IBPBI/1/415-634/10/PB - Możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środka trwałego jakim jest motocykl.

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 września 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-634/10/PB Możliwość dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od środka trwałego jakim jest motocykl.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 6 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji nabytego środka trwałego (motocykla)- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji nabytego środka trwałego (motocykla).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, nabył w dniu 1 maja 2010 motocykl marki Suzuki SV 1000 i wprowadził do ewidencji środków trwałych swojej działalności. Motocykl wykorzystywany jest w działalności jako środek transportu głównie w obrębie aglomeracji w związku z faktem, iż drugi pojazd służbowy jest ciężarówką i jego wykorzystywanie w celu przemieszczania w obrębie aglomeracji jest uciążliwe. Wykorzystanie motocykla pozwala na zaoszczędzenie czasu w trakcie dojazdu do kontrahentów lub urzędów oraz dzięki rozmiarom ułatwia parkowanie, a także pozwala na wprowadzenie istotnych oszczędności w zakresie zużycia paliwa. Wnioskodawca nie dokonywał jeszcze odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po wpisaniu motocykla do ewidencji środków trwałych, jako "mały podatnik" w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od jego wartości początkowej, na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 klasyfikacji oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 100.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Motocykl, będący przedmiotem niniejszego wniosku, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (dalej "KŚT") należy zakwalifikować do grupy 7 KŚT - "środki transportu" i rodzaju 740 "motocykle, przyczepy i wózki widłowe".

Jednocześnie cena nabycia motocykla, zgodnie z którą będzie ustalona jego wartość początkowa dla celów amortyzacji podatkowej (na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nie przekroczy wskazanej powyżej kwoty limitu jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (przy czym Wnioskodawca zaznacza, że dotychczas nie korzystał z uprawnienia przewidzianego w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia z dnia 20 lutego 2009 r. znak IPPB1/415-1392/08-2/AM.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

- musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Przy czym zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 69, poz. 587) w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r. kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ustawy u.p.d.o.f., wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Zgodnie z art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych. W myśl natomiast art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 5a pkt 20 ww. ustawy, małym podatnikiem jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych. Dla celów prowadzonej działalności, 1 maja 2010 r. nabył motocykl, który uznał za środek trwały i wprowadził do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Motocykl ten zaklasyfikował do grupy 7 Klasyfikacji Środków Trwałych "środki transportu", rodzaju 740 motocykle, przyczepy i wózki widłowe. Dotychczas Wnioskodawca nie korzystał z możliwości dokonywania jednorazowej amortyzacji, a wartość początkowa ww. motocykla ustalona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. nie przekroczy kwoty limitu jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie Wnioskodawca spełnia kryteria małego podatnika wynikające z cyt. art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (motocykla).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl