IBPBI/1/415-609/13-1/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z ostatecznym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 września 2016 r., sygn. akt II FSK 2441/14 oraz prawomocnym (od dnia 13 września 2016 r.) wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 19 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 71/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia wraz z aktami do tut. Biura 30 listopada 2016 r.), uchylającym interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów z 2 października 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-609/13/ŚS - wniosku z 21 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 24 czerwca 2013 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia wszystkich przychodów uzyskiwanych przez akcjonariusza z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowo-akcyjnej, do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia wszystkich przychodów uzyskiwanych przez akcjonariusza z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowo-akcyjnej, do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 26 sierpnia 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-609/13/ŚS, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 3 września 2013 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: "p.d.o.f."). Wnioskodawca jest ponadto akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej (dalej jako: "SKA"), która prowadzi działalność gospodarczą, głównie w zakresie produkcji i handlu bramami i ogrodzeniami. W prowadzonej działalności gospodarczej SKA wykorzystuje aktywa, a to określone nieruchomości (magazyny, hale produkcyjne), maszyny oraz znak towarowy, którym oznaczone są sprzedawane przez SKA towary. W przyszłości SKA planuje dokonać sprzedaży aktywów (nieruchomości, maszyn, prawa ochronnego do znaku towarowego) wykorzystywanych uprzednio w swojej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 2 września 2013 r., Wnioskodawca wskazał, iż nieruchomości, maszyny oraz prawo ochronne do znaku towarowego, mające być przedmiotem planowanego zbycia, o którym mowa we wniosku, nie stanowią obecnie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki komandytowo-akcyjnej, której Wnioskodawca jest akcjonariuszem. Niemniej jednak, tak jak wskazane zostało we wniosku, aktywa te były i są wykorzystywane w działalności gospodarczej spółki komandytowo-akcyjnej. W związku z powyższym, jeśli przed planowanym zbyciem powyższych składników majątkowych przez spółkę komandytowo-akcyjną zostaną spełnione przesłanki, aby uznać je za środki trwałe/ wartości niematerialne i prawne tej spółki (chodzi o przesłankę dotyczącą okresu używania składników majątkowych), wówczas zostaną one zaliczone do środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych spółki komandytowo-akcyjnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychodem Wnioskodawcy z tytułu uczestnictwa w SKA, jako akcjonariusza w przypadku operacji realizowanych przez SKA polegających na produkcji i sprzedaży towarów oraz sprzedaży wykorzystywanych w działalności gospodarczej aktywów wskazanych we wniosku, będzie wyłącznie przyznana Wnioskodawcy dywidenda, a przychód z tego tytułu należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem z tytułu uczestnictwa w SKA jako akcjonariusza w przypadku operacji realizowanych przez SKA polegających na produkcji i sprzedaży towarów oraz sprzedaży wykorzystywanych w działalności gospodarczej aktywów wskazanych we wniosku, będzie wyłącznie przyznana Wnioskodawcy dywidenda, a przychód z tego tytułu należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm., dalej: u.p.d.o.f.).

SKA należy do spółek osobowych prawa handlowego, które nie posiadają osobowości prawnej i nie mają statusu podatnika podatku dochodowego. Podatnikami podatku dochodowego będą więc poszczególni wspólnicy tej spółki. W przypadku osoby fizycznej, do opodatkowania przychodu z tytułu uczestnictwa w SKA zastosowanie będą więc miały przepisy u.p.d.o.f.

Podstawową zasadę dot. opodatkowania przychodów wspólnika spółki osobowej będącego osobą fizyczną z tytułu udziału w takiej spółce zawiera art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. W myśl tego przepisu, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, uznaje się za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Niewątpliwie sprzedaż wyprodukowanych towarów, jak również sprzedaż aktywów wykorzystywanych w ramach działalności gospodarczej, wchodzi w zakres prowadzonej działalności gospodarczej SKA. Przepis powyższy tworzy konstrukcję prawną, uzyskiwania przez wspólnika spółki osobowej przychodów wyłącznie ze źródła jakim jest działalność gospodarczą, o ile dana spółką taką działalność prowadzi.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli osoba fizyczna jest wspólnikiem spółki niemającej osobowości prawnej, spółka ta prowadzi działalność gospodarczą, to przychód osoby fizycznej z tytułu partycypacji w tej spółce zawsze będzie kwalifikowany jako przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Należy przy tym podkreślić, że konstrukcja SKA zawiera elementy zarówno spółki komandytowej (osobowej) i akcyjnej (kapitałowej). Jej cechą charakterystyczną jest występowanie w niej dwóch grup wspólników posiadających różny status prawny tj. komplementariuszy i akcjonariuszy. Wspólnik SKA będący akcjonariuszem, w przeciwieństwie do komplementariusza, ma prawo do udziału jedynie w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został następnie przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszowi. Dywidenda jest więc jedyną formą partycypacji akcjonariusza w zyskach wypracowanych przez SKA.

