IBPBI/1/415-971/11/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2011 r. (data wpływu do Organu 6 września 2011 r.), uzupełnionym w dniach 04 i 7 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie Spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu utrzymania (eksploatacji) wskazanego we wniosku mieszkania (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2011 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie Spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu utrzymania (eksploatacji) wskazanego we wniosku mieszkania. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 28 października 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-970/11/ZK, IBPBI/1/415-971/11/ZK, IBPBI/1/415-972/11/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 04 i 7 listopada 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej z siedzibą w X (jest to jedyne miejsce prowadzenia działalności), która zajmuje się handlem detalicznym materiałami budowlanymi, głównie do wykończenia wnętrz. Ponadto spółka świadczy usługi budowlane-wykończeniowe polegające na montażu u klienta sprzedawanych materiałów. Sprzedaż odbywa się w salonie firmowym, który jest zlokalizowany daleko od jego i wspólnika miejsca zamieszkania i centrum życia, które znajduje się w miejscowości Y, położonej w innym województwie. Wnioskodawca ustalił ze wspólnikiem, że to On prowadzi interesy spółki poprzez obecność swoją w miejscu wykonywania działalności gospodarczej, tj. w X, w związku z tym w trakcie tygodnia przebywa w innej miejscowości, niż miejsce jego stałego zamieszkania, natomiast w dni wolne (weekend, święta) wraca do swojego miejsca zamieszkania w Y, aby spędzić czas z rodziną. Codzienny dojazd do pracy i powrót z miejsca wykonywania działalności do miejsca zamieszkania nie jest możliwy ze względu na odległość (ponad 160 km, czas przejazdu wynosi od 3 do 4 godzin w jedną stronę). W związku z tym faktem spółka wynajmuje mieszkanie, jednak ze względu na wysokość kosztów tego wynajmu planuje zakup mieszkania na własność. W celu sfinansowania tego zakupu wspólnicy najprawdopodobniej zaciągną, jako osoby fizyczne, wspólny kredyt hipoteczny, gdyż jest to najtańsza forma sfinansowania takiego zakupu przy pomocy zewnętrznego źródła, tj. banku. Wspólnicy posiadają równe udziały w spółce.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 2 listopada 2011 r. wskazano m.in., iż wydatki z tytułu utrzymania mieszkania (w tym media) to:

* stałe opłaty związane z prawem własności, np. podatek od nieruchomości,

* inne koszty proporcjonalnie przypadające na to mieszkanie, np. koszt sprzątania klatki, odśnieżania, a także ewentualny koszt zarządu nieruchomością (opłaty do spółdzielni lub do wspólnoty, jeżeli wspólnota mieszkaniowa powierzyłaby rozliczenia zewnętrznej firmie), przypadający proporcjonalnie na to mieszkanie,

* koszty związane z utrzymaniem substancji mieszkaniowej w niepogorszonym stanie, tj. koszty przyszłych remontów,

* koszty związane z bieżącym używaniem mieszkania, tj. koszt zużycia energii elektrycznej, energii cieplnej lub gazu, wody, kanalizacji, koszty wywozu śmieci.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki z tytułu utrzymania mieszkania (w tym media), ponoszone w związku z przyjęciem do używania ww. mieszkania, będą mogły być zaliczone do kosztów prowadzenia działalności spółki w całości i czy Wnioskodawca jako podatnik podatku dochodowego, w proporcji określonej udziałami spółki, będzie mógł je zaliczać do kosztów uzyskania przychodu.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, łączne spełnienie dwóch warunków, tego że wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz tego, iż wydatek nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ww. ustawy) wystarcza, aby dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów. W zaistniałej sytuacji obecność wspólnika w miejscu prowadzenia działalności tj. w X wpływa niewątpliwie na wysokość osiąganych przychodów przez spółkę. Obecność Wnioskodawcy w salonie sprzedaży, zarządzanie personelem, negocjacje cen u dostawców, kontrola stanów magazynowych, składanie zamówień, obsługa klientów, koordynacja pracy wszystkich zatrudnionych osób oraz współpracujących ze spółką podwykonawców wpływa bezpośrednio na osiągany przez spółkę przychód, co jednoznacznie wskazuje na związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ww. wydatkami a uzyskiwaniem przychodów z ww. źródła przychodów. Wnioskodawca podkreśla, iż nie będzie zaspokajał swoich potrzeb mieszkaniowych, poprzez zamieszkiwanie w ww. mieszkaniu, a jedynie jest i będzie zmuszony do przebywania poza miejscowością swojego zamieszkania. Przedmiotowe wydatki nie są wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy. Reasumując, Wnioskodawca uważa że spółka cywilna, a co za tym idzie On jako podatnik, w proporcji określonej udziałami spółki, będzie miał prawo odpisywać w koszty wydatki związane z utrzymaniem i używaniem mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nieruchomości lokalowej, pomiędzy wydatkami związanymi z jej użytkowaniem (eksploatacją np. czynsz, media), istnieje związek, o którym mowa w cyt. powyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te mogą zatem, co do zasady, stanowić koszty uzyskania przychodu tej działalności. Wydatki tego rodzaju nie zostały również ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ww. ustawy. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej z siedzibą w X (jest to jedyne miejsce prowadzenia działalności), w zakresie handlu detalicznego materiałami budowlanymi. Ponadto spółka świadczy usługi budowlane - wykończeniowe polegające na montażu u klienta sprzedawanych materiałów. Sprzedaż odbywa się w salonie firmowym, który jest zlokalizowany daleko od miejsca zamieszkania jego i wspólnika i centrum życia znajdującego się w Y, tj. miejscowości położonej w innym województwie. Wnioskodawca uzgodnił ze wspólnikiem, że to On prowadzi interesy spółki poprzez obecność swoją w miejscu wykonywania działalności gospodarczej, tj. w X, w związku z tym w trakcie tygodnia przebywa w innej miejscowości, niż miejsce jego stałego zamieszkania, natomiast w dni wolne (weekend, święta) wraca do swojego miejsca zamieszkania w Y, aby spędzić czas z rodziną. Codzienny dojazd do pracy i powrót z miejsca wykonywania działalności do miejsca zamieszkania nie jest możliwy ze względu na odległość (ponad 160 km, czas przejazdu wynosi od 3 do 4 godzin w jedną stronę). W związku z tym faktem spółka wynajmuje mieszkanie, jednak ze względu na wysokość kosztów tego wynajmu planuje zakup mieszkania.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie nabycie i wykorzystanie wskazanego we wniosku lokalu mieszkalnego, związane będzie z prowadzoną w formie spółki cywilnej pozarolniczą działalnością gospodarczą, w tym zwłaszcza z koniecznością prowadzenia tej działalności w (oddalonej) miejscowości znajdującej się w innym województwie niż miejsce zamieszkania Wnioskodawcy, a poniesione wydatki będą racjonalne z punktu widzenia prowadzenia działalności, to wydatki związane z jego utrzymaniem i eksploatacją, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów spółki cywilnej, a tym samym i Wnioskodawcy, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku tej spółki. W myśl bowiem art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Wskazać przy tym należy, iż to na Wnioskodawcy, jako odnoszącemu korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mieć będą z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania. Nadmienić także należy, iż zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmieniać należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 3, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.