IBPBI/1/415-840/12/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 18 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu opłat ponoszonych na fundusz remontowy oraz pozostałych opłat - jest prawidłowe.

W dniu 18 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu opłat ponoszonych na fundusz remontowy oraz pozostałych opłat.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, który od 1 kwietnia 2010 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem działalności jest handel artykułami medycznymi. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Siedziba firmy znajduje się w mieszkaniu Wnioskodawcy, którego jest prawnym właścicielem. Fakt wykorzystywania 8 m² mieszkania (jeden pokój) w działalności gospodarczej zgłoszony jest do urzędu miasta (uiszczany jest wyższy podatek od nieruchomości). Powierzchnia pokoju wykorzystywanego jako biuro stanowi 16,90% całkowitej powierzchni mieszkania (8 m² z 47 m²). Mieszkanie znajduje się w bloku mieszkalnym i należy do wspólnoty mieszkaniowej. Władze wspólnoty na podstawie odpowiednich uchwał narzucają na członków wspólnoty obowiązek uiszczania opłat z tytułu "funduszu remontowego", oraz "pozostałych opłat" (czynszu). "Pozostałe opłaty" (czynsz), dotyczą mediów, wody, ścieków, ogrzewania, wywozu śmieci oraz kosztów zarządu. Wspólnota nie wystawia żadnych wezwań do zapłaty, faktur, ani rachunków. Dodatkowo Wnioskodawca na swoje nazwisko (nie na firmę) otrzymuje od dostawcy energii elektrycznej, fakturę VAT za zużytą energię elektryczną w ww. mieszkaniu.

Wnioskodawca w momencie uiszczenia opłaty na "fundusz remontowy" oraz "pozostałych opłat", wystawia dowód wewnętrzny, w którym wylicza 16,90% zapłaconej z wymienionych, dwóch tytułów kwoty, załącza do niego wyciąg bankowy, stanowiący dowód uiszczenia zapłaty i zalicza do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, wykazując dowód wewnętrzny odpowiednio w księdze przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca zalicza również do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, 16,90% kwoty netto z faktury VAT za zużytą w mieszkaniu energię elektryczną i 16,90% kwoty podatku VAT z tej faktury odlicza od podatku VAT należnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczać w koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, część opłat na fundusz remontowy oraz część pozostałych opłat uiszczanych na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, a także część wartości netto faktury wystawianej na jego imię i nazwisko, za energię elektryczną zużywaną w swoim mieszkaniu, w którym wykorzystuje jeden pokój na siedzibę (biura) swojej firmy.

Zdaniem Wnioskodawcy, charakter prowadzonej działalności gospodarczej wymusza konieczność posiadania biura, co oznacza, że nie mógłby On uzyskiwać przychodu z działalności gospodarczej nie posiadając biura. Aby zatem Wnioskodawca mógł wykorzystać część mieszkania na swoje biuro, musi ponosić koszty związane z eksploatacją i utrzymaniem mieszkania. Co za tym idzie, koszty te pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Gdyby Wnioskodawca zaprzestał utrzymywać mieszkanie, zostałby eksmitowany i straciłby biuro, a więc również i przychody z działalności gospodarczej. Ponadto koszty te są bardziej uzasadnione ekonomicznie, gdyż są niższe niż ewentualne koszty wynajmu biura.

Wnioskodawca uważa, że powyższe działanie zgodne jest z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Opłaty z tytułu funduszu remontowego oraz "czynszu" uiszczanego na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, a także z tytułu zużycia prądu to racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i ich celem jest zabezpieczenie źródła przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał m.in. interpretacje indywidualne wydane przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Znak: ILPB1/415-947/09-2/AG,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Znak: IBPBI/1/415-975/08/AP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Podkreślić jednak należy, iż przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie stanowi wydatku przeznaczonego na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich. Istnieje grupa wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które w pewnych sytuacjach ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby odpowiednich warunków mieszkaniowych. W przypadku, gdy mieszkanie (lokal) służy celom prowadzonej działalności gospodarczej, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków z nim związanych do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże, gdy wydatki te stanowią co do zasady wydatki o charakterze osobistym, nie mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest handel artykułami medycznymi. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Siedziba firmy znajduje się w mieszkaniu Wnioskodawcy, którego jest prawnym właścicielem. Powierzchnia pokoju wykorzystywanego jako biuro stanowi 16,90% całkowitej powierzchni mieszkania (8 m² z 47 m²). W związku z użytkowaniem mieszkania Wnioskodawca ponosi wydatki uiszczane na rzecz wspólnoty mieszkaniowej z tytułu funduszu remontowego, oraz z tytułu opłaty "czynszu" obejmującego wydatki z tytułu mediów, wody, ścieków, ogrzewania oraz wywozu śmieci, a także kosztów zarządu. Dodatkowo Wnioskodawca na swoje nazwisko (nie na firmę) otrzymuje od dostawcy energii elektrycznej, fakturę VAT za zużytą energię elektryczną w ww. mieszkaniu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w takim zakresie w jakim mieszkanie o którym mowa we wniosku, jest wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, wskazane we wniosku wydatki jako ponoszone w celu uzyskiwania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Ww. wydatki nie zostały również wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem ta część wydatków, o których mowa we wniosku, która odpowiada stosunkowi powierzchni mieszkania wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni mieszkania, może stanowić koszt uzyskania przychodów tej działalności. Jedynie bowiem ta część ww. wydatków wiąże się z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Pamiętać jednakże należy o obowiązku należytego udokumentowania przedmiotowych wydatków. Posiadane dowody nie mogą się przy tym ograniczać do faktury lub innego dowodu stwierdzającego jedynie wysokość poniesionych wydatków, lecz winny również wskazać na związek tych wydatków z osiąganiem przychodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i zakres wykorzystywania przedmiotowego lokalu w tej działalności.

Jednocześnie wskazać należy, iż w niniejszej interpretacji indywidualnej nie odniesiono się do prawidłowości dokumentowania ponoszonych, a wskazanych we wniosku wydatków przez podatnika prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów, bowiem kwestia powyższa nie była przedmiotem złożonego wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.