IBPBI/1/415-814/10/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczym, przedstawione we wniosku, z dnia 16 sierpnia 2010 r., (data wpływu do tut. Biura 27 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej:

* wartości diet za czas podróży służbowych - jest prawidłowe,

* ryczałtów za noclegi - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet za czas podróży służbowych oraz ryczałtów za noclegi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług ochrony środowiska. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Firma nie zatrudnia pracowników. Wnioskodawczyni sama wykonuje zlecone prace. Świadczenie tych usług wiąże się z odbywaniem częstych podróży służbowych poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy, są to często wyjazdy wielodniowe, również poza granice kraju.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 52 stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy diety oraz ryczałt za nocleg związane z podróżą służbową właściciela firmy, może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej bez konieczności dokumentowania wydatków fakturami.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ustawodawca dał prawo wszystkim podatnikom do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu, wydatków z tytułu posiłków i noclegów, przysługujących pracownikom będącym w podróży służbowej do wysokości limitów określonych w przepisach prawa pracy. Diety służą przecież pokryciu podwyższonych kosztów wyżywienia w podróży. Taką role spełniają, gdy cel i charakter wyjazdu przedsiębiorcy jest związany z osiągniętym przychodem. Wnioskodawczyni uważa, iż kosztem uzyskania przychodów nie są tylko wartości diet przekraczające limit określony przez właściwego ministra. Natomiast diety i ryczałty za noclegi w wysokościach nieprzekraczających ustalone limity, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów bez konieczności udokumentowania wydatków rachunkami.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nie przekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:

w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz.

1990 z późn. zm.),

w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz.

1991 z późn. zm.).

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest świadczenie usług w zakresie ochrony środowiska. Świadczenie tych usług wiąże się z odbywaniem częstych podróży służbowych poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy. Są to często wyjazdy wielodniowe, również poza granice kraju. Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli usługi świadczone przez Wnioskodawczynię, wykonywane są w ramach odbywanych przez nią krajowych i zagranicznych podróży służbowych, to może Ona zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartość diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniach.

Wskazać przy tym należy, iż pojecie "podróży służbowej" jak również zasady naliczania diet za czas tych podróży unormowane są w przepisach prawa pracy, tj. m.in. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) oraz w przepisach wykonawczych do tej ustawy, a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy podróże jakie Wnioskodawczyni odbywa są podróżami służbowymi oraz czy Wnioskodawczyni przysługują diety za cały czas ich trwania, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne) (...).

Dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie kosztów, o których mowa w § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, tj. m.in. wymienionych w pkt 5 tego rozporządzenia, kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących.

W powyższym zakresie przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, tzw. ryczałtów za noclegi, zauważyć należy, iż obowiązujące przepisy nie przewidują takiej możliwości. Do przedsiębiorców nie mają bowiem, co do zasady zastosowania przepisy ww. rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. Przewidziane tymi przepisami należności z tytułu podróży służbowych, w tym "ryczałty za noclegi" nie przysługują, przedsiębiorcom a jedynie pracownikom, wobec czego nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Możliwość uznania za koszty uzyskania przychodów wartości diet w wysokości określonej dla pracowników jest w tym zakresie wyjątkiem, wynikającym z analizowanego uprzednio przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym, brak jest podstaw prawnych do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej ryczałtów za noclegi, naliczonych w związku z wyjazdami w celu wykonania zleconych prac poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy. Z tej przyczyny przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni w ww. zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko- Biała