IBPBI/1/415-946/14/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 19 maja 2014 r. (data wpływu do Organu 20 maja 2014 r.), uzupełnionym 13 i 19 sierpnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej działalności:

* odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodu, o którym mowa we wniosku,

* wydatków poniesionych na zakup paliwa do ww. samochodu oraz materiałów biurowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej

- jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej działalności odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodu, o którym mowa we wniosku oraz wydatków poniesionych na zakup paliwa do ww. samochodu oraz materiałów biurowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 sierpnia 2014 r. Znak: IBPP1/443-503/14/AW, IBPBI/1/415-617/14/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 13 i 19 sierpnia 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2014 r. Wnioskodawczyni zarejestrowała pozarolniczą działalność gospodarczą, która zgodnie z PKD sklasyfikowana jest pod symbolami:

* 70.22.Z - pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania oraz

* 82.11.Z - działalność usługowa związana z administracją i obsługą biura.

Do dnia złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawczyni nie osiągnęła żadnego przychodu. Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz wybrała formę opodatkowania dochodów z tej działalności na tzw. zasadach ogólnych. Zamierza podpisać umowę o świadczenie usług dla NZOZ.

W treści umowy dotyczącej obowiązków Wnioskodawczyni wobec NZOZ znajdą się następujące zapisy: Zleceniobiorca zobowiązuje się w ramach niniejszej Umowy świadczyć następujące czynności:

Powyższe usługi będą świadczone w czasie pracy nienormowanym, uzgadnianym ze Zleceniodawcą, zarówno w miejscu prowadzenia działalności Zleceniodawcy jak i Zleceniobiorcy.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 12 sierpnia 2014 r., Wnioskodawczyni wskazała m.in., że:

* umowa z NZOZ została zawarta w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,

* samochód osobowy jest wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej tj. załatwianie spraw związanych z zakresem objętym umową z NZOZ (dostarczanie dokumentów, prac protetycznych do gabinetów w różnych lokalizacjach, prowadzenie promocji i marketingu NZOZ, wyjazdy do urzędu pocztowego, kancelarii podatkowej celem dostarczenia dokumentacji księgowej do rozliczeń, poszukiwanie nowych klientów),

* zużycie materiałów biurowych dotyczy wyłącznie prowadzonej działalności gospodarczej oraz zapewnienia obsługi prac biurowych NZOZ-u,

* samochód, o którym mowa we wniosku spełnia kryteria uznania go za środek trwały, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* ww. samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych w styczniu 2014 r.

* ww. samochód jest samochodem osobowym, wartość początkowa dla potrzeb amortyzacji została ograniczona do wysokości 20.000 euro.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki związane z osiągnięciem przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. amortyzacja samochodu, zakup paliwa i materiałów biurowych, będą podatkowymi kosztami uzyskania przychodu.

(pozostała część pytania oznaczonego we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, ww. wydatki będą związane bezpośrednio z wykonywanymi usługami i spełniają definicję podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków związanych z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 23 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa. Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 23, nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (...). Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zatem wydatki poniesione na nabycie, czy wytworzenie środka trwałego mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w sposób pośredni, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane do wartości początkowej tego środka trwałego.

Ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do samochodu osobowego wprowadza przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Przepis art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że od 2014 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania oraz działalność usługową związaną z administracją i obsługą biura. W ramach prowadzonej działalności zamierza zawrzeć umowę o świadczeniu usług na rzecz NZOZ. Wnioskodawczyni do prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochód osobowy, który w styczniu 2014 r. został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych tej działalności. Samochód ten spełnia kryteria uznania go za środek trwały, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość początkowa dla potrzeb amortyzacji została ograniczona do wysokości 20.000 euro.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie wykorzystywany przez Wnioskodawczynię w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej samochód osobowy spełnia wszystkie przesłanki, o których mowa w cyt. art. 22a ust. 1 ww. ustawy, pozwalające uznać go za środek trwały, to odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tego środka trwałego (samochodu) może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tej działalności, pamiętając o ograniczeniu kwotowym tych odpisów, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do kosztów podatkowych może również zaliczyć wydatki poniesione na zakup paliwa do ww. samochodu.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na zakup materiałów biurowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej wskazać należy, że skoro - jak wskazano we wniosku - ww. materiały biurowe będą zużywane wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, tj. w celu zapewnienia obsługi prac biurowych NZOZ, a więc spełniać będą przesłanki wynikające z cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wydatki poniesione z tego tytułu mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie będącym przedmiotem złożonego wniosku ORD-IN, tj. w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 oraz w zakresie dot. pozostałej części pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.