IBPBI/1/415-635/12/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 22 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniach 09 i 10 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcym środku trwałym wydatków związanych z adaptacją na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej składników majątku (nieruchomości) stanowiących wyłączną własność żony Wnioskodawcy oraz sposobu jej amortyzowania (pytania oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2012 r. do Urzędu Skarbowego... wpłynął Pana wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcym środku trwałych wydatków związanych z adaptacją na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej składników majątku (nieruchomości) stanowiących wyłączną własność żony Wnioskodawcy oraz sposobu jej amortyzowania. Pismem z dnia 18 maja 2012 r. Znak: OBII/413-42/2012 Naczelnik Urzędu Skarbowego w przekazał ww. wniosek do tut. Biura, celem załatwienia zgodnie z właściwością. W dniu 22 maja 2012 r. przedmiotowy wniosek wpłynął do tut. Biura. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 1 sierpnia 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-635/12/ZK, IBPP2/443-496/12/AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 09 i 10 sierpnia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu częściami samochodowymi oraz świadczy usługi napraw samochodów. Dotychczas działalność gospodarcza jest wykonywana w wynajmowanym przez Niego warsztacie. Wnioskodawca zamierza jednak rozpocząć adaptację i przebudowę istniejących budynków gospodarczych na potrzeby własnego warsztatu samochodowego. Właścicielem zarówno działki, jak i istniejących na niej budynków jest żona Wnioskodawcy, która nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Działkę wraz z zabudowaniami gospodarczymi żona otrzymała w 2005 r. w formie darowizny od matki, kiedy byli już w związku małżeńskim. Nie została sporządzona intercyza małżeńska.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 8 sierpnia 2012 r. wskazano m.in., iż:

* Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na "zasadach ogólnych",

* prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,

* jest płatnikiem podatku od towarów i usług,

* faktury dotyczące przebudowy budynków gospodarczych na warsztat samochodowy będą wystawiane na jego firmę,

* po zakończeniu inwestycji, zostanie ona zaewidencjonowana w ewidencji środków trwałych i będzie amortyzowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W jaki sposób prawidłowo rozliczyć koszty w podatku dochodowym.

Czy stanowią one inwestycję w obcym środku trwałym i podlegają amortyzacji wg stawki 10%, z uwagi na fakt, iż właścicielem działki i znajdujących się na niej zabudowań gospodarczych, które mają zostać przebudowane przez Wnioskodawcę na warsztat samochodowy jest jego żona.

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, żona jako osoba z pierwszej grupy pokrewieństwa, pozostająca z Nim we wspólnocie majątkowej, ma prawo użyczyć Mu nieodpłatnie działkę wraz z istniejącymi na niej budynkami gospodarczymi, których jest właścicielem, na potrzeby prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej (adaptację istniejących budynków gospodarczych na warsztat samochodowy). Wnioskodawca, jako osoba inwestująca, będzie posiadał faktury VAT związane z inwestycją wystawione na jego firmę. Po zakończeniu inwestycji, Wnioskodawca rozpocznie amortyzację warsztatu wg stawki 10% - ustalając, iż poniesione wydatki stanowią inwestycję w obcym środku trwałym (art. 22j pkt 4 oraz art. 22n ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast stosownie do treści art. 22a ust. 2 pkt 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych", zwane także środkami trwałymi.

Należy zaznaczyć, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych. Definiuje natomiast pojęcie "inwestycji". Zgodnie z art. 4a pkt 1 tej ustawy, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.). Środki trwałe w budowie to - w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę ww. definicje można stwierdzić, że inwestycja w obcym środku trwałym to ogół działań (nakładów) podatnika, odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 22j ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym, że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu częściami samochodowymi oraz świadczy usługi napraw samochodów, w wynajmowanym warsztacie. Wnioskodawca zamierza zaadaptować na warsztat samochodowy budynki gospodarcze stanowiące własność żony. Działkę wraz z zabudowaniami gospodarczymi żona otrzymała w 2005 r. w formie darowizny od matki. Żona użyczy Wnioskodawcy nieodpłatnie działkę wraz ze znajdującymi się na niej budynkami gospodarczymi, których jest właścicielem, na potrzeby prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, tj. adaptację istniejących budynków gospodarczych na warsztat samochodowy. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż poniesione na ww. budynki nakłady mogą stanowić dla Wnioskodawcy inwestycję w obcym środku trwałym. Wnioskodawca będzie mógł dokonywać jej amortyzacji, z zastosowaniem indywidualnej stawki amortyzacyjnej, o której mowa w art. 22j ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, co oznacza, iż przyjęta stawka amortyzacyjna nie może być wyższa niż 10%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmieniać należy, iż w zakresie podatku od towarów i usług, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.