IBPBI/1/415-611/10/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 28 czerwca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 6 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży:

* nieruchomości gruntowej wykorzystywanej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe,

* środków trwałych - jest prawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2010 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży wskazanej we wniosku nieruchomości gruntowej oraz środków trwałych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 27 sierpnia 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-611/10/AP, IBPP3/443-478/10/AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dnach 2 i 6 września 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość oraz środki trwałe wykorzystywane do tej pory w prowadzonej działalności gospodarczej (stacja paliw). Nieruchomość gruntową o powierzchni 1,65 ha nabył w drodze darowizny od rodziców w 1990 r. W tym czasie cały grunt miał charakter rolny. W związku z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej część tego gruntu, o powierzchni 30 arów, wyłączona została z produkcji rolnej. Wnioskodawca prowadzi na tym gruncie działalność gospodarczą od 1993 r. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej utwardził plac, zrobił drogę dojazdową oraz postawił kontenery, kiosk nie związane trwale z gruntem. Pozwolenie na zagospodarowanie tego gruntu dostał tylko na budowle tymczasowe z uwagi na planowaną w tym miejscu budowę drogi szybkiego ruchu.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż wydzielona dla potrzeb działalności gospodarczej część nieruchomości nie została wyodrębniona.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w świetle art. 14 pkt 2 (winno być art. 14 ust. 2 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaż gruntu będzie przychodem z działalności gospodarczej, w przypadku gdy grunt nie figurował w ewidencji firmy, jako środek trwały.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż gruntu stanowiącego własność prywatną, nie nabytego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie figurującego w ewidencji środków trwałych firmy, nie powinna rodzić obowiązku w podatku dochodowym.

Natomiast odnośnie pozostałych środków trwałych, których sprzedaży zamierza dokonać, należy potraktować jako przychód z działalności gospodarczej i zapłacić podatek dochodowy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednak w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Z powyższego wynika zatem, że aby przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

* nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,

* nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.

Odrębnym źródłem przychodów jest - wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy - pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dlatego dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy mieć na względzie, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Przepis art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do przychodów z działalności gospodarczej. Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika, wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość gruntową oraz środki trwałe wykorzystywane do tej pory w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Nieruchomość gruntową o powierzchni 1,65 ha nabył w drodze darowizny od rodziców w 1990 r. W tym czasie cały grunt miał charakter rolny. W związku z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej część tego gruntu, o powierzchni 30 arów, została wyłączona z produkcji rolnej. Wnioskodawca prowadzi na tym gruncie działalność gospodarczą od 1993 r. Wydzielona dla potrzeb działalności gospodarczej część nieruchomości gruntowej nie została wyodrębniona.

Z powyższego wynika zatem, iż przedmiotem planowanego przez Wnioskodawcę zbycia będą środki trwałe wykorzystywane w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej oraz nieruchomość gruntowa o powierzchni 1,65 ha, która również była w tej działalności wykorzystywana.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, stanowić będą przychód z działalności gospodarczej, na podstawie cyt. wyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach stosowanych przez niego w tej działalności.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy ww. zakresie należy uznać za prawidłowe.

Przychód ze sprzedaży nieruchomości gruntowej, z uwagi na jej wykorzystywanie w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej również stanowić będzie, przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Z istoty rozwiązań zawartych w cytowanych powyżej przepisach wynika, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej, nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ww. ustawy. Przepis ten bowiem nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej), a zawarte w art. 14 ust. 2 pkt 1 wyszczególnienie przychodów zaliczanych do przychodów z tejże działalności nie ma charakteru zamkniętego.

Mając zatem na względzie, iż przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania, bez znaczenia pozostaje w tej kwestii fakt niewprowadzenia nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Jednocześnie zauważyć należy, iż opisana we wniosku nieruchomość gruntowa jest w istocie środkiem trwałym. Zgodnie bowiem z art. 22c pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji nie podlegają gruntu i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Skoro zatem od 1993 r. Wnioskodawca prowadzi na nie wyodrębnionej prawnie części nieruchomości pozarolniczą działalność gospodarczą, to uznać należy, że jest ona środkiem trwałym. Treść art. 22d ust. 2 ww. ustawy nie pozostawia wątpliwości, że podatnik ma obowiązek wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składniki majątku stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Dla rozstrzygnięcie sprawy będącej przedmiotem wniosku bez znaczenia pozostaje zatem okoliczność, że podatnik nie wprowadził ww. składnika majątku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, skoro miał taki obowiązek. O sposobie opodatkowania uzyskanego ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości dochodu decyduje fakt wykorzystywania jej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

W tym więc zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Wskazać ponadto należy, iż zgodnie z art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. W związku z powyższym w niniejszej interpretacji dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy w kontekście opisanego stanu faktycznego, a nie zadanego pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.