W świetle powyższego należy uznać, że przychodem z tytułu uczestnictwa w SKA będzie dla akcjonariusza (Wnioskodawcy) wyłącznie przyznana temu akcjonariuszowi dywidenda. Jednocześnie, zgodnie z art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f., dywidenda będzie stanowić dla akcjonariusza przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast wszelkie zyski realizowane przez SKA w związku z jej działalnością (np. w zakresie produkcji i handlu, zbycia aktywów) nie będą podlegały opodatkowaniu po stronie akcjonariusza (dopóki nie zostaną mu one wypłacone w postaci dywidendy).

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem z tytułu uczestnictwa w SKA, jako akcjonariusza w przypadku operacji realizowanych przez SKA polegających na produkcji i sprzedaży towarów oraz sprzedaży wykorzystywanych w działalności gospodarczej aktywów wskazanych we wniosku, będzie wyłącznie przyznana Wnioskodawcy dywidenda, a przychód z tego tytułu należy zakwalifikować do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

* uchwały 7 sędziów NSA z 16 stycznia 2012 r., sygn. akt II FPS 1/11 oraz z 20 maja 2013 r., sygn. akt II FPS 6/12,

* wyroki WSA w Warszawie z 4 czerwca 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2838/11 oraz z 6 czerwca 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 2772/11, sygn. akt III SA/Wa 2771/11,

* interpretację ogólną Ministra Finansów z 11 maja 2012 r., Znak: DD5/033/1/12 /KSM/DD-125,

* interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 kwietnia 2013 r., Znak: IPPB1/415-50/13-7/EC.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 2 października 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-609/13/ŚS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, za nieprawidłowe uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości uznania, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę, za pośrednictwem spółki komandytowo-akcyjnej, której jest akcjonariuszem przychody z tytułu sprzedaży prawa ochronnego do znaku towarowego, który nie będzie wartością niematerialną i prawną ww. spółki, będą stanowiły przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Za prawidłowe uznał jego stanowisko w zakresie możliwości uznania, że uzyskiwane przez Wnioskodawcę, za pośrednictwem spółki komandytowo-akcyjnej, której jest akcjonariuszem przychody z tytułu sprzedaży nieruchomości (magazynów, hal produkcyjnych), maszyn oraz towarów a także prawa ochronnego do znaku towarowego jeżeli stanowić ono będzie wartość niematerialną i prawną w prowadzonej w formie spółki komandytowo-akcyjnej działalności gospodarczej, będą stanowiły przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W ww. interpretacji wskazano m.in., że zbycie prawa ochronnego do znaku towarowego, które nie stanowi (nie będzie stanowić) wartości niematerialnej i prawnej w przedmiotowej spółce, będzie bowiem w istocie zbyciem prawa majątkowego, co w świetle powołanych przepisów generować będzie przychód z odrębnego od działalności gospodarczej źródła przychodów. Konsekwencją powyższej kwalifikacji przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę za pośrednictwem spółki jest odrębny reżim ich opodatkowania. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują bowiem odmienny sposób opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza oraz dochodów (przychodów) uzyskiwanych z praw majątkowych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż u Wnioskodawcy, jako akcjonariusza spółki komandytowo - akcyjnej nie wystąpi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w momencie uzyskania przez spółkę zysków ze sprzedaży nieruchomości (magazynów, hal produkcyjnych), maszyn a także prawa ochronnego do znaku towarowego, stanowiącego wartość niematerialną i prawną w tej spółce. Natomiast w sytuacji gdy sprzedawane przez spółkę komandytowo-akcyjną prawo ochronne do znaku towarowego nie będzie wartością niematerialną i prawną, to tak jak już wcześniej wskazano, przychód z jego sprzedaży należy zaliczyć do przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tego tytułu osiągnięty przez Wnioskodawcę, podlegał będzie opodatkowaniu, łącznie z pozostałymi dochodami, na zasadach ogólnych, określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ww. interpretację indywidualną, po uprzednim wezwaniu Organu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, wyrokiem z 19 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 71/14 (prawomocnym od 13 września 2016 r.), uchylił ww. interpretację indywidualną z 2 października 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-609/13/ŚS.

Wydając ww. wyrok Sąd wskazał m.in., że przedmiotem sporu była kwalifikacja charakteru przychodów uzyskiwanych przez akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej z tytułu zbycia znaków towarowych należących do spółki komandytowo-akcyjnej i wykorzystywanych przez tę spółkę w działalności gospodarczej, które to znaki towarowe byłyby sprzedane przez tę spółkę w sytuacji gdy nie zostały one zaliczone w tej spółce do wartości niematerialnych i prawnych.

Jak wskazał Sąd, (...) organ nie kwestionował stanowiska skarżącego, że przychody ze sprzedaży przez spółkę komandytowo-akcyjną znaków towarowych zaliczonych do wartości niematerialnych i prawnych w tej spółce - są przychodem z działalności gospodarczej akcjonariusza w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej sytuacji Sąd zauważa, że o ile przepisy dotyczące kosztów uzyskania przychodu (w zakresie amortyzacji) tj. art. 22d w zw. z art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą przewidywać różne skutki w zakresie rozliczania praw majątkowych (praw ochronnych do znaków towarowych) w zależności od tego czy prawa te zostały zaliczone do wartości materialno prawnych czy też nie zostały zaliczone - to brak jest takiego przepisu jeśli chodzi o różnice w kwalifikowaniu przychodów. Organ właściwie nie wskazał również takiego przepisu. Powołany w indywidualnej interpretacji art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że działalnością gospodarczą jest opisana w tym przepisie działalność zarobkowa prowadzona "...we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9". Gdyby jednak chcieć konsekwentnie stosować ten przepis to nawet prawa majątkowe ujęte w ewidencji wartości niematerialnoprawnych należałoby, zgodnie z logiką przyjęta przez organ, kwalifikować do odrębnego źródła przychodów skoro art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje, że do tego typu źródła przychodów nie są zaliczanie przychody z tytułu zbycia praw do znaków towarowych w sytuacji gdy stanowią one majątek przedsiębiorstwa i są, lub były wykorzystywane, do prowadzonej działalności gospodarczej.

W ocenie Sądu organ w sposób nieuzasadniony zignorował fakt, że to nie osoba fizyczna (akcjonariusz spółki komandytowo - akcyjnej) w opisanym stanie faktycznym będzie zbywał prawa ochronne do znaków towarowych - ale spółka komandytowo-akcyjna, która zgodnie z art. 8 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 10 30) może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka taka (występująca w obrocie gospodarczym jako odrębny podmiot) nie jest jednak podatnikiem podatku dochodowego - podatnikami są jej wspólnicy, w tym akcjonariusz. Odrębność pozycji akcjonariusza spółki komandytowo - akcyjnej w porównaniu do pozostałych wspólników i w związku z tym kontrowersje (rozbieżności w orzecznictwie) w kwalifikowaniu uzyskiwanego przychodu podatkowego akcjonariusza, stały się bezpośrednią podstawą podjęcia uchwały przez skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Zdaniem Sądu, rację miał zatem skarżący, stojąc na stanowisku zawartym również w przytaczanej w skardze, uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2013 r., II FPS 6/12, że art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza zasadę, zgodnie z którą przychody wspólnika będącego osobą fizyczną z udziału w każdej spółce nieposiadającej osobowości prawnej, bez względu na jej rodzaj, są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, a zasada ta w żadnym przepisie ustawy nie jest ograniczana ani modyfikowana. Zaprezentowana w ww. uchwale teza: "Przychód (dochód) osoby fizycznej, będącej akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej, stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej", nie została w żaden sposób przez Naczelny Sąd Administracyjny ograniczona. Co więcej, Naczelny Sąd Administracyjny wyraźnie wskazał (pkt 6.4 ostatni akapit uzasadnienia uchwały) na jej moc wiążącą w przypadku orzekania przez inne składy sądów administracyjnych, chyba że skład taki wystąpiłby o podjęcie ponownej uchwały w trybie w art. 269 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Orzekający w niniejszej sprawie skład Sądu nie dostrzega takiej potrzeby.

Sąd wskazał także, że (...) ww. art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwarza fikcję prawną uzyskiwania przez wspólnika spółki niemającej osobowości prawnej przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jeśli spółka ta prowadzi działalność gospodarczą. W sytuacji skarżącego nie można bowiem mówić o przychodzie z tytułu zbycia osobom trzecim praw do znaku towarowego, ale o przychodzie z tytułu udziału w spółce, która to spółka otrzymuje należności z tytułu odpłatnego rozporządzenia należącym do niej prawem ochronnym.

Przychód wspólnika będącego osobą fizyczną z tytułu udziału w spółce niemającej osobowości prawnej będzie więc zawsze przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż okoliczność ta wynika wprost z treści art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie jest to zależne od rodzaju działalności prowadzonej przez spółkę, a więc od źródeł, z których spółka uzyskuje przychody (w tym również z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych). Inaczej mówiąc, przychód uzyskany przez spółkę z tytułu prowadzonej działalności nie ma żadnego "przełożenia" na wspólnika, gdyż z tego konkretnego tytułu wspólnik nie osiąga żadnego przychodu. Jedynym jego przychodem jest przychód uzyskiwany z tytułu udziału w spółce, a zatem tylko z tego tytułu podlega on opodatkowaniu - por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 5 marca 2014 r., I SA/Kr 89/14 i powołane tam orzecznictwo sądów administracyjnych.

Wobec powyższego Sąd uchylił ww. zaskarżoną interpretację indywidualną. Od ww. wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 13 września 2016 r., sygn. akt II FSK 2441/14 oddalił skargę kasacyjną organu. W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził m.in., że skarga kasacyjna nie ma uzasadnionych podstaw. Sąd pierwszej instancji, wbrew odmiennym wywodom skargi kasacyjnej, dokonał prawidłowej wykładni, adekwatnych dla stanu faktycznego przepisów prawa materialnego.

Błędne jest stanowisko skarżącego organu interpretacyjnego, że skoro SKA poza przychodami z działalności gospodarczej osiąga również przychody ze sprzedaży praw majątkowych, a zatem ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.f., to w takim przypadku zbycie praw majątkowych przez spółkę prowadzi do powstania przychodu z tego właśnie źródła. W konsekwencji u akcjonariusza tej spółki powstanie również przychód ze sprzedaży praw majątkowych w wysokości proporcjonalnej do jego udziału w zyskach spółki.

Sąd pierwszej instancji trafnie odwołał się w swoim orzeczeniu do uchwały NSA z 20 maja 2013 r., II FSP 6/12, zgodnie z którą przychód (dochód) osoby fizycznej, będącej akcjonariuszem SKA, stosownie do art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. jest przychodem z działalności gospodarczej i powstaje dopiero w dniu wypłaty dywidendy. Uchwałą tą, zgodnie z art. 269 § 1 p.p.s.a., związany jest zarówno sąd pierwszej instancji, jak i Naczelny Sąd Administracyjny, który także nie widzi powodów do jej zakwestionowania poprzez przedstawienie ponownie poszerzonemu składowi zagadnienia prawnego budzącego w tym względzie wątpliwości. Myli się autor skargi kasacyjnej, twierdząc, że jego stanowisko jest zgodne z treścią tej uchwały. Przywołany w skardze kasacyjnej fragment uzasadnienia tej uchwały, przemawia właśnie za stanowiskiem przyjętym przez sąd pierwszej instancji. Pomija zupełnie wnoszący skargę kasacyjną, że przepisy Kodeksu spółek handlowych stanowią, że w przypadku akcjonariusza udziałem w zysku jest jedynie dywidenda. Nie ma zatem podstaw do uznania, że może on otrzymywać jeszcze inne przychody z zysku, osiągniętego przez spółkę, np. w wyniku sprzedaży praw majątkowych.

Ponadto, co najistotniejsze kwalifikacja przychodów wspólnika spółki niemającej osobowości prawnej (a więc także SKA w stanie prawnym do końca 2013 r.), do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wynika z woli ustawodawcy podatkowego, który nie uzależnił takiej kwalifikacji od przypisania przychodów SKA wyłącznie do pozarolniczej działalności gospodarczej (por. wyrok WSA w Łodzi z 16 października 2013 r., I SA/Łd 1091/13).

W następstwie wydania ww. wyroku NSA, cytowany powyżej wyrok WSA w Krakowie stał się wyrokiem prawomocnym. Wyrok ten opatrzony klauzulą prawomocności wpłynął do tut. Biura wraz z aktami sprawy 30 listopada 2016 r.

Mając na uwadze ww. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 19 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 71/14 oraz wyrok NSA z 13 września 2016 r., sygn. akt II FSK 2441/14, a także treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 21 czerwca 2013 r., stwierdza, że w świetle zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania uchylonej interpretacji, tj. w 2013 r., stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia wszystkich przychodów uzyskiwanych przez akcjonariusza z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowo-akcyjnej, do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.