IBPBI/1/415-819/13/SK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 12 lipca 2013 r. (data wpływu do Organu 7 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym 18 października i 5 listopada 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprawowaniem funkcji zarządcy nieruchomości (kuratora sądowego) w sytuacji, gdy umowy dot. dostawy mediów do zarządzanych nieruchomości:

* zawarli jej właściciele - jest prawidłowe,

* zawarła Wnioskodawczyni - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprawowaniem funkcji zarządcy nieruchomości (kuratora sądowego). W dniu 18 października 2013 r. wniosek powyższy został uzupełniony. W dalszym ciągu nie spełniał jednak wymogów formalnych, dlatego też pismem z 22 października 2013 r. Znak: IBPPI/443-722/13/MG, IBPBI/1/415-819/13/SK, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 5 listopada 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zarządza nieruchomościami na zlecenie ich właścicieli oraz współwłaścicieli. Ww. nieruchomości zazwyczaj są kamienicami, w których część lokali jest mieszkalna, a część niemieszkalna. Wnioskodawczyni zarządza również nieruchomościami, w skład których wchodzi kamienica, jak również garaże, stojące na terenie gruntu, na którym usytuowana jest kamienica. Do czynności jakich dokonuje w ramach zarządu nieruchomościami na zlecenie należy m.in. załatwianie bieżących spraw związanych z eksploatacją nieruchomości, utrzymywanie ich w niepogorszonym w stanie, zlecanie remontów, wyszukiwanie najemców i podpisywanie z nimi umów o najem lokali, sporządzanie sprawozdań finansowych, wykazywanie właścicielom i współwłaścicielom przychodów i kosztów, jakie wygenerowały nieruchomości w celu prawidłowego wywiązania się przez nich z obowiązków podatkowych oraz wystawianie w imieniu właścicieli, na rzecz najemców lokali położonych w tych nieruchomościach, faktur (rachunków) za czynsz oraz media i pobieranie od nich należności za te usługi. Obciążenie najemców kosztami zużycia mediów dokonywane jest przez Wnioskodawczynię wyłącznie na podstawie rzeczywistego zużycia i według stawek cenowych ustalonych przez dostawcę mediów. Koszty mediów przenoszone są na najemców bez dodatkowych marż i opłat, czyli faktycznie wg ich ceny. Wnioskodawczyni, jak również właściciele nieruchomości nie osiągają z tego tytułu żadnych dodatkowych korzyści. Wysokość zużycia i koszty z tym związane są wyodrębnioną osobną pozycją na fakturach dla najemców i w żaden sposób nie stanowią części składowej usługi wynajmu, nie podnoszą podstawy opodatkowania świadczenia podstawowego. Z zawieranych umów najmu wynika, iż koszty zużycia mediów są odrębnymi usługami, regulowanymi w sposób odrębny i nie wpływają na ustaloną cenę najmu. Otrzymane opłaty za czynsz i media Wnioskodawczyni wpłaca na wydzielone konto bankowe i z tych środków pokrywa wszelkiego rodzaju wydatki związane z utrzymaniem nieruchomości oraz opłaty za dostawę mediów, remonty, itp., których jest nabywcą i faktury za te usługi wystawiane są na nią, jako zarządcę. Następnie usługi te Wnioskodawczyni refakturuje na rzecz właścicieli nieruchomości. Z środków pieniężnych kamienicy opłaca w imieniu właścicieli podatki (podatek dochodowy i podatek VAT), pobiera również wynagrodzenie dla siebie z tytułu usług zarządzania nieruchomościami, które to usługi opodatkowuje podatkiem VAT.

