawie kwestia kontroli zewnętrznej tego licznika lecz treść umowy zawartej na okoliczność współfinansowania części zużytej energii elektrycznej przez lokatorów ww. budynku mieszkalnego.

Dla dokumentowania obciążeń związanymi z zasilaniem w energię elektryczną tego budynku, w zależności od rodzaju zawartej umowy z jego lokatorami (np. najem), dopuszczalne jest refakturowanie poniesionych w tym celu kosztów w oparciu o faktury wystawione przez zakład energetyczny za poszczególne okresy rozliczeniowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.