IBPBI/1/415-792/13/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 29 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 6 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym 21 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej znaku towarowego wytworzonego w ramach tej działalności - jest nieprawidłowe,

* sposobu ustalenia wartości początkowej ww. znaku towarowego - jest bezprzedmiotowe.

W dniu 6 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej znaku towarowego wytworzonego w ramach tej działalności oraz sposobu ustalenia wartości początkowej ww. znaku towarowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 9 października 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-792/13/AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 21 października 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 1988 r. Spółka jawna, której jednym z dwóch wspólników była Wnioskodawczyni (udziały wspólników w zyskach i stratach wynosiły 50%), posługiwała się znakiem słowno-graficznym, który zyskał swoją renomę na rynku. Znak towarowy, uzyskał prawo ochronne (decyzje wydane przez Urząd Patentowy: z 8 sierpnia 2007 r. oraz z 23 stycznia 2008 r. Od wyżej wskazanych dat prawa stały się prawnie skuteczne. W grudniu 2008 r. biegły rzeczoznawca dokonał wyceny znaku towarowego. W oparciu o wycenę biegłego, do ksiąg rachunkowych spółki zostały wprowadzone prawa ochronne na znaki towarowe. Prawa ochronne na znaki towarowe nie były amortyzowane, a jedynie zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych oraz ujawnione w bilansie spółki za 2008 r., w wartości zgodnej z wyceną biegłego.

Celem wyceny wartości znaku towarowego było przeprowadzenie procesu, w wyniku którego zidentyfikowana została aktualna wartość słowno-graficznych znaków towarowych, od 1998 r. wykorzystywanych przez przedsiębiorcę w jego działalności gospodarczej.

W sierpniu 2011 r. do spółki jawnej przystąpił trzeci wspólnik. W listopadzie 2011 r. nastąpiło przekształcenie spółki jawnej w spółkę komandytową, w której kompelemenatriuszem został trzeci wspólnik, a dotychczasowi wspólnicy zostali komandytariuszami. Spółka komandytowa nie posiada kapitału zakładowego z powyższego względu wyżej wskazane prawa ochronne nie zostały wniesione na podwyższenie kapitału zakładowego, a spółka jawna wnosząca prawa do spółki komandytowej nie uzyskała z tego tytułu żadnej rekompensaty w postaci np. udziałów w kapitale zakładowym.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 11 października 2013 r., Wnioskodawczyni wskazała, iż:

* znak towarowy, który od 1998 r. jest obecny na rynku został wytworzony,

* jego wizerunek był budowany przez wiele lat we własnym zakresie w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej,

* wydatki na wytworzenie znaku towarowego nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodu,

* spółka jawna tworząc znak towarowy, zdobywała wiedzę pozwalającą na realizację trudnych technicznie rozwiązań, zdobywała rynek krajowy i zagraniczny, pozyskiwała klientów, którzy rozpoznają ten znak towarowy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość prawa ochronnego na znak towarowy wprowadzona do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych w oparciu o wycenę rzeczoznawcy, może stanowić podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszt uzyskania przychodu w spółce jawnej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w zaistniałym stanie faktycznym przedmiotowe prawa ochronne na znak towarowy zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych oraz ujawnione w bilansie Spółki według wartości rynkowej, będą podlegały amortyzacji podatkowej i bilansowej, oraz będą stanowić koszty uzyskania przychodu. Odpisy amortyzacyjne winny być naliczane i uznane za koszt uzyskania przychodu od stycznia 2009 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne można uznać m.in. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, o ile spełniają one łącznie następujące warunki:

* zostały nabyte,

* nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania przekracza rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji (przy spełnieniu określonych przesłanek), wymienione zostały prawa określone w ustawie - Prawo własności przemysłowej. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy). Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 147 ust. 1 ww. ustawy, Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 149 ww. ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ww. ustawy). Ponadto prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ww. ustawy). Z powyższego wynika, iż na warunkach określonych w Prawie własności przemysłowej udzielane są m.in. prawa ochronne na znaki towarowe.

Prawa potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, stanowią wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji podatkowej, pod warunkiem że jednocześnie zostaną spełnione pozostałe warunki określone w cyt. powyżej art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. m.in. prawo takie musi być nabyte i nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż spółka jawna, której wspólnikiem jest Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wytworzyła we własnym zakresie słowno-graficzny znak towarowy. W 2007 r. i 2008 r. Urząd Patentowy wydał decyzje o udzieleniu praw ochronnych na przedmiotowy znak towarowy. W grudniu 2008 r. biegły rzeczoznawca dokonał wyceny znaku towarowego. W oparciu o wycenę biegłego, do ksiąg rachunkowych spółki zostały wprowadzone prawa ochronne na znaki towarowe, które nie były amortyzowane, a jedynie zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych oraz ujawnione w bilansie spółki za 2008 r.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydanie przez Urząd Patentowy decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy automatycznie nie stanowi podstawy do uznania tego prawa za wartość niematerialną i prawna podlegającą amortyzacji, bowiem jak wskazano powyżej, jednocześnie muszą zostać spełnione pozostałe przesłanki wynikające z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. m.in. prawo takie musi być nabyte. Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości (musi to być zatem nabycie wtórne - od innego podmiotu).

W przypadku wytworzenia znaku towarowego we własnym zakresie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie dochodzi do nabycia prawa ochronnego na znak towarowy. W związku z powyższym w momencie wydania przez Urząd Patentowy decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na przedmiotowy znak towarowy, znak ten nie spełniał wszystkich warunków określonych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczny, bowiem nie został on nabyty, tylko wytworzony w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej. Tym samym nie mógł on zostać uznany za wartość niematerialną i prawną. W konsekwencji, spółka jawna nie mogła wprowadzić ww. znaku towarowego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spółki i od jego wartości początkowej dokonywać odpisów amortyzacyjnych, bowiem jak wskazano wyżej, amortyzacji podlegają jedynie te prawa ochronne na znak towarowy, które zostały nabyte.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Skoro jak wskazano wyżej, przedmiotowy znak towarowy nie mógł zostać uznany za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, to tym samym pytanie w zakresie sposobu ustalenia jego wartości początkowej oraz stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie uznać należało za bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmieniać należy, iż w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Do wniosku oraz jego uzupełnienia dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.