IBPBI/1/415-802/12/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 3 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej opłaty za przekształcenie prawa wieczystego użytkowania gruntu w prawo jego własności - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lipca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej opłaty za przekształcenie prawa wieczystego użytkowania gruntu w prawo jego własności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 31 sierpnia 2010 r. Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego, nieruchomość gruntową z prawem użytkowania wieczystego wraz z położonym na niej pawilonem handlowym. Pawilon ten został ujęty w ewidencji środków trwałych i od jego wartości początkowej dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Natomiast opłaty za użytkowanie wieczyste stanowią co roku koszt podatkowy na podstawie dokumentu zapłaty.

W dniu 11 lutego 2012 r. Wnioskodawca zwrócił się z wnioskiem do Prezydenta Miasta o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. 31 maja 2012 r. otrzymał decyzję o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. W ww. decyzji zawarto postanowienia o przekształceniu przysługującego Mu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowej będącej własnością Gminy oraz ustalono należną opłatę za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości w wysokości 211.027,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymaną decyzję z dnia 31 maja 2012 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości Wnioskodawca powinien zaksięgować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji 13 "Pozostałe wydatki" z datą wystawienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, decyzja o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości jest dokumentem, który mówi o czynności administracyjnej, której nie należy rozpatrywać jako zakup gruntu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowi ona swego rodzaju opłatę za zakończenie okresu wieczystego użytkowania. Samo nabycie nieruchomości gruntowej nastąpiło w chwili zawarcia w formie aktu notarialnego umowy o ustaleniu prawa użytkowania wieczystego tj. 31 sierpnia 2010 r., a nie w momencie zmiany formy prawnej jaką jest przekształcenie tego prawa w prawo własności, tj. 31 maja 2012 r. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa za prawidłowe, ujęcie w kosztach uzyskania przychodu (w podatkowej księdze przychodów i rozchodów) dokonanego wydatku na podstawie otrzymanej decyzji w dacie poniesienia tego wydatku, czyli w dacie wystawienia dokumentu (decyzji) zgodnie z art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

W myśl art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie natomiast z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca nabył prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z posadowionym na tym gruncie pawilonem handlowym, który uznał za środek trwały i który amortyzuje. Ewidencję księgową prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Powyższe świadczy o tym, że ww. składniki majątku Wnioskodawca wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej. Jak wynika natomiast z cyt. art. 22c pkt 1, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, za odrębne składniki majątku trwałego uznaje grunty, stanowiące środki trwałe oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu, stanowiące wartość niematerialną i prawną.

Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 83) jest szczególnym rodzajem nabycia prawa własności nieruchomości gruntowej. Wiąże się z obowiązkiem uiszczenia opłaty za przekształcenie.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ww. ustawy, osoba, na rzecz której zostało przekształcone prawo użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, jest obowiązana do uiszczenia dotychczasowemu właścicielowi opłaty z tytułu tego przekształcenia, z zastrzeżeniem art. 5.

Opłata za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności jest wynagrodzeniem za szczególne przeniesienie własności nieruchomości gruntowej i służy zrekompensowaniu dotychczasowemu właścicielowi (Skarbowi Państwa lub gminie) utraty przysługującego mu do nieruchomości gruntowej prawa własności.

W przypadku zatem, gdy podatnik wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej wartość niematerialną i prawną w postaci prawa wieczystego użytkowania gruntu a następnie nabędzie prawo własności tego gruntu, to w rozumieniu cyt. art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powstanie w jego majątku nowy składnik - środek trwały. W konsekwencji wydatki poniesione w związku z przekształceniem prawa wieczystego użytkowania gruntu w prawo jego własności, jako wydatki poniesione w związku z nabyciem środka trwałego będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu w momencie jego zbycia.

W myśl bowiem art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2012 r. Wnioskodawca dokonał przekształcenia prawa wieczystego użytkowania gruntu wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej w prawo jego własności. Z tego tytułu poniósł opłatę w wysokości 211.027,00 zł.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć ww. kwotę do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie odpłatnego zbycia wskazanego we wniosku gruntu. Wówczas wydatek ten należy ująć w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie bowiem z pkt 13 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowiących Załącznik Nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. Zatem "przekształcenia" użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości nie można zaksięgować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji 13.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dołączono kserokopię decyzji. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dołączonych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.