IBPBI/1/415-778/12/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 29 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniach 11 i 17 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 31 sierpnia 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-778/12/AP, IBPBII/1/436-230/12/ASz wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 11 i 17 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W działalności tej wykorzystuje m.in. samochód osobowy na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Pod koniec lipca 2012 r. planował wykupić ten samochód z cenę 1.000 zł netto + podatek VAT w wysokości 23% i przeznaczyć go na cele prywatne, co oznacza, że nie wprowadzi go do ewidencji środków trwałych, ani wyposażenia, a poniesione na jego nabycie i dalszą eksploatację wydatki nie będą stanowić kosztów podatkowych w prowadzonej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 10 września 2012 r., wskazano m.in., iż:

* opłaty leasingowe oraz koszty eksploatacji opisanego we wniosku samochodu były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,

* wydatek na wykupienie przedmiotowego samochodu po zakończeniu jego leasingu został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Ww. samochód po wykupie z leasingu został zaliczony do środków trwałych i zamortyzowany jednorazowo, zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zakłada, że po okresie co najmniej półrocznym od daty wprowadzenia do ww. samochodu do ewidencji środków trwałych, z uwagi na planowane zamiany w zakresie niektórych rodzajów usług, samochód ten utraci przydatność w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca planuje zatem po tym okresie wykreślić go z ewidencji środków trwałych i przekazać na cele prywatne.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży omawianego samochodu w miesiącu marcu 2013 r. (po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie) powstanie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, leasingowany samochód nie należy do majątku przedsiębiorstwa, gdyż nie dysponuje tytułem własności. W leasingu operacyjnym przez cały okres trwania umowy właścicielem przedmiotu umowy jest leasingodawca. Wnioskodawca nie może amortyzować pojazdu, a jedynie zaliczać do kosztów podatkowych wartość rat leasingowych.

W tej sytuacji Wnioskodawca uważa, że przychód ze sprzedaży samochodu wykupionego z leasingu na cele prywatne stanowi przychód ze zbycia rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Przychód ten powstałby gdyby do sprzedaży doszło przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie prawa własności (wykup z leasingu). Sprzedaż dokonana po tym okresie nie powoduje przychodu. Leasing operacyjny jest jedną z dostępnych form korzystania ze składników cudzego majątku. Umowy najmu, dzierżawy, leasingu operacyjnego należą do umów o zbliżonym charakterze. Wykup składnika majątku używanego w działalności gospodarczej na cele prywatne po zakończeniu dzierżawy, czy najmu i jego późniejsza sprzedaż po upływie pół roku nie stanowi bowiem przychodu (pomimo, że w okresie najmu, czy dzierżawy wydatki poniesione z tytułu czynszu za najmem lub dzierżawę stanowiły koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej, stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Ponadto z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu zdarzenia przyszłego wynika m.in., iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wykorzystywał na podstawie umowy leasingu operacyjnego samochód osobowy. Opłaty leasingowe oraz koszty eksploatacji związane z ww. samochodem były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W lipcu 2012 r. Wnioskodawca planował wykupić przedmiotowy samochód za cenę 1.000 zł netto i przekazać go na cele prywatne. Jednakże po zakończeniu leasingu samochód ten został wykupiony i zaliczony do środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz zamortyzowany, zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki poniesione na wykupienie przedmiotowego samochodu po zakończeniu jego leasingu zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca zakłada, że po okresie co najmniej półrocznym od daty wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych, samochód ten z uwagi na planowane zmiany w zakresie niektórych rodzajów usług utraci przydatność w prowadzonej działalności gospodarczej. Zamierza więc po tym okresie wykreślić go z ewidencji środków trwałych i przekazać na cele prywatne, a w marcu 2013 r. zamierza sprzedać ww. samochód.

Z powyższego wynika zatem, iż przedmiotowy samochód używany na podstawie umowy leasingu operacyjnego był wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Opłaty leasingowe oraz koszty eksploatacji związane z ww. samochodem były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Możliwość zakupu samochodu na warunkach preferencyjnych, tj. za 1000 zł netto, była również związana z działalnością gospodarczą, bowiem możliwość ta była następstwem umowy leasingu zawartej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto przedmiotowy samochód od momentu wykupu został zaliczony do środków trwałych prowadzonej działalności i jednorazowo zamortyzowany, jest więc składnikiem majątku wykorzystywanym w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca po okresie półrocznym zamierza wycofać samochód z działalności gospodarczej i przeznaczyć go na cele prywatne, a następnie (w marcu 2012 r.) dokonać jego sprzedaży, co oznacza, że okres miedzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten zostanie wycofany z działalności gospodarczej, a datą jego sprzedaży (planowaną na marzec 2012 r.) nie przekroczy 6 lat. Z tej też przyczyny przychód uzyskany z jego zbycia stanowić będzie przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie sprzedaż przedmiotowego samochodu osobowego nastąpi przed upływem 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód ten zostanie wycofany z działalności gospodarczej, to w związku z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z jego sprzedaży będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, a więc źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie dot. pytania oznaczonego we wniosku Nr 2, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.