IBPBI/1/415-765/09/ZK - Podatkowe skutki umorzonej pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 21 września 2009 r.), uzupełnionym w dniu 9 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania kwoty umorzonej pożyczki - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 września 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia od opodatkowania kwoty umorzonej pożyczki.

Wniosek powyższy zawierał braki formalne, dlatego też, pismem z dnia 27 października 2009 r. Znak: IBPBI/1/415-765/09/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 9 listopada 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 28 grudnia 2006 r. podpisano umowę pożyczki pomiędzy Funduszem a wnioskodawcą. Pożyczka została przeznaczona na dofinansowanie przedsięwzięcia (zwanego dalej inwestycją), w efekcie którego powstają nowe miejsca pracy w ilości 8 etatów najdalej do dnia 30 września 2007 r. Pożyczka została udzielona w ramach programu "Program łagodzenia w regionie skutków restrukturyzacji zatrudnienia w ...". W dniu 3 czerwca 2009 r. oświadczeniem Fundusz umorzył pożyczkę. Zgodnie z pktem 8 oświadczenia, kwota umorzonej pożyczki stanowi pomoc publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. Wysokość pomocy potwierdzona została zaświadczeniem o pomocy de minimis. Kwota otrzymanej pożyczki 160.000,00 zł, zaś kwota umorzonej pożyczki 152.000,00 zł. W miesiącu umorzenia pożyczki Spółka wyksięgowała statystycznie jednorazowo amortyzację m-ca maja 2007 r. (zadanie oddano do użytku w kwietniu 2007 r.) do maja 2009 r. jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. Zaś od miesiąca czerwca amortyzację od wysokości umorzonej pożyczki zalicza w koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodu. Z chwilą umorzenia pożyczki kwotę 152.000,00 zł, Spółka potraktowała jako przychód podatkowy, jednocześnie zwolniony z podatku na podstawie art. 21 pkt 47d (winno być art. 21 ust. 1 pkt 47d). W miesiącu sierpniu 2009 r. Fundusz zmienił zaświadczenie pomocy de minimis z kwoty 152.000,00 zł do kwoty 12.685,00 zł, przy jednoczesnym podtrzymaniu umorzenia pożyczki w kwocie 152.000,00 zł.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jakie będą skutki podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych, z tytułu umorzonej pożyczki, tzn. czy kwota umorzonej pożyczki będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jawna po otrzymaniu decyzji o u morzeniu pożyczki kwotę umorzonej pożyczki zaksięgowała jako przychód podatkowy, jednocześnie zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 pkt 47d (winno być art. 21 ust. 1 pkt 47d). Amortyzację od środka trwałego sfinansowanego dotacją za okres od maja 2007 r. do maja 2009 r. statystycznie zaliczyła do kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu. Zaś na bieżąco amortyzację w części sfinansowaną pożyczką zalicza do kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu.

Umorzona pożyczka w części, tj. w kwocie 12.685,00 zł (według zaświadczenia Funduszu) stanowi pomoc de minimis przy jednoczesnym podtrzymaniu umorzenia pożyczki.

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzona pożyczka nie może być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Przy czym, stosownie do treści art. 14 ust. 3 pkt 6 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się kwoty stanowiącej równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także umorzonych pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 47d ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatne, otrzymane na cele związane z działalnością rolniczą z budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego, od agencji rządowych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych.

Sam fakt otrzymania pożyczki jest obojętny podatkowo, gdyż pożyczka z samej swojej istoty podlega zwrotowi. Zgodnie bowiem z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Skutki podatkowe powoduje dopiero umorzenie pożyczki. Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż każda umorzona pożyczka, za wyjątkiem pożyczek z Funduszu Pracy oraz pożyczek, których umorzenie jest związane z postępowaniem upadłościowym, z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, mający wpływ na podstawę opodatkowania.

Zauważyć przy tym należy, iż przychód powyższy nie jest zwolniony od opodatkowania na podstawie jakiegokolwiek przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W szczególności, nie znajdzie w tej mierze zastosowanie powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 21 ust. 1 pkt 47d ww. ustawy, który jak wynika z literalnego brzmienia tego przepisu, dotyczy przychodów, otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością rolniczą.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż wartość umorzonej pożyczki stanowi przychód z prowadzonej w formie Spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód (dochód) ten, nie jest przy tym zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ani na podstawie wskazanego we wniosku przepisu art. 21 ust. 1 pkt 47d ww. ustawy o podatku dochodowym, ani żadnego innego przepisu tej ustawy.

Jednocześnie zauważyć należy, iż skoro otrzymana pożyczka nie stanowiła przychodu podatkowego, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej wytworzonego środka trwałego mogły stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Umorzenie pożyczki i jej uznanie za przychód podatkowy, nie miało wpływu na możliwość jej dalszej amortyzacji i nie obligowało Wnioskodawcę do dokonania korekty odpisów amortyzacyjnych.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Jawna, niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tej Spółki, co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla jej wspólników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.