IBPBI/1/415-679/10/PB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 15 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 22 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych ze środków otrzymanych z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 września 2010 r. wezwano do jego uzupełnienia co też nastąpiło w dniu 22 września 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od dnia 1 czerwca 2010 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W dniu 7 maja 2010 r. na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.), rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009 r. (Dz. U. z 2009 r. Nr 62, poz. 512 z z późn. zm.) i umowy z dnia 7 maja 2010 r. o przyznanie środków na podjęcie działalności gospodarczej w ramach Poddziałania 6.1.3 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki została mu udzielona pomoc publiczna o wartości 17.150,00 zł. Pomoc ta została wyłączona z podstawy opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, m.in. iż środki, o których mowa we wniosku przeznaczone zostały na zakup:

* materiałów budowlanych na remont pomieszczenia w którym będzie warsztat samochodowy - 2.103,80 zł,

* zestawu blokad rozrządu - 1.539,00 zł,

* spuszczarko wymieniarki - 1.650,00 zł,

* wózka z narzędziami - 2.195,00 zł,

* zestawu kluczy - 855,00 zł,

* laptopa - 1.348,99 zł,

* wyciągarki łańcuchowej - 150,00 zł,

* ściągaczy do sprężyn - 516,60 zł,

* wiertarki, szlifierki - 336,00.,

* prasy hydraulicznej - 945,00 zł,

* półautomatu mig - 1.300,00 zł,

* klucza udarowego - 215,00.,

* kompresora tłokowy - 799,00 zł,

* testera diagnostycznego - 918,00 zł,

* testera automatycznego - 950,00 zł,

* olei - 1.328,61 zł

Ww. środki zostały przeznaczone na zakup wyposażenia, które nie jest amortyzowane. Przedmioty o wartości 1.500,00 zł - 3.500,00 zł zostały wpisane do wyposażenia. Przedmioty o wartości powyżej 3.500,00 zł nie zostały zakupione.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydatki poniesione w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej, pokryte środkami uzyskanymi na mocy art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej, pokryte z ww. środków stanowią koszt uzyskania przychodów, gdyż nie zostały wyłączone z kręgu kosztów na mocy art. 23 ustawy o podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.), Starosta ze środków Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności. Szczegółowe warunki przyznania powyższych środków oraz refundacji zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 62, poz. 512 z późn. zm.). Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 z późn. zm.).

W świetle powyższego, otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe korzystają z ww. zwolnienia przedmiotowego.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ww. ustawy, wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby Wnioskodawca mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki poniesione na zakup wyposażenia oraz materiałów budowlanych przeznaczonych na remont pomieszczenia, w którym będzie prowadził działalność gospodarczą, a także materiałów eksploatacyjnych, sfinansowanych ze środków otrzymanych z Urzędu Pracy. Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Przy czym, dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku.

Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, o których mowa w § 2 ust. 1, obowiązane do prowadzenia księgi, zwane dalej "podatnikami", prowadzą ewidencję wyposażenia. Zgodnie z § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, ewidencją wyposażenia obejmuje się wyposażenie, którego wartość początkowa, w rozumieniu odrębnych przepisów, przekracza 1.500 zł. Ewidencja wyposażenia powinna zawierać co najmniej następujące dane: numer kolejny wpisu, datę nabycia, numer faktury lub rachunku, nazwę wyposażenia, cenę zakupu wyposażenia lub koszt wytworzenia, numer pozycji, pod którą wpisano w księdze koszt związany z nabyciem wyposażenia, datę likwidacji (w tym również datę sprzedaży lub darowizny) oraz przyczynę likwidacji wyposażenia (§ 4 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Za cenę zakupu uważa się, zgodnie z § 3 pkt 2 ww. rozporządzenia, cenę jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Pamiętać jednakże należy, iż warunkiem zaliczenia określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi wydatkami, a przychodami z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (lub szerzej źródłem przychodu jakim jest działalność gospodarcza) oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Fakt sfinansowania wydatków na zakup wyposażenia oraz materiałów budowlanych, a także materiałów eksploatacyjnych, ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy (tzw. negatywny katalog kosztów), zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Reasumując stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku wydatki sfinansowane z jednorazowych środków na rozpoczęcie działalności gospodarczej, otrzymanych z Urzędu Pracy, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.