Poza zarządzaniem na zlecenie właścicieli nieruchomości, Wnioskodawczyni jest kuratorem sądowym nieruchomości i zarządza nieruchomościami również jako zarządca sądowy na zlecenie sądu. Jako kurator sądowy ma obowiązek m.in. poszukiwania spadkobierców po zmarłym właścicielu nieruchomości, nawiązywania z nimi kontaktu oraz gromadzenia dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia postępowania spadkowego w sądzie. Przed sądem Wnioskodawczyni składa sprawozdania w tym zakresie. Za pracę, jako kurator sądowy otrzymuje wynagrodzenie, które sąd ustalił w postanowieniu. Wynagrodzenie otrzymuje od zarządcy sądowego budynku ze środków pozyskanych od lokatorów tytułem opłat za czynsz. Natomiast zarządcą sądowym Wnioskodawczyni zostaje powołana w przypadku braku prawowitych właścicieli, np. gdy toczy się postępowanie spadkowe po zmarłym dotychczasowym właścicielu lub obecni współwłaściciele o sposób zarządzania wspólną nieruchomością dochodzą do porozumienia na drodze sądowej. W takich przypadkach Wnioskodawczyni zostaje powołana przez sąd w charakterze zarządcy sądowego określonej nieruchomości do czasu zakończenia postępowania. Z tytułu pełnienia funkcji zarządcy, sąd w drodze postanowienia przyznaje jej wynagrodzenie. Podobnie jak zarząd na zlecenie, zarząd sądowy polega na załatwianiu bieżących spraw związanych z eksploatacją nieruchomości i ich utrzymywaniu w stanie niepogorszonym oraz pobieraniu od najemców lokali położonych w tych nieruchomościach opłat tytułem czynszu oraz mediów. Obciążenie najemców kosztami zużycia mediów dokonywane jest przez Wnioskodawczynię wyłącznie na podstawie rzeczywistego zużycia i według stawek ustalonych przez dostawcę mediów. Koszty mediów przenoszone są na najemców bez dodatkowych marż i opłat, czyli faktycznie Wnioskodawczyni nie ma wpływu na ich cenę, ani nie osiąga z tego tytułu żadnych dodatkowych korzyści. Wysokość zużycia i koszty z tym związane są wyodrębnioną osobną pozycją na fakturach dla najemców i w żaden sposób nie stanowią części składowej usługi wynajmu, nie podnoszą podstawy opodatkowania świadczenia podstawowego.

W przypadku dwóch nieruchomości Wnioskodawczyni została powołana zarówno jako kurator sądowy, jak i zarządcą sądowy. W tym przypadku z zebranych na wydzielonym koncie kamienicy Wnioskodawczyni pobiera przyznane przez sąd wynagrodzenie z tytułu zarządu sądowego, jak i wynagrodzenie z tytułu pełnienia funkcji kuratora sądowego nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 31 października 2013 r. wskazano m.in., że:

* w przypadku nieruchomości zarządzanych na zlecenie sądu, jak również niektórych nieruchomości zarządzanych na zlecenie właścicieli, to Wnioskodawczyni, a nie właściciele, jest stroną umów zawartych z dostawcami mediów. W takich przypadkach dostawcy mediów, za swoje usługi wystawiają faktury dla Wnioskodawczyni jako zarządcy nieruchomości, które z kolei są refakturowane na właścicieli nieruchomości (bez zmiany ich ceny),

* na zlecenie właścicieli i współwłaścicieli Wnioskodawczyni zarządza czternastoma nieruchomościami,

* na zlecenie sądu Wnioskodawczyni zarządza dwoma nieruchomościami,

* stroną umów zawartych z dostawcami mediów, w przypadku zarządu nieruchomościami na zlecenie sądu jest Wnioskodawczyni. Natomiast w przypadku zarządu na zlecenie właścicieli i współwłaścicieli stroną tych umów jest jedynie w stosunku do 3 nieruchomości, a w stosunku do pozostałych 11 nieruchomości stroną tą są właściciele lub współwłaściciele,

* formą opodatkowania dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej są tzw. zasady ogólne (opodatkowanie wg skali).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy pobierane przez Wnioskodawczynię w imieniu właściciela nieruchomości, od najemców opłaty z tytułu mediów, w zestawieniu przychodów i kosztów, na podstawie którego właściciel (współwłaściciel) ustala zaliczki na podatek dochodowy, powinna potraktować, jako przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym, a co za tym idzie, czy koszty poniesione przez właściciela nieruchomości z tytułu opłat za media powinna traktować jako koszty uzyskania przychodów... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 4)

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwot uzyskanych od najemców z tytułu opłat za media nie powinna wykazywać jako przychód, a co za tym idzie, koszty poniesione przez właścicieli nieruchomości z tytułu opłat za media nie będą kosztami uzyskania przychodów. W przypadku nieruchomości zarządzanych na zlecenie sądu, jak również niektórych nieruchomości zarządzanych na zlecenie właścicieli, gdzie to Wnioskodawczyni, a nie właściciele, jest stroną umów zawartych z dostawcami mediów, uważa, iż (w odróżnieniu do sytuacji w której to właściciele są stronami zawieranych umów z dostawcami mediów), odsprzedaż przez Nią mediów będzie przychodem na podstawie art. 10 ust. 3 (winno być art. 10 ust. 1 pkt 3) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, zakup tych mediów od dostawców Wnioskodawczyni ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Szczegółowy zakres uprawnień i obowiązków zarządcy nieruchomością wynika z przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), przepisów odrębnych ustaw - w tym ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), a także ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm., dalej: k.p.c.) oraz postanowień umowy o zarządzanie nieruchomością.

