IBPBI/1/415-91/09/ESZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-91/09/ESZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Agnieszki Radwańskiej, przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 30 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu zaliczenia czynszu zerowego i opłaty manipulacyjnej, wynikających z zawartej umowy leasingu operacyjnego samochodu ciężarowego do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu zaliczenia czynszu zerowego i opłaty manipulacyjnej, wynikających z zawartej umowy leasingu operacyjnego samochodu ciężarowego do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 27 listopada 2008 r. wnioskodawczyni zawarła umowę leasingu operacyjnego z Europejskim Funduszem Leasingowym na użytkowanie samochodu ciężarowego. W umowie określono wartość ofertową przedmiotu leasingu na kwotę netto 88.688,52 zł. Fakturą VAT z dnia 28 listopada 2008 r. leasingodawca zobowiązał wnioskodawczynię do zapłaty czynszu nr "0" w kwocie 31.378,00 zł brutto t.j. 25.719,67 zł netto, VAT 5.658,33 zł oraz opłaty manipulacyjnej w wysokości 1.082,01 zł brutto t.j. 886,89 zł netto, VAT 195,12 zł. Podatkową księgę przychodów i rozchodów wnioskodawczyni prowadzi metodą memoriałową. Jej zdaniem stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opłata wstępna (umowa leasingu i faktura mówi o czynszu nr "0") winna być rozliczana do kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości trwania umowy, co w przypadku ww. umowy zawartej na 24 miesiące oznacza, iż do kosztów uzyskania przychodów mogłaby zaliczyć 1/24 kwoty wymienionej na fakturze. Wnioskodawczyni wskazała jednak, iż narzucona przez Ministerstwo Finansów metoda rozliczania opłaty wstępnej została zakwestionowana dwoma wyrokami WSA w Warszawie z dnia 17 czerwca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 24/08 oraz z dnia 8 sierpnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 221/08.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z obowiązującymi w tym zakresie przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyjaśnieniami zawartymi w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 29 czerwca 2007 r. nr MB8/512/2007 oraz ww. wyrokami Sądu Administracyjnego w Warszawie czynsz "0" oraz opłatę manipulacyjną można zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów, a nie rozliczać proporcjonalnie do okresu obowiązywania umowy leasingu.

Zdaniem wnioskodawczyni, w zaistniałym stanie faktycznym czynsz "0" i opłatę manipulacyjną można jednorazowo zaliczyć w koszty uzyskania przychodów. W jej opinii uwarunkowanie tej kwestii pismem Ministerstwa Finansów nie powinno być źródłem prawa, co w sposób merytoryczny zostało zakwestionowane wyrokami WSA w Warszawie. Obowiązująca zasada rozstrzygania wątpliwości prawnych na korzyść podatnika daje dodatkowy argument do takiego stanowiska. Ponadto czynsz "0" warunkował zawarcie umowy leasingu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1.

została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome,

2.

suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych.

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy - jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1.

art. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.),

2.

przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3.

art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143 z późn. zm.)

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Jeżeli zatem, będąca przedmiotem wniosku umowa leasingu spełnia wszystkie warunki określone w art. 23b ww. ustawy, to poniesione przez korzystającego, opłaty ustalone w umowie leasingu w podstawowym okresie umowy, z tytułu używania ww. samochodu ciężarowego mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia, przez podmiot prowadzący księgę przychodów i rozchodów, ewidencjonujący zdarzenia gospodarcze metodą właściwą dla ksiąg rachunkowych, czynszu zerowego oraz opłaty manipulacyjnej do kosztów uzyskania przychodów należy brać pod uwagę zasady potrącania kosztów uregulowane w art. 22 ust. 5-5d powołanej ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 ww. ustawy (mającym zastosowanie w przedmiotowej sprawie, z uwagi na sposób prowadzenia księgi przychodów i rozchodów), u podatników prowadzących księgi rachunkowe, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 22 ust. 6 ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem, że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni prowadzi księgę przychodów i rozchodów ewidencjonując zdarzenia gospodarcze, w sposób właściwy dla ksiąg rachunkowych, czego konsekwencją jest obowiązek zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadami określonymi cyt. powyżej przepisami art. 22 ust. 5-5c ww. ustawy. We wniosku wskazano również, iż czynsz zerowy warunkował zawarcie umowy leasingu.

Wstępnych opłat leasingowych, do których zaliczyć należy określony przez wnioskodawczynię "czynsz zerowy" oraz opłatę manipulacyjną nie można bezpośrednio powiązać z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podatnika, gdyż są one uiszczane jednorazowo przed lub przy podpisywaniu umowy leasingowej, ale przed wydaniem przedmiotu leasingu, a ich zapłata jest warunkiem koniecznym do zawarcia lub rozpoczęcia realizacji umowy leasingu.

Co do zasady, opłaty o charakterze wstępnym (niezależnie od stosowanego nazewnictwa) pomimo że ponoszone są jednorazowo, dotyczą ściśle określonego okresu wynikającego z umowy leasingu.

Zatem należy stwierdzić, iż bez względu na nazewnictwo (czynsz inicjalny, czynsz zerowy, opłata wstępna, pierwsza opłata, rata zerowa) - jeżeli uiszczenie wynikającej z umowy leasingu określonej kwoty jest warunkiem skuteczności tej umowy (jej zawarcia) i wydania przedmiotu leasingu, to - z uwagi na tę właśnie rolę - należy przyjmować, że jest to koszt dotyczący całej umowy i ściśle określonego czasu jej trwania, z reguły przekraczającego rok podatkowy. Czynsz zerowy i opłata manipulacyjna, pomimo że ponoszone są jednorazowo, to dotyczą całego czasu trwania umowy leasingowej.

Mając powyższe na względzie, uzasadnionym zatem jest, by koszty pośrednie, do których można zaliczyć m.in. czynsz zerowy oraz opłatę manipulacyjną, dotyczące ściśle określonego czasu trwania umowy leasingu, podatnik rozliczał proporcjonalnie do długości trwania tej umowy. Tak więc, zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wnioskodawczyni powinna podzielić poniesione koszty czynszu inicjalnego oraz opłaty manipulacyjnej proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą, tj. okresu trwania umowy leasingowej.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych wyroków WSA w Warszawie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów informuje, iż wyroki te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organów, których nie dotyczą.

Do wniosku dołączono umowę leasingu. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jej oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenie w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl