IBPBI/1/415-851/08/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana..., przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 24 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży środka trwałego wycofanego z działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 października 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży środka trwałego wycofanego z działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, dokonuje zarówno zakupów, które służą tej działalności jak i z nią nie związanych. Co do zasady, koszty poniesione w celu uzyskania przychodów przez prowadzone przedsiębiorstwo są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów (biorąc pod uwagę ograniczenia w tym zakresie, wynikające z ustawy o PIT). Zdarzają się jednak również takie przypadki, w których wydatki początkowo uznane za niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem (służące celom konsumpcyjnym), wnioskodawca ostatecznie wykorzystuje w działalności gospodarczej. Sytuacja taka miała miejsce m.in. w przypadku nabycia samochodu osobowego, który nabył do celów prywatnych. Po jakimś jednak czasie zdecydował, że będzie korzystał z tego samochodu dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym zaliczał do kosztów podatkowych wydatki związane z korzystaniem z samochodu, a także odpisy amortyzacyjne. W związku z utratą przydatności samochodu do prowadzonej działalności wycofał go z ewidencji środków trwałych i korzystał z niego wyłącznie dla celów prywatnych. Dokonał sprzedaży tego samochodu i uiścił podatek.

Od czasu zaprzestania wykorzystywania samochodu dla celów prowadzonej działalności gospodarczej (wycofania samochodu z odpowiednich ewidencji) do planowej daty sprzedaży nie upłynęło więcej niż 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dochód ze sprzedaży samochodu osobowego podlega opodatkowaniu jako dochód z prowadzonej działalności gospodarczej, czy też jako dochód z odpłatnego zbycia innych rzeczy.

W poz. 52 wniosku ujęto pytanie o treści: czy przychód ze sprzedaży samochodu osobowego wycofanego z prowadzonej działalności gospodarczej przed dniem jego sprzedaży stanowi dochód opodatkowany zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

2. Czy dochód ze sprzedaży samochodu podlega opodatkowaniu.

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad.1 Dochód ze sprzedaży rzeczy która nie służy prowadzonej działalności gospodarczej nie stanowi dochodu opodatkowanego ze źródła "pozarolnicza działalność gospodarcza", gdyż sprzedaż nie została dokonana w wykonaniu tej działalności (samochód, na dzień sprzedaży nie stanowił aktywa przedsiębiorstwa).

Artykuł 10 ustawy o PIT, określając źródła przychodów dzieli przychody poprzez zastosowanie kryterium sposobu ich uzyskania. Ponieważ przychody ze sprzedaży samochodu mogą być uzyskane zarówno w wyniku działań podejmowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jak i poza tą działalnością w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawodawca wskazał, iż przychód ze zbycia "innych rzeczy" podlega opodatkowaniu z tego źródła w przypadku, w którym nie stanowi dochodu uzyskanego w wykonaniu działalności gospodarczej.

Nie ulega żadnej wątpliwości, iż sprzedawany samochód był związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż przez jakiś czas był dla celów prowadzenia tej działalności wykorzystywany. Ale sprzedaż tego samochodu nie następuje w wykonaniu tej działalności (samochód na dzień sprzedaży nie był traktowany jako majątek firmowy). Dlatego zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 powinien być uznany jako przychód podlegający opodatkowaniu ze źródła "odpłatne zbycie rzeczy".

Twierdzenie, iż dochód ten będzie podlegać opodatkowaniu jako przychód z działalności gospodarczej spowodowałby, iż w przypadku tego dochodu zastosowanie mógłby znaleźć zarówno art. 10 ust. 1 pkt 3 jak i art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. e (w przypadku, gdyby nie została spełniona teza art. 10 ust. 2 pkt 3). Taka sytuacja miałaby miejsce w przypadku, w którym sprzedanoby samochód w terminie dłuższym niż 6 lat od końca miesiąca w którym wycofał go z działalności - uzyskany przychód traktowany byłby zarówno jako przychód z odpłatnego zbycia rzeczy jak i z działalności gospodarczej. Niewątpliwie nie było natomiast intencją ustawodawcy zaklasyfikowanie przychodu, do obu wspomnianych źródeł jednocześnie.

Równocześnie nie można zgodzić się z twierdzeniem, iż fakt, iż art. 10 ust. 1 pkt 8 nie znajduje zastosowania (zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3) wpływa na opodatkowanie dochodu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3. Taka wykładnia analizowanych przepisów byłaby bowiem rozszerzająca i wpłynęłaby na dodatkowe obciążenia podatnika obowiązkami fiskalnymi.

Reasumując zarówno wykładania gramatyczna analizowanych przepisów (mająca przy wykładni przepisów prawa podatkowego decydujące znaczenie) jak również stosowana pomocniczo wykładnia celowościowa wskazują, że przychód ze sprzedaży wycofanego z działalności gospodarczej samochodu osobowego powinien zostać zaklasyfikowany jako przychód ze źródła "odpłatne zbycie innych rzeczy", to jest zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o PIT.

Ad.2 Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku zaliczanych do środków trwałych nawet w przypadku, w którym przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Ponieważ w analizowanym przypadku teza art. 10 ust. 2 pkt 3 jest spełniona (okres między dniem zbycia a pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu w którym składniki majątku zostały wycofane będzie krótszy niż 6 lat) należy uznać, iż dla opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia samochodu nie znajdzie zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 8. W konsekwencji powyższego, dochód z odpłatnego zbycia samochodu osobowego nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem PIT.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodów jest między innymi odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Odrębnymi źródłami przychodów jest - wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy - pozarolnicza działalność gospodarcza. W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nie ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c tej ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie, (nie mający w przedmiotowej sprawie zastosowania).

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym również z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż od wycofania samochodu z działalności gospodarczej do daty sprzedaży nie upłynęło więcej niż 5 lat. Zatem dochód z jego sprzedaży stanowić będzie dochód ze źródła "pozarolnicza działalność gospodarcza"

Zgodnie z art. 24 ust. 2 (zdanie drugie) oraz pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Z przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że odpłatne zbycie środka trwałego wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej i ujętego w ewidencji środków trwałych skutkuje powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Jak wskazano powyżej dotyczy to także składnika majątku zaliczonego wcześniej do środków trwałych wycofanego z działalności gospodarczej jeżeli zbycie następuje przed upływem 6 lat.

Wobec powyższego, zajęte przez wnioskodawcę stanowisko, iż, odpłatne zbycie przedmiotowego samochodu nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej a w konsekwencji dochód z jego zbycia nie będzie podlegał opodatkowaniu - uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.