IBPBI/1/415-605/13-1/AP - Przychód wspólnika spółki z tytułu otrzymywanego przez spółkę czynszu najmu oraz opłat licencyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), po ponownym rozpatrzeniu, w związku z ostatecznym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 września 2016 r. sygn. akt II FSK 2811/14 oraz prawomocnym (od dnia 13 września 2016 r.) wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 32/14 (data wpływu prawomocnego orzeczenia wraz z aktami do tut. Biura 19 grudnia 2016 r.), uchylającym interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów z 24 września 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-605/13/KB - wniosku z 21 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 24 czerwca 2013 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości uznania wszystkich wskazanych we wniosku przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę, jako wspólnika spółki komandytowej, za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie możliwości uznania wszystkich wskazanych we wniosku przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę, jako wspólnika spółki komandytowej, za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej. Spółka zamierza nabyć od innej spółki (zwanej dalej "Kontrahentem") składniki majątku w postaci środków trwałych (w tym nieruchomości) oraz zarejestrowanego prawa ochronnego do znaku towarowego - zwanych dalej "Aktywami". Aktywa nie stanowią przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części.

Jednocześnie, pomiędzy Spółką a Kontrahentem zostanie zawarta umowa pożyczki, w ramach której Kontrahent będzie pożyczkodawcą. Z uwagi na fakt, że Spółce będzie przysługiwała wymagalna wierzytelność w stosunku do Kontrahenta o wypłatę kwoty pożyczki, a Kontrahentowi będzie przysługiwała wymagalna wierzytelność w stosunku do Spółki o zapłatę ceny za zakupione Aktywa, strony na podstawie pisemnego porozumienia dokonają potrącenia wzajemnych wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej. Tym samym, wygaśnie zobowiązanie Spółki do zapłaty tej części lub całości ceny brutto za nabywane Aktywa, która będzie podlegać potrąceniu z wierzytelnością Spółki wobec Kontrahenta. Jeżeli potrąceniu będzie podlegać jedynie część wierzytelności o zapłatę ceny za Aktywa, pozostała część zostanie uregulowana przez Spółkę w formie pieniężnej w terminie płatności wynikającym z wystawionej faktury sprzedaży (termin płatności nie będzie dłuższy niż 60 dni). Spółka pozostanie natomiast zobowiązana do spłaty pożyczki Kontrahentowi i zapłacenia należnych odsetek od pożyczki. Po nabyciu Aktywów Spółka będzie je wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej, tj. zarządzać przedmiotowymi Aktywami i czerpać z nich korzyści finansowe, np. Spółka będzie udostępniać Aktywa podmiotom trzecim za wynagrodzeniem (na podstawie umów najmu/dzierżawy oraz umów licencyjnych), będzie zatrudniać wykwalifikowany personel odpowiedzialny za kontakty z kontrahentami oraz utrzymanie Aktywów i właściwe nimi administrowanie (przeprowadzanie przeglądów budowlanych nieruchomości, remontów kapitalnych nieruchomości i maszyn, organizowanie akcji marketingowych mających na celu promowanie znaku towarowego). Spółka będzie także prowadzić działalność w zakresie ochrony posiadanego majątku (w szczególności zapobiegania bezprawnemu wykorzystywaniu znaku towarowego).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przychód Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki z tytułu otrzymywanych przez Spółkę czynszu najmu/dzierżawy oraz opłat licencyjnych za udostępnianie Aktywów podmiotom trzecim należy kwalifikować jako pochodzący ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (pozarolniczej działalności gospodarczej)?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, jego przychód, jako wspólnika Spółki z tytułu otrzymywanych przez Spółkę czynszu najmu/dzierżawy oraz opłat licencyjnych za udostępnianie Aktywów podmiotom trzecim należy kwalifikować, jako pochodzący ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. - dalej "ustawa o p.d.o.f.") - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o p.d.o.f., przez działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć działalność zarobkową (a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, (b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, (c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o p.d.o.f.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, po nabyciu Aktywów od Kontrahenta, Spółka będzie wykorzystywać Aktywa w prowadzonej działalności gospodarczej tj. udostępniać podmiotom trzecim środki trwałe na podstawie umów najmu/dzierżawy oraz wartości niematerialne i prawne na podstawie umów licencyjnych. Będzie również zarządzać Aktywami poprzez ich odpowiednie utrzymanie (np. przeprowadzanie remontów kapitalnych nieruchomości) i ochronę (zapobieganie bezprawnemu wykorzystywaniu znaku towarowego). W tym celu Spółka będzie zatrudniać wykwalifikowanych pracowników. Działalność ta będzie z pewnością nastawiona na generowanie zysku z czynszu najmu/dzierżawy i opłat licencyjnych, będzie więc miała charakter zarobkowy. Działalność ta będzie prowadzona przez Spółkę we własnym imieniu w sposób zorganizowany - m.in. Spółka będzie we własnym imieniu zawierać umowy, wystawiać faktury, zaciągać zobowiązania i je regulować. Spółka będzie również prowadzić powyższą działalność nieprzerwanie i stale w kolejnych latach, a zatem, zdaniem Wnioskodawcy, działalność ta będzie miała charakter ciągły. Zdaniem Wnioskodawcy, opisane powyżej czynności spełniają przesłanki pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o p.d.o.f.

Dodatkowym potwierdzeniem charakteru działalności prowadzonej przez Spółkę są postanowienia ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 - dalej: "k.s.h."), w myśl których spółki komandytowe mają na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą (art. 102 k.s.h.). W doktrynie prawa handlowego podkreśla się przy tym, że "Prowadzenie przedsiębiorstwa oznacza wykonywanie w sposób zorganizowany i ciągły określonej działalności handlowej, usługowej, wytwórczej lub innej działalności gospodarczej." (por. S. Sołtysiński: (w:) Sołtysiński, Szajkowski, Szumański, Szwaja, Komentarz k.s.h., 1.1, Warszawa 2001, s. 227). Zatem, również na gruncie prawa handlowego nie ulega wątpliwości, że spółki komandytowe prowadzą działalność gospodarczą.

W świetle powyższego jest oczywiste, że przedstawiona przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego działalność Spółki w postaci udostępniania podmiotom trzecim środków trwałych - w tym nieruchomości gruntowej na podstawie umów najmu/dzierżawy, a także wartości niematerialnych i prawnych na podstawie umów licencyjnych będzie miała cel zarobkowy oraz charakter zorganizowany i ciągły, a zatem będzie stanowić dla celów p.d.o.f. działalność gospodarczą. W tym miejscu wskazać należy, że spółki komandytowe stanowią osobowe spółki prawa handlowego. Podatnikami z tytułu zysków przez nie wypracowanych są ich wspólnicy, a ich przychody powinny być określone na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. - proporcjonalnie do praw wspólników do udziału w zysku spółki.

Jednocześnie, w myśl art. 5b ust. 2 ustawy o p.d.o.f., jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. uznaje się za przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Na poparcie powyższego stanowiska Wnioskodawca powołał:

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 25 października 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 603/12,

* uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 maja 2013 r., sygn. akt II FPS 6/12.

W konsekwencji należy stwierdzić, że przychody osiągnięte przez Spółkę z tytułu udostępniania podmiotom trzecim Aktywów będą stanowić dla Wnioskodawcy przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej w proporcji w jakiej Wnioskodawca będzie posiadał prawo do udziału w zyskach Spółki.

Reasumując, przychód Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki z tytułu otrzymywanych przez Spółkę czynszu najmu/dzierżawy oraz opłat licencyjnych za udostępnianie Aktywów podmiotom trzecim należy kwalifikować jako pochodzący ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.f. (pozarolnicza działalność gospodarcza).

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 24 września 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-605/13/KB, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości uznania wszystkich przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę za pośrednictwem uczestnictwa w spółce komandytowej z tytułu udostępniania wskazanych we wniosku składników majątku osobom trzecim za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W ww. interpretacji wskazano m.in., że przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu udostępniania przez spółkę środków trwałych (w tym nieruchomości) na podstawie umowy najmu i dzierżawy będą stanowić przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Natomiast przychody z tytułu udostępniania osobom trzecim znaku towarowego (przysługującego spółce prawa ochronnego na znak towarowy) w postaci udzielania licencji na ten znak należy zakwalifikować do odrębnego źródła przychodów, tj. przychodów z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ww. ustawy. Przychody z tytułu udzielania licencji na znak towarowy, jako przychody których podstawą uzyskania jest przysługujące spółce prawo majątkowe w postaci prawa ochronnego na znak towarowy, zostały bowiem ustawowo wyłączone z przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 5a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 10 ust. 1 i art. 18 tej ustawy.

Ww. interpretację indywidualną, po uprzednim wezwaniu Organu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, wyrokiem z 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 32/14 (prawomocnym od 13 września 2016 r.), uchylił ww. interpretację indywidualną z 24 września 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-605/13/KB.

Wydając ww. wyrok Sąd wskazał m.in., że problem w niniejszej sprawie koncentruje się w istocie na tym, czy przychód wspólnika będącego osobą fizyczną uzyskiwany z tytułu udziału w spółce nieposiadającej osobowości prawnej zawsze należy kwalifikować, jako pochodzący ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. - dalej u.p.d.o.f.), a zatem z pozarolniczej działalności gospodarczej (jak chce tego podatnik), czy też będzie to zależało od rodzaju działalności prowadzonej przez spółkę, a więc od źródeł, z których spółka uzyskuje przychody, jak z kolei twierdzi organ interpretacyjny.

Co do zasady należy zgodzić się ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej, działającego z upoważnienia Ministra Finansów, że w przypadku gdy ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, to przychód ten będzie stanowić przychód z tego innego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z działalnością prowadzoną przez przedsiębiorcę. Taka konstatacja wynika bowiem z analizy art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. zawierającego definicję legalną pojęcia "pozarolnicza działalność gospodarcza". Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową: wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Powyższa definicja zawiera przesłanki, które muszą zostać spełnione, aby przychód z danej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym, w definicji tej wyróżnić można przesłanki pozytywne (np. działalność musi mieć charakter zarobkowy, być prowadzona w sposób zorganizowany i ciągły) oraz negatywne, tj. przychód z tej działalności nie może być kwalifikowany przez ww. ustawę do innego źródła przychodów. W tym miejscu zauważyć należy, iż wszystkie wskazane w tym przepisie przesłanki, zarówno pozytywne, jak i negatywne, muszą zostać spełnione łącznie.

Zakwalifikowanie zatem przez ustawodawcę określonych przychodów do źródła innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza wyklucza możliwość zaliczenia tych samych przychodów przez podatnika do tego źródła. Ustawodawca w przepisie art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. jednoznacznie oddziela poszczególne źródła przychodów. Przyjmując w pełni za racjonalny zabieg legislacyjny ustawodawcy różnej klasyfikacji źródeł przychodów, należy uznać, że nie wszystkie czynności podejmowane przez podatnika w związku prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą zostać zaliczone do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

Innymi słowy, jeżeli nawet określona działalność ze względu na swoje cechy (zarobkowy charakter, zorganizowany i ciągły sposób realizacji, wykonywanie we własnym imieniu) w rozumieniu potocznym lub też (hipotetycznie) na podstawie prawa regulującego prowadzenie działalności gospodarczej mogłaby zostać uznana za działalność gospodarczą, to w przypadku, w którym przychody z niej uzyskiwane ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza do źródeł przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 u.p.d.o.f., działalność ta działalnością gospodarczą w obszarze opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie będzie (tak: wyrok NSA z dnia 25 listopada 2011 r., sygn. akt II FSK 1002/10 - orzeczenia.nsa.gov.pl).

Powyższe stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny prezentował także wielokrotnie w wyrokach takich jak: wyrok z dnia 29 maja 2009 r., sygn. akt II FSK 300/08, z dnia 29 maja 2008 r. sygn. akt. II FSK 517/07, z dnia 7 lipca 2009 r., sygn. akt. II FSK 394/08, z dnia 1 sierpnia 2012 r., sygn. akt II FSK 1026/11 i II FSK 2644/10, z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt II FSK 1898/11 - opublikowane w http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). Wydaje się zatem, że jest to utrwalona i ugruntowana już linia orzecznicza w tej materii. W opinii Sądu jednak, w sytuacji gdy - tak jak w niniejszej sprawie - spółka ma zamiar prowadzić działalność gospodarczą polegającą głównie i przede wszystkim na odpłatnym udostępnianiu podmiotom trzecim środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na podstawie umów licencyjnych i stanowić to będzie podstawowy profil jej działalności, nie ma przeszkód, by dochód uzyskany w ten sposób zaliczyć do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza i to w zakresie środków trwałych, co nie było kwestionowane przez organ, jak również w zakresie wartości niematerialnych i prawnych.

Niemniej jednak wyraźnie należy zaznaczyć, że niezależnie od przyjętej w tej materii koncepcji - opisane wyżej zasady nie mogą odnosić się do skarżącego jako wspólnika spółki komandytowej, a więc spółki nieposiadającej osobowości prawnej. W tym miejscu bowiem przypomnieć należy, że zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f. przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego wspólnika określa się proporcjonalnie do jego prawa udziału w zyskach oraz, z zastrzeżeniem niemającym znaczenia w sprawie, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f. Z treści tego przepisu wynika, że podatnikiem podatku dochodowego jest w takim przypadku wspólnik, a nie spółka. Dodatkowo zwrócić należy uwagę na to, że mówi się tu o przychodach z udziału w spółce, a nie o przychodach spółki.

Jeżeli zatem spółka niebędąca osobą prawną prowadzi działalność gospodarczą, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., uznaje się zawsze za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy (art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f.), na co wskazuje jednoznaczne brzmienie tego ostatniego przepisu. Oznacza to, że do przychodów z udziału w spółce, osiąganych przez wspólnika, należy stosować przepisy odnoszące się do przychodów z działalności gospodarczej (a więc przepisy dotyczące np. stawki podatku czy obowiązku wpłacania zaliczek). Podkreślić jednak należy, że ustawodawca w sposób konsekwentny i jednoznaczny odnosi się w art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. do "przychodów z udziału w spółce", a nie do przychodów spółki, której wspólnikiem jest podatnik.

Zdaniem Sądu, ta okoliczność determinuje stwierdzenie, że zaliczenie przychodów wspólnika do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej jest w związku z tym obligatoryjne w każdym przypadku, gdy przychód ten jest przychodem z udziału (czyli uzyskanym z tytułu uczestnictwa w spółce), a spółka, w której udział ma podatnik, prowadzi działalność gospodarczą.

Rację ma zatem skarżący stojąc na stanowisku zawartym również w przytaczanej w skardze uchwale składu 7 sędziów NSA z dnia 20 maja 2013 r. (sygn. akt II FPS 6/12 - orzeczenia.nsa.gov.pl), że przepis art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. wprowadza zasadę, zgodnie z którą przychody wspólnika będącego osobą fizyczną z udziału w każdej spółce nieposiadającej osobowości prawnej, bez względu na jej rodzaj, są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, a zasada ta w żadnym przepisie ustawy nie jest ograniczana ani modyfikowana. Przepis ten stwarza więc fikcję prawną uzyskiwania przez wspólnika spółki niemającej osobowości prawnej przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., jeśli spółka ta prowadzi działalność gospodarczą. W sytuacji skarżącego nie można bowiem mówić o przychodzie z tytułu udostępniania osobom trzecim znaku towarowego lub udzielania licencji na znak towarowy, ale o przychodzie z tytułu udziału w spółce, która to spółka otrzymuje wskazane opłaty licencyjne. Przychód wspólnika będącego osobą fizyczną z tytułu udziału w spółce niemającej osobowości prawnej będzie więc zawsze przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż okoliczność ta wynika wprost z treści art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. i nie jest to zależne od rodzaju działalności prowadzonej przez spółkę, a więc od źródeł, z których spółka uzyskuje przychody (w tym również z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych). Inaczej mówiąc, przychód uzyskany przez spółkę z tytułu prowadzonej działalności nie ma żadnego "przełożenia" na wspólnika, gdyż z tego konkretnego tytułu wspólnik nie osiąga żadnego przychodu. Jedynym jego przychodem jest przychód uzyskiwany z tytułu udziału w spółce, a zatem tylko z tego tytułu podlega on opodatkowaniu - (por. wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 października 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 1091/13, wyroki WSA w Gliwicach z dnia 16 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Gl 360/13 i I SA/Gl 156/13 z dnia 24 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Gl 16/13, wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 242/13 - orzeczenia.nsa.gov.pl).

Wobec powyższego Sąd uchylił ww. zaskarżoną interpretację indywidualną. Od ww. wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 13 września 2016 r. sygn. akt II FSK 2811/14 oddalił skargę kasacyjną organu.

W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził m.in., że Sąd pierwszej instancji trafnie odwołał się w swoim orzeczeniu do uchwały NSA z 20 maja 2013 r., sygn. akt II FSP 6/12, w której podniesiono, iż przepis art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. wprowadza zasadę, zgodnie z którą przychody wspólnika będącego osobą fizyczną z udziału w każdej spółce nieposiadającej osobowości prawnej, bez względu na jej rodzaj, są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W tym kontekście autor skargi kasacyjnej wskazuje na dalszą część przytaczanego przez Sąd pierwszej instancji fragmentu ww. uchwały, w myśl którego przepis art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f. stwarza fikcję prawną uzyskiwania przez wspólnika spółki niemającej osobowości prawnej przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., o ile spółka ta prowadzi działalność gospodarczą. Skupiając się na wymogu prowadzenia działalności gospodarczej, Dyrektor próbuje przekonać do poglądu, że Sąd w istocie nie negował stanowiska, zgodnie z którym przychody z tytułu udzielania licencji na znaki towarowe stanowią przychody z odrębnego od działalności gospodarczej źródła przychodu, jakim są prawa majątkowe.

Tymczasem Sąd stwierdził, że w sytuacji takiej, jak w niniejszej sprawie, tj. gdy spółka ma zamiar prowadzić działalność gospodarczą polegającą głównie i przede wszystkim na odpłatnym udostępnianiu podmiotom trzecim środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na podstawie umów licencyjnych i stanowić to będzie podstawowy profil jej działalności, nie ma przeszkód, by dochód uzyskany w ten sposób zaliczyć do źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza i to w zakresie środków trwałych (co, jak podkreślał Sąd pierwszej instancji, nie było kwestionowane przez organ), jak również w zakresie wartości niematerialnych i prawnych.

Wobec pominięcia tej uwagi, zasadnicza linia argumentacyjna prezentowana w skardze kasacyjnej traci na znaczeniu. Jej autor czyni bowiem uwagi skupiające się na przesłance prowadzenia działalności gospodarczej, która wprowadza istotny wyjątek od ogólnej reguły wyrażonej w omawianej uchwale, która to przesłanka miała, w jego mniemaniu, zostać pominięta przez Sąd pierwszej instancji. Tymczasem Sąd pierwszej instancji uwzględnił tę kwestię i dopiero po przypisaniu spornego przychodu spółki do odpowