IBPBI/1/415-875/11/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 26 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 18 października 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków związanych z zaciągnięciem i spłatą pożyczki przeznaczonej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków związanych z zaciągnięciem i spłatą pożyczki przeznaczonej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 5 października 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-875/11/WRz wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 18 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni od kilku lat prowadzi jednoosobowo działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.). Jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przedmiotem Jej działalności jest sprzedaż wysyłkowa artykułów kosmetycznych. Wnioskodawczyni chciałaby rozwinąć prowadzoną działalność poprzez zwiększenie oferty handlowej i w tym celu ma zamiar zakupić dużą ilość towarów, co z kolei będzie miało wpływ na uzyskanie niższej ceny zakupu. W tym celu zamierza wziąć pożyczkę hipoteczną pod zastaw swojego mieszkania określoną przez bank jako pożyczka na "dowolny cel". Pieniądze uzyskane w ramach pożyczki hipotecznej zamierza wpłacić na rachunek firmowy i przeznaczyć na finansowanie działalności gospodarczej, to jest zakup towarów i inne związane z działalnością wydatki. W uzupełnieniu wniosku, dokonanym pismem z dnia 17 października 2011 r., Wnioskodawczyni wskazała, że:

* rozważa zakup samochodu dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i wprowadzenie go do ewidencji środków trwalych,

* do kosztów uzyskania przychodów oprócz odsetek zaliczy również prowizję bankową, ubezpieczenie i opłaty, którymi obciąży Ją bank, w wysokości adekwatnej do kwoty pożyczki przeznaczonej na finansowanie działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odsetki i inne opłaty ponoszone w związku z uzyskaniem i spłatą kwoty pożyczki hipotecznej, przeznaczonej na działalność gospodarczą stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wszelkie opłaty i odsetki od pożyczki hipotecznej przeznaczonej na działalność gospodarczą stanowią koszty uzyskania przychodów i jako takie podlegają ujęciu w kolumnie "pozostałe wydatki" prowadzonej ewidencji księgowej z chwilą ich poniesienia. Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Brzmienie powołanego przepisu nie uzależnia możliwości zaliczenia do kosztów odsetek od pożyczek, od nazewnictwa stosowanego przez instytucje finansowe, pod warunkiem, że odsetki zostaną zapłacone, a pożyczka zostanie przeznaczona na prowadzenie działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...).

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy stanowi z kolei, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, odsetek oraz innych wydatków związanych z uzyskaniem i spłatą pożyczki jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym, odsetki od kredytu muszą być zapłacone. Ponadto odsetki te i prowizja od udzielonej pożyczki nie mogą zwiększać kosztów inwestycji.

Zauważyć przy tym należy, iż przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji, czy nazwy pożyczki stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętej pożyczki.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu (pożyczki), a nie treść umowy zawartej z bankiem.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni zamierza zaciągnąć pożyczkę hipoteczną, określoną przez bank jako pożyczka na "dowolny cel". Środki pozyskane z pożyczki Wnioskodawczyni zamierza wpłacić na rachunek firmowy i przeznaczyć na finansowanie działalności gospodarczej, to jest na zakup towarów oraz samochodu, który stanowić będzie środek trwały.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej będzie mogła zaliczyć prowizję bankową, ubezpieczenie (ewentualnie inne opłaty związane z uzyskaniem i spłatą pożyczki o ile takimi opłatami zostanie obciążona) oraz zapłacone odsetki od pożyczki hipotecznej, w takiej części, w jakiej otrzymana pożyczka zostanie przeznaczona na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym, w przypadku gdy część środków pochodzących z ww. pożyczki zostanie (jak wskazano we wniosku) wydana na zakup samochodu (środka trwałego), to proporcjonalnie odsetki i prowizję od tej części pożyczki można będzie zaliczyć do ww. kosztów, w dwojaki sposób:

* odsetki i prowizja od pożyczki naliczone i zapłacone przed wprowadzeniem przedmiotowego samochodu do ewidencji środków trwałych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, będą powiększać wartość początkową tego środka trwałego i podlegać będą zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne,

* odsetki i prowizja od pożyczki zapłacone po wprowadzeniu tego składnika majątku do ewidencji środków trwałych podlegać będą bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.