Niezależnie od sposobu powołania zarządcy nieruchomości tj. z woli współwłaścicieli nieruchomości, czy z nakazu sądu - czynność zarządzania nieruchomością polega na podejmowaniu decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu zapewnienie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej nieruchomości oraz zapewnienie bezpieczeństwa użytkownika i właściwej eksploatacji nieruchomości w tym bieżącego administrowania nieruchomością, jak również czynności zmierzających do utrzymania nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z jej przeznaczeniem oraz uzasadnionego inwestowania w tę nieruchomość. Zarząd sprawowany jest przy tym ze skutkiem dla właścicieli nieruchomości lub podmiotów w imieniu których zarząd ten jest sprawowany.

Wskazać bowiem należy, iż w myśl art. 185 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zarządca nieruchomości lub podmiot prowadzący działalność, o której mowa w art. 184 ust. 3, działa na podstawie umowy o zarządzanie nieruchomością, zawartej z jej właścicielem, wspólnotą mieszkaniową albo inną osobą lub jednostką organizacyjną, której przysługuje prawo do nieruchomości, ze skutkiem prawnym bezpośrednio dla tej osoby lub jednostki organizacyjnej. Umowa wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. W umowie wskazuje się w szczególności zarządcę nieruchomości odpowiedzialnego zawodowo za jej wykonanie, numer jego licencji zawodowej oraz oświadczenie o posiadanym ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone w związku z wykonywaniem czynności zarządzania nieruchomościami.

Jak wynika natomiast z art. 935 § 1 k.p.c, zadaniem zarządcy zajętej nieruchomości jest wykonywanie czynności potrzebnych do prowadzenia prawidłowej gospodarki. Zarządca ma również prawo pobierać zamiast dłużnika wszelkie pożytki z nieruchomości, spieniężać je w ramach zwykłego zarządu oraz prowadzić sprawy, które przy wykonywaniu takiego zarządu okażą się potrzebne. W sprawach wynikających z zarządu nieruchomością zarządca może pozywać i być pozywany. Zarządcy wolno zaciągać tylko takie zobowiązania, które mogą być zaspokojone z dochodów z nieruchomości i są gospodarczo uzasadnione (art. 935 § 2 k.p.c). Przy czym, w myśl art. 935 § 3 k.p.c., czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu zarządca może wykonywać tylko za zgodą stron, a w jej braku - za zezwoleniem sądu, który przed wydaniem postanowienia wysłucha wierzyciela, dłużnika i zarządcę, chyba że zwłoka groziłaby szkodą. Zarząd nie ma wpływu na umowy najmu lub dzierżawy obowiązujące w chwili jego ustanowienia. Zarządcy wolno jednak wypowiadać tego rodzaju umowy z zachowaniem obowiązujących przepisów oraz zawierać umowy na czas przyjęty przez zwyczaj miejscowy. Do wydzierżawiania nieruchomości wymagana jest zgoda stron, a w jej braku - zezwolenie sądu (art. 936 k.p.c.).

Jak stanowi przy tym art. 615 kodeksu postępowania cywilnego, jeżeli przepisy dot. zarządu związanego ze współwłasnością i użytkowaniem nie stanowią inaczej, do wyznaczenia zarządcy i sprawowania zarządu stosuje się odpowiednio przepisy o zarządzie w toku egzekucji z nieruchomości (a więc m.in. przepisy powołane powyżej).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów są:

* działalność wykonywana osobiście,

* pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się: przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9. Do przychodów zakwalifikowanych zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy do przychodów z działalności wykonywanej osobiście zastosowanie mają koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, które określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Jeżeli jednak podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych (art. 22 ust. 10 ww. ustawy).

Definicję działalności gospodarczej zawiera natomiast art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że przez użyte w ustawie pojęcie działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej należy rozumieć działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Z przytoczonej definicji wynika, że istotną cechą pozarolniczej działalności gospodarczej jest prowadzenie działalności zarobkowej w sposób zorganizowany, we własnym imieniu i na własny rachunek. W art. 5a pkt 6 ww. ustawy, oprócz elementu pozytywnego (prowadzenia działalności zarobkowej w sposób zorganizowany i ciągły), ustawodawca wprowadził także element negatywny, wskazując że uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 tej ustawy, a więc m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Powyższe oznacza, iż jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z działalnością wykonywaną przez podatnika w charakterze przedsiębiorcy i spełnione są pozytywne elementy definicji określonej w art. 5a pkt 6 ww. ustawy.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, iż przychód podatkowy utożsamiany jest z przysporzeniem w majątku podatnika (przyrostem jego majątku lub zmniejszeniem zobowiązań), a koszt podatkowy winien być co do zasady związany z uzyskaniem tego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni pełni funkcję zarządcy nieruchomościami i (lub) kuratora sądowego na zlecenie sądu, jak również na zlecenie właścicieli i współwłaścicieli tych nieruchomości. Stroną umów związanych z dostarczaniem mediów w przypadku zarządu nieruchomości na zlecenie sądu jest Wnioskodawczyni. Natomiast w przypadku zarządu na zlecenie właścicieli i współwłaścicieli stroną tych umów jest Wnioskodawczyni w przypadku 3 nieruchomości, a w przypadku 11 nieruchomości stroną tych umów są właścicielu lub współwłaściciele. W przypadku, gdy to Wnioskodawczyni podpisała umowy z dostawcami mediów, to ci dostawcy wystawiają faktury na Wnioskodawczynię, która refakturuje te usługi na właścicieli nieruchomości, nie zmieniając ich ceny. Niezależnie od tego, czy umowy dot. dostawy mediów zostały podpisane przez Wnioskodawczynię, czy przez właścicieli (współwłaścicieli) lokali, opłaty za media wpłacane są na wydzielone konta bankowe i z tych właśnie środków Wnioskodawczyni pokrywa bieżące wydatki związane z utrzymaniem nieruchomości (w tym należności dostawców mediów).

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, iż niezależnie od tego, czy to Wnioskodawczyni jest stroną wskazanych we wniosku umów dot. dostarczania mediów w zarządzanych przez Nią nieruchomościach, czy też stroną tychże umów są właściciele (współwłaściciele) nieruchomości, z samej instytucji zarządu i dot. tej instytucji przepisów prawnych wynika, iż zarządca nieruchomości (kurator sądowy) powierzone czynności wykonuje z bezpośrednim skutkiem dla właścicieli zarządzanych nieruchomości lub w imieniu podmiotów w imieniu których sprawowany jest zarząd. Oznacza to, iż otrzymując wpłaty od najemców zarządzanych nieruchomości tytułem opłat za media, jak i regulując należność wobec dostawców mediów, to nie zarządca (kurator sadowy) uzyskuje przychód i ponosi koszty z tego tytułu, lecz przychód ten mogą co najwyżej (w zależności od konkretnej sytuacji) uzyskiwać, a koszty ponosić podmioty w imieniu których prowadzony jest zarząd tą nieruchomością. Gromadząc zatem na wyodrębnionych rachunkach bankowych wpłaty tytułem opłat za media dot. wynajmowanych nieruchomości objętych zarządem, jak i regulując z tych rachunków należności wobec dostawców mediów Wnioskodawczyni, jako zarządca (kurator sądowy) nie uzyskuje z tego tytułu przychodów, ani nie ponosi kosztów podatkowych, niezależnie od podstawy prawnej sprawowania zarządu nieruchomością.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczy w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprawowaniem funkcji zarządcy nieruchomości (kuratora sądowego) w sytuacji, gdy umowy dot. dostawy mediów do zarządzanych nieruchomości:

* zawarli jej właściciele - jest prawidłowe,

* zawarła Wnioskodawczyni - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy iż w pozostałym zakresie objętym wnioskiem dot. podatku dochodowego od osób fizycznych oraz w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia. Natomiast uzupełnienie wniosku, które wpłynęło do tut. Biura 7 listopada 2013 r., uznano za wpływ (złożenie) nowego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zważywszy, iż dot. ono kwestii nie przedstawionej we wniosku z 12 lipca 2013 r. (rozszerzenie opisu stanu faktycznego sprawy).

Wskazać także należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie było określenie źródła (eł) z którego (ych) Wnioskodawczyni uzyskuje przychody w związku ze sprawowaniem zarządu nieruchomościami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.