IBPBI/1/415-843/11/BK - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej straty nadzwyczajnej związanej z konfiskatą towaru handlowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 19 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej straty nadzwyczajnej związanej z konfiskatą towaru handlowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej straty nadzwyczajnej związanej z konfiskatą towaru handlowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, od 2003 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, sprzedając hurtowo wodne fajki, shishe, zapalniczki, odzież i różne akcesoria.

W roku 2010 r. Wnioskodawca zajmował się również magazynowaniem i handlem tzw. pozostałymi towarami, których nazwy nie określają dokładnie klasyfikacji PKD. Towary te nazywane były również artykułami kolekcjonerskimi, a potocznie "dopalaczami", każdy z nich ma osobną nazwę własną.

W dniu 18 października 2010 r., na podstawie decyzji z dnia 2 października 2010 r. Głównego Inspektora Sanitarnego przedstawiciele Powiatowej Stacji Sanitarno Epidemiologicznej wraz z przedstawicielami Policji komisyjnie odebrali Wnioskodawcy z miejsca prowadzenia działalności gospodarczej towar o wartości 226.622,87 zł.

Na tę okoliczność został sporządzony protokół odbioru wyrobów, stanowiących dla niego towar handlowy. W protokole wyszczególniono skonfiskowane towary, wskazując ilość, jednostkę miary i wartość. Protokół został podpisany przez przedstawicieli Komisji.

Wnioskodawca zwrócił się pisemnie o informację na temat możliwości zwrotu i ewentualnego terminu zwrotu skonfiskowanych mu towarów, jednak do dnia dzisiejszego otrzymuje co miesiąc zawiadomienie z Głównego Inspektoratu Sanitarnego, iż "rozpatrywana sprawa jest szczególnie skomplikowana, ze względu na swój wielowątkowy i skomplikowany charakter, a także na obszerność zgromadzonego materiału, który wymaga wielopłaszczyznowej analizy". Co miesiąc w każdym kolejnym piśmie o tej samej treści Wnioskodawca otrzymuje informację, iż ustala się nowy termin wydania decyzji i ustala się go na koniec kolejnego miesiąca.

Do dnia złożenia wniosku towar nie został Wnioskodawcy zwrócony, ani nie została wydana ostateczna decyzja.

Zabrane w październiku 2010 towary nie zostały przez Wnioskodawcę ujęte w remanencie sporządzonym na dzień 31 grudnia 2010 r., a ich wartość została potraktowana jako strata. Wyksięgowano tę wartość z kolumny towarów handlowych i zaksięgowano w kolumnie pozostałych wydatków w podatkowej książce przychodów i rozchodów w grudniu 2010 r.

Ze względu na fakt, iż zabrane wyroby stanowią dla Wnioskodawcy towar handlowy, powstał problem, czy ich wartość powinna być ujęta w remanencie sporządzonym na dzień 31 grudnia 2010 r., czy też może być uznana za stratę podatkową w roku 2010.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość skonfiskowanych towarów handlowych prawidłowo uznano, jako za stratę nadzwyczajną stanowiącą koszt podatkowy.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, Decyzja Głównego Inspektora Sanitarnego wycofuje z obrotu na terenie całego kraju wyrób o nazwie "yyy" określony, jako przeznaczony do celów kolekcjonerskich oraz wszystkie podobne wyroby, mogące mieć wpływ na bezpośrednie zagrożenie życia oraz zdrowia ludzi.

Towary, które zostały Wnioskodawcy zabrane na skutek wydania ww. decyzji, nie były w żadnych przepisach prawnych zakazane i do dnia wydania ww. decyzji Głównego Inspektora Sanitarnego handel tym towarem nie był uważany za nielegalny.

Wnioskodawcy został zabrany towar handlowy o dużej wartości, co do którego do dnia dzisiejszego Główny Inspektorat Sanitarny nie podjął decyzji co z nim zrobi, jest bowiem ciągle w trakcie badania sprawy.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że opisana konfiskata towaru powinna zostać uznana za stratę podatkową, ponieważ:

* konfiskata nastąpiła w trakcie normalnego działania firmy,

* konfiskata jest niezależna od Jego woli, jest niezawiniona; nie wynika z braku dochowania przez Niego należytej staranności,

* towar został zakupiony jako towar handlowy i w trakcie zakupu nigdzie nie figurował jako towar nielegalny, czy zabroniony.

W opinii Wnioskodawcy strata towarów handlowych nie jest wykluczona z kosztów podatkowych na podstawie art. 23 ww. ustawy. Z tej też przyczyny Wnioskodawca uważa, że tę stratę miał prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Kosztami uzyskania przychodu, są zatem koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Wydatki muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W katalogu negatywnym (tj. w art. 23 ust. 1 ww. ustawy) wymieniono straty, które nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów, ale wśród tych kategorii kosztów nie wskazano strat w środkach obrotowych. Można zatem przyjąć, iż skoro z przepisów ww. ustawy nie wynika, aby straty w środkach obrotowych należało wykluczyć z kosztów uzyskania przychodów, to co do zasady straty te mogą być uznane za koszty podatkowe, jednakże każdy przypadek i każde tego rodzaju zdarzenie należy rozpatrywać i oceniać indywidualnie, z uwzględnieniem okoliczności faktycznych badanej sprawy. Powstałych, w ramach działalności gospodarczej, jako efekt uboczny, strat nie można pomijać w rachunku podatkowym. Straty w środkach obrotowych należy oceniać pod kątem całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności.

Co do zasady, poniesienie wydatków na nabycie środków obrotowych np. towarów handlowych, materiałów itp. ma na celu osiągnięcie przychodów, stanowiąc tym samym koszt bezpośrednio związany z przychodami. Wobec tego straty w środkach obrotowych powstające w toku normalnego i racjonalnego działania podatnika (np. właściwie udokumentowane utracone towary handlowe), przy uznaniu ich za koszty uzyskania przychodów powinny być uwzględnione w rachunku podatkowym. Nie będą, natomiast kosztami uzyskania przychodów straty (braki) w środkach obrotowych zawinione przez podatnika (np. utrata towarów, nabytych w wyniku przestępstwa lub których sprzedaż stanowi wykroczenie lub przestępstwo). Nie generują również straty podatkowej sytuacje w których towary nie uległy w istocie faktycznej utracie, a jedynie zostały zatrzymane przez organy ścigania czy też inne uprawnione do tego instytucje.

Z powyższego wynika, iż dla ustalenia, czy Wnioskodawca w istocie poniósł stratę w związku z zatrzymaniem stanowiących jego własność towarów handlowych przez Powiatowy Inspektorat Sanitarny i Policję, koniecznym jest stwierdzenie, czy towar ten został bezpowrotnie przez niego utracony, a w razie jego utraty także jej przyczyny. O możliwości zaliczenia straty w powyższym zakresie do kosztów uzyskania przychodów nie może bowiem przesądzać sam brak tych towarów u Wnioskodawcy.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż w związku z decyzją Głównego Inspektora Sanitarnego o wycofaniu z obrotu na terenie całego kraju wyrobu o nazwie "yyy" określonego, jako przeznaczonego do celów kolekcjonerskich oraz wszystkich podobnych wyrobów, mogących mieć wpływ na bezpośrednie zagrożenie życia oraz zdrowia ludzi, w dniu 18 października 2010 r. przedstawiciele Powiatowej Stacji Sanitarno Epidemiologicznej oraz Policji komisyjnie odebrali Wnioskodawcy towar handlowy - artykuły kolekcjonerskie (dopalacze), sporządzając na tą okoliczność protokół odbioru. Wnioskodawca zwrócił się pisemnie o informację na temat możliwości zwrotu i ewentualnego terminu zwrotu skonfiskowanych mu towarów, jednak do dnia złożenia wniosku otrzymuje co miesiąc zawiadomienie z Głównego Inspektoratu Sanitarnego, iż "rozpatrywana sprawa jest szczególnie skomplikowana, ze względu na swój wielowątkowy i skomplikowany charakter, a także na obszerność zgromadzonego materiału, który wymaga wielopłaszczyznowej analizy". Co miesiąc w każdym kolejnym piśmie o tej samej treści Wnioskodawca otrzymuje informację, iż ustala się nowy termin wydania decyzji i ustala się go na koniec kolejnego miesiąca. Do dnia złożenia wniosku towar nie został Wnioskodawcy zwrócony, ani nie została wydana ostateczna decyzja, z której wynikałoby, co stanie się z zatrzymanym towarem.

Towary, które zostały Wnioskodawcy zabrane na skutek wydania decyzji z dnia 2 października 2011 r., nie były w żadnych przepisach prawnych zakazane i do dnia wydania ww. decyzji Głównego Inspektora Sanitarnego handel tym towarem nie był uważany za nielegalny. Konfiskata była niezależna od woli Wnioskodawcy. Była przez niego niezawiniona; nie wynikała z braku dochowania przez Niego należytej staranności.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że towary, o których mowa we wniosku nie zostały fizycznie zniszczone (nie uległy likwidacji) a Wnioskodawca jest nadal ich właścicielem (została ograniczona możliwość dysponowania tymi towarami), nie poniósł On ekonomicznego ciężaru w związku z ich utratą. Nie powstała bowiem w istocie strata w jego majątku obrotowym, która mogłaby stanowić koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, w przedstawionym stanie faktycznym, brak jest podstaw prawnych do zaliczenia wartości zabezpieczonych towarów do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z powyższym brak jest również i podstaw prawnych do przeksięgowywania wydatków związanych z nabyciem tych towarów z kol. 10 "zakup towarów handlowych (...)" do kol. 13 "pozostałe wydatki", prowadzonej przez Wnioskodawcę podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.