IBPBI/1/415-877/11/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2011 r., złożonym osobiście w tym samym dniu w tut. Biurze, uzupełnionym w dniu 28 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2011 r. w tut. Biurze został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 19 października 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-877/11/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 28 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2006 r. Wnioskodawca nabył spadek po zmarłym ojcu - grunt rolny wraz z domem mieszkalnym o łącznej wartości 166.000,00 zł. Wartość ta odpowiadała wartości rynkowej na dzień nabycia spadku i powstania obowiązku podatkowego, tj. 14 czerwca 2006 r. W 2009 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję o warunkach zabudowy, w której określono warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania tej działki dla budowy osiedla domów jednorodzinnych (9 budynków). Wnioskodawca zamierza wprowadzić ww. grunt, nabyty w drodze spadku, jako środek trwały i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (osoba fizyczna) zlecić wybudowanie na tym gruncie 9 domów.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 25 października 2011 r. wskazano:

* prowadzenie działalności gospodarczej Wnioskodawca rozpoczął 15 listopada 2004 r.,

* przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa wyrobów tekstylnych (sklasyfikowana wg PKD pod symbolem 46.41.Z),

* od dnia 1 września 2001 r. (prawdopodobnie winno być 2011 r.) działalność została poszerzona o roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (wg PKD symbol 41.20.Z),

* 9 domów zostanie wybudowane w celu ich sprzedaży,

* na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (tj. wybudowania domów w celu ich sprzedaży), Wnioskodawca zamierza przeznaczyć grunt nabyty w drodze spadku, ale tylko w tej części, na której powstaną domy (jest to część spadku, którą chciałby On wprowadzić, jako środek trwały do działalności gospodarczej),

* budynek mieszkalny Wnioskodawca nie zamierza przeznaczyć na potrzeby działalności, jest on jego prywatnym domem mieszkalnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Na podstawie jakiej wyceny, rzeczoznawcy czy szacunkowej wartości gruntu na tym terenie należy wycenić wartość działki, aby ją wprowadzić, jako środek trwały do działalności gospodarczej.

Czy szacunkowa wartość rynkowa tego gruntu jest wystarczającą wyceną, czy też wymagana jest wycena rzeczoznawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady ustalania wartości początkowej środka trwałego otrzymanego w drodze darowizny, reguluje art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, w razie nabycia środka trwałego w drodze darowizny, za jego wartość początkową uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości. Wtedy za wartość początkową należy przyjąć wartość z umowy. Przepis określa przyjęcie wartości początkowej na podstawie umowy, ale w 2009 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję o warunkach zabudowy i tym samym zmieniła się wartość gruntu, więc umowa darowizny na dzień dzisiejszy określa tę wartość w niższej wysokości. Przepisy nie określają jak ma dokonać wyceny tych działek na dzień dzisiejszy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Pomimo tego, że składniki majątkowe, o których mowa w tym przepisie, nie podlegają amortyzacji podatkowej, to dotyczą ich wszelkie konsekwencje związane z ich statusem, jako środków trwałych, czy też wartości niematerialnych i prawnych. W szczególności wydatki na ich nabycie nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Również, mimo że określone składniki majątkowe, które stanowią odpowiednio środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, nie podlegają amortyzacji, to jednak podatnik ma obowiązek wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stanowi o tym przepis art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż grunt może być, nie podlegającym amortyzacji środkiem trwałym wykorzystywanym na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych, który jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia, określa art. 22g ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3-5, ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 19 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

W myśl art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., iż w 2006 r. Wnioskodawca nabył w drodze spadku po zmarłym ojcu grunt rolny wraz z domem mieszkalnym, o łącznej wartości 166.000,00 zł. Wartość ta odpowiadała wartości rynkowej z dnia nabycia spadku i powstania obowiązku podatkowego, tj. 14 czerwca 2006 r. Wnioskodawca zamierza na nabytym gruncie wybudować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej osiedle domów jednorodzinnych (9 budynków). Przy czym środkiem trwałym będzie część ww. gruntu, na której powstaną domy.

W świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż wartość początkową wskazanego we wniosku gruntu nabytego w drodze spadku, ustalić należy zgodnie z generalna zasadą określona w art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. w wartości rynkowej z dnia jego nabycia. Przy czym, z uwagi na określenie łącznej wartości nabytego w drodze spadku gruntu oraz budynku mieszkalnego, wartość początkową gruntu Wnioskodawca winien określić we własnym zakresie. Jeżeli Wnioskodawca przeznaczy na cele prowadzonej działalności gospodarczej jedynie prawnie wyodrębnioną część przedmiotowego gruntu, to należy odpowiednio ustalić wartość początkową tej prawnie wyodrębnionej części gruntu, która będzie środkiem trwałym. Jeżeli natomiast ww. część gruntu nie zostanie prawnie wyodrębniona, środkiem trwałym będzie cała nieruchomość gruntowa, jednakże jej wartość początkową należy ustalić stosownie do treści art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Zauważyć należy, iż ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku gruntu nie można dokonać w drodze wyceny dokonanej przez podatnika na dzień wprowadzenia tego składnika majątku jako środka trwałego do prowadzonej działalności gospodarczej, tj. zgodnie z art. 22g ust. 8 ww. ustawy, ani też w oparciu o wycenę biegłego, zgodnie z art. 22g ust. 9 tej ustawy.

Ustalenie wartości początkowej środka trwałego w sposób określony w art. 22g ust. 8 ww. ustawy, może dotyczyć wyłącznie środków trwałych nabytych odpłatnie (art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy), bądź częściowo odpłatnie (art. 22g ust. 1 pkt 1a ww. ustawy). Przepis ten nie ma zatem zastosowania do nabycia w drodze spadku, o którym mowa w art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast ustalenie wartości początkowej środka trwałego zgodnie z art. 22g ust. 9 ww. ustawy, przez biegłego powołanego przez podatnika, dotyczy wyłącznie środków trwałych wytworzonych przez podatnika. Nie dotyczy zatem ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku. Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż wartość początkową wskazanego we wniosku gruntu należy określić na poziomie jego wartości rynkowej z dnia otrzymania spadku.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Nadmienić jednocześnie należy, iż skoro przedmiotowa nieruchomość gruntowa zostanie przekazana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w celu wybudowania na niej budynków przeznaczonych do sprzedaży, wątpliwości tut. Organu budzi możliwość uznania jej za środek trwały w tej działalności. Kwestia ta nie była jednak przedmiotem złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.