IBPBI/1/415-656/11/RM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 5 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie braku konieczności amortyzacji składników majątku o niewielkiej wartości nieprzekraczającej 3.500 zł - jest prawidłowe.

W dniu 5 lipca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie braku konieczności amortyzacji składników majątku o niewielkiej wartości nieprzekraczającej 3.500 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowych (PKD 69.20.Z), opodatkowaną na "zasadach ogólnych". Zdarzenia gospodarcze ewidencjonowane są w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jednocześnie jest czynnym podatnikiem VAT. W prowadzonej działalności gospodarczej ze środków obrotowych zakupiła zestaw komputerowy o wartości netto poniżej 3.500 zł oraz wyposażenie biura o wartości poszczególnych składników poniżej 3.500 zł netto. Powyższy sprzęt jest niezbędny do prowadzenia działalności i osiągania przychodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakup zestawu komputerowego o wartości netto poniżej 3.500 zł oraz wyposażenia biura o wartości poszczególnych składników poniżej 3.500 zł netto można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bieżącej działalności gospodarczej w miesiącu poniesienia kosztu, nie ujmując go w ewidencji środków trwałych, a w przypadku wartości powyżej 1.500 zł wprowadzając je do ewidencji wyposażenia.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakup sprzętu o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł netto, który zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zastał zaliczony do środków trwałych, można w całości wliczyć do kosztów uzyskania przychodów bieżącej działalności gospodarczej w miesiącu poniesienia kosztu, nie ujmując go w ewidencji środków trwałych, a w przypadku wartości powyżej 1.500 zł wprowadzając do ewidencji wyposażenia.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Stosownie jednak do treści art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Przepis art. 22d ust. 2 ww. ustawy, stanowi że składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Stosownie do § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia składniki majątku o wartości początkowej przekraczającej 1.500,00 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku tzw. niskocennych środków trwałych (takich, których wartość początkowa nie przekracza 3.500,00 zł), w zakresie rozliczenia wydatku w koszty uzyskania przychodów podatnik może wybrać jedno z następujących rozwiązań:

Zatem analizując treść przytoczonych przepisów, składniki majątku o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł, nawet jeżeli spełniają wszystkie kryteria do uznania ich za środki trwałe (m.in. przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok), mogą być, wolą podatnika niezaliczone do środków trwałych. Jeżeli ich wartość przekracza 1.500 zł należy wprowadzić je do ewidencji wyposażenia, pozostałe zakupione składniki majątku zalicza się bezpośrednio do kosztów nie wpisując ich do żadnej ewidencji.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała:

* interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 marca 2011 r. Znak: ILPB1/415-1388/10-2/AMN oraz z dnia 8 października 2010 r. Znak: ILPB3/423-659/09/10-S1/AO

* interpretację indywidualną wydaną przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 lutego 2008 r. Znak: IBPB3/423-306/07/JS

* interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2011 r. Znak: IPPB1/415-1071/10-2/MS oraz z dnia 29 marca 2011 r. Znak: IPPB1/415-1130/10-9/KS

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 13 kwietnia 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 174/10

* decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 8 sierpnia 2006 r. sygn. IS.I/2-4300/5/06

* postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zamościu z dnia 8 lutego 2006 r. Znak: POI-423/1/06

* postanowienie Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu z dnia 17 lutego 2005 r. Znak: ZD/423-8/05.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Jednocześnie nadmienić należy, iż wydatki o których mowa we wniosku mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w miesiącu ich poniesienia w rozumieniu art. 22 ust. 6b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), o ile miesiąc ten jest tożsamy z miesiącem oddania przedmiotowych składników majątku do używania (art. 22d ust. 1 ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.