IBPBI/1/415-995/13/SK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 września 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 30 września 2013 r.), uzupełnionym 16 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości przeznaczenia przez Wnioskodawcę części lokalu mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej oraz sposobu ustalenia jego wartości początkowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości przeznaczenia przez Wnioskodawcę części lokalu mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej oraz sposobu ustalenia jego wartości początkowej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 5 grudnia 2013 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 16 grudnia 2013 r.

We wniosku został przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej 26 marca 2012 r. podpisał umowę o wybudowanie lokalu mieszkalnego o powierzchni 50,26 m^2, logii o powierzchni 4,50 m² i komórki lokatorskiej o powierzchni 2,75 m² (VAT 8%) oraz miejsca postojowego (garażu) w hali garażowej (VAT 23%). Dnia 31 maja 2012 r. umowa została rozwiązana oraz zostały zawarte osobne umowy na wybudowanie miejsca postojowego (w formie pisemnej) oraz wybudowanie mieszkania (w formie aktu notarialnego); istotne postanowienie umowne (np. cena, lokal, etc.) nie zostały jednak zmienione. Płatność za mieszkanie oraz miejsce postojowe odbywa się w ratach; wystawiono faktury VAT w następujących terminach (po uwzględnieniu korekt): 31 maja 2012 r. (mieszkanie i komórka, N), 31 maja 2012 r. (garaż, N), 4 czerwca 2012 r. (mieszkanie, N), 4 czerwca 2012 r. (garaż, N), 14 sierpnia 2013 r. (mieszkanie, P), 14 sierpnia 2013 r. (garaż, P). Ostatnia rata miała zostać zapłacona po dokonaniu odbioru (październik/listopad 2013 r.). Na fakturach nabywca (podatnik) jest określony z imienia i nazwiska, ale bez nazwy firmy. Dodatkowo na fakturach oznaczonych literą N wskazany jest NIP podatnika, a na fakturach oznaczonych literą P wskazany jest numer PESEL podatnika. Faktury nie są fakturami zaliczkowymi. Przeniesienie własności nieruchomości nastąpi w formie aktu notarialnego do dnia 31 stycznia 2014 r. Dnia 11 lutego 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, jest czynnym podatnikiem podatku VAT i wykonuje działalność podlegającą temu podatkowi. Działalność polega na tworzeniu oprogramowania i sprzedaży licencji na to oprogramowanie. Działalność o podobnym charakterze była przez podatnika wykonywana od 2009 r., przy czym przed 11 lutego 2013 r. nie miała ona charakteru działalności gospodarczej (działalność hobbystyczna, oprogramowanie było darmowe). Działalność jest wykonywana osobiście (na tą chwilę brak jest pracowników) oraz jest wykonywana w jednym miejscu (brak wyjazdów do klientów). Równocześnie z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnik jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę (brak związku z działalnością gospodarczą). Po dokonaniu odbioru mieszkania oraz jego wyposażeniu Wnioskodawca zamierza się do niego przeprowadzić (własne potrzeby mieszkaniowe) oraz przeznaczyć 30% jego powierzchni użytkowej do prowadzenia działalności gospodarczej.

Dnia 5 października 2012 r. (a więc przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej) w toku inwestycji Wnioskodawca zawarł dodatkową umowę o wykonanie zmian, których celem jest lepsze dostosowanie lokalu do prowadzonej działalności (m.in. ułożenie kabli dla sieci komputerowej, szafki rackowej) oraz inne zmiany nie związane z prowadzoną działalnością (np. przesunięcie podejścia do kranu w łazience, przesunięcie punktów oświetleniowych). W związku z tą umową zostały wystawione faktury VAT w dniach 18 października 2012 r. (VAT 23%, opinia architekta, N), w dniu 29 października 2012 r. (VAT 23%, projekt zamienny, N) oraz 10 czerwca 2013 r. (VAT 8%, roboty budowlane, P). Opinia architekta oraz projekt zamienny byłyby konieczne nawet gdyby nie wprowadzano zmian nie związanych z działalnością gospodarczą. Faktura VAT na roboty budowlane nie zawiera wyszczególnienia pozycji, jednak wykonawca przesłał osobny dokument z którego wynika ile kosztowała każda zmiana Po przekazaniu lokalu do użytkowania zostaną wykonane prace mające na celu przygotowanie go do zamieszkania i wykonywania działalności gospodarczej (np. położenie podłóg, fliz w łazience, oświetlenie, drzwi wewnętrzne, armatura łazienkowa i kuchenna, meble do zabudowy, etc). Elementy o których mowa mają charakter trwale związanych z nieruchomością, a elementy wyposażenia takie jak sprzęt AGD (pralka, zmywarka, piekarnik, telewizor) nie są przedmiotem poniższych pytań. Ponadto Wnioskodawca informuje, że do dnia złożenia wniosku o interpretację indywidualną nie dokonywał odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia mieszkania oraz wykonania zmian lokatorskich.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 16 grudnia 2013 r., (które wpłynęło do tu. Biura drogą elektroniczną (e-PUAP)), Wnioskodawca wskazał, że:

* ze względu na układ lokalu mieszkalnego, o którym mowa we wniosku, nie jest możliwe wydzielenie na potrzeby działalności gospodarczej kompletnego pomieszczenia. W ramach działalności gospodarczej będą wykorzystywane różne pomieszczenia: na przedpokoju znajduje się szafa rackowa z osprzętem telekomunikacyjnym, w jednym z pokojów będzie stanowisko pracy (biurko, komputer, fotel, monitor), w innym bądź tym samym pokoju będą przechowywane dokumenty firmowe, materiały eksploatacyjne i inne przedmioty potrzebne w działalności gospodarczej. Dodatkowo należy przyjąć, że w typowym biurze należy zapewnić przebywającym tam osobom dostęp do toalety, kącika kuchennego/kuchni oraz wolną przestrzeń niezastawioną meblami. Stąd oszacowanie całości powierzchni wykorzystywanej na cele działalności gospodarczej na 30% powierzchni lokalu,

* obecnie mieszkanie jest w stanie tzw. deweloperskim. Wnioskodawca ma zamiar wykonać szereg prac wykończeniowych takich jak kompletne wyposażenie łazienki (flizy, armatura, szafka; bez pralki - będzie w lokalu, ale nie ma zastosowania w działalności gospodarczej) oraz kuchni (meble na wymiar, armatura, czajnik, ekspres do kawy, lodówka, kuchenka mikrofalowa; bez piekarnika czy płyty indukcyjnej - będą w lokalu ale nie są to urządzenia znajdujące się w typowych kuchniach biurowych) - użytkownicy typowego biura na wynajem mają dostęp do obydwu typów pomieszczeń, instalacja oświetlenia, instalacja szaf wnękowych, ogrzewania podłogowego (maty kapilarne + elementy sterujące), podłogi (płytki ceramiczne + panele podłogowe), instalacja oświetlenia, gruntowanie i malowanie ścian, montaż ościeżnic i drzwi oraz inne prace wykończeniowe,

* lokal został przekazany przez dewelopera Wnioskodawcy dnia 13 grudnia 2013 r. (ostatnia wpłata została dokonana 10 grudnia 2013 r.) jednak lokal w tej chwili nie nadaje się do prowadzenia działalności (jest ona prowadzona pod obecnym adresem zamieszkania Wnioskodawcy). Miejsce prowadzenia działalności gospodarczej zostanie zmienione (zarówno faktycznie, jak i formalnie) dopiero po przystosowaniu lokalu do prowadzenia tej działalności.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy Wnioskodawca może przeznaczyć 30% mieszkania (lub równoważnie ok. 15 m²) na prowadzoną działalność gospodarczą... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Jaką kwotę należy przyjąć jako wartość początkową nieruchomości do celów amortyzacji podatkowej... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 8)

Zdaniem Wnioskodawcy, może przeznaczyć 30% mieszkania na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż będzie ona prowadzona tylko i wyłącznie w ww. lokalu mieszkalnym. Jako wartość początkową tego lokalu dla celów amortyzacji podatkowej należy przyjąć 30% ceny zakupu powiększonej o wydatki na wyposażenie lokalu uwzględniając zmiany lokatorskie, o których mowa we wniosku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, że określony składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

* grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

* budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Z powyższych przepisów wynika, że decyzja o amortyzacji podatkowej budynków mieszkalnych oraz lokali mieszkalnych, które wykorzystywane są na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej albo oddane w najem (dzierżawę), pozostawiona jest całkowicie do uznania podatnikowi. Zatem podatnik nie ma obowiązku amortyzacji budynku (lokalu) mieszkalnego wykorzystywanego na cele prowadzonej działalności gospodarcze lecz prawo, z którego może skorzystać. Jeżeli zatem podatnik podejmie decyzję o amortyzowaniu budynku (lokalu) mieszkalnego i uzna go za środek trwały w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, to zobowiązany będzie do ustalenia jego wartości początkowej. Podatnicy, którzy używają na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej budynek (lokal) mieszkalny lub jego część, mają możliwość wyboru sposobu ustalenia jego wartości początkowej.

Wartość początkową takiego budynku (lokalu) mogą ustalić w dwojaki sposób:

* na zasadach ogólnych - wartość początkową ustala się na zasadach określonych w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a budynek (lokal) podlega ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub

* metodą uproszczoną - wartość początkowa ustalana jest w oparciu o przepis art. 22g ust. 10 ww. ustawy, zgodnie z którym podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości. W tym przypadku, budynku (lokalu) nie ujmuje się w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stosownie bowiem do treści art. 22n ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlegają objęciu ewidencją budynki mieszkalne, lokale mieszkalne i własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, których wartość początkową ustala się zgodnie z art. 22g ust. 10.

Pamiętać przy tym należy, że niezależnie od wybranej metody ustalenia wartości początkowej budynku (środka trwałego) częściowo wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej, odpisy amortyzacyjne dokonywane od jego wartości początkowej mogą, lecz nie muszą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22n ust. 4 ww. ustawy). Natomiast zgodnie z art. 22f ust. 4 tej ustawy, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie wskazać należy, że sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych na zasadach ogólnych - określony w art. 22g ust. 1 ww. ustawy - jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, w razie nabycia w drodze kupna za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się cenę ich nabycia. W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2012 r. podpisał umowę na wybudowanie lokalu mieszkalnego. Z dniem 11 lutego 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, której przedmiotem jest tworzenie oprogramowania i sprzedaż licencji do tego oprogramowania. Wnioskodawca zamierza przeznaczyć część ww. lokalu mieszkalnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Po przekazaniu lokalu przez dewelopera (13 grudnia 2013 r.), Wnioskodawca miał ponieść wydatki na jego wykończenie. Ze względu na układ mieszkania Wnioskodawca nie ma możliwości wydzielenia pomieszczenia służącego wyłącznie wykonywaniu działalności gospodarczej. Z tej też przyczyny oszacował, że 30% ogólnej powierzchni lokalu mieszkalnego (w tym kuchnia i łazienka) będzie wykorzystywana do celów jej prowadzenia. Z uwagi na powyższe zamierza dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ww. lokalu ustalonej w wysokości 30% ceny zakupu, powiększonej o wydatki związane z jego wykończeniem (adaptacją).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej ma zamiar przeznaczyć 30% całej (ogólnej) powierzchni użytkowej lokalu i wykorzystywać w niej różne pomieszczenia (m.in. przedpokój, dwa pokoje, toaletę oraz kuchnię). W konsekwencji Wnioskodawca nie wyodrębni pomieszczeń służących wyłącznie dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, co oznacza, iż wskazany lokal (wszystkie jego pomieszczenia) wykorzystywane będą zarówno na potrzeby osobiste, jak i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wynika z wniosku w ww. lokalu Wnioskodawca będzie mieszkał, zatem lokal mieszkalny będzie służyć głównie jego celom osobistym (zaspakajaniu jego potrzeb mieszkaniowych). Z tej też przyczyny, lokal mieszkalny, w którym Wnioskodawca nie jest w stanie określić powierzchni wyłącznie wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie może w ogóle być przedmiotem amortyzacji podatkowej. Wprawdzie art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy ustalaniu wartości początkowej m.in. wartości początkowej lokalu mieszkalnego, częściowo wykorzystywanego na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej odwołuje się do stosunku procentowego powierzchni użytkowej lokalu wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni tego lokalu, jednakże zdaniem tut. Organu w przepisach tych mowa jest o ilości m² faktycznie wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej, a nie o udziale procentowym w każdym metrze tego lokalu (np. 30% każdego metra kwadratowego). Na prawidłowość ww. wykładni wskazuje również treść art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wprost stanowi o iloczynie ilości m² powierzchni wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej i kwoty 988 zł, jako wartości początkowej lokalu mieszkalnego ustalanej metodą uproszczoną. Z tej też przyczyny, skoro Wnioskodawca nie jest w stanie wydzielić powierzchni użytkowej wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej, to nie może dokonywać amortyzacji podatkowej wskazanego we wniosku lokalu mieszkalnego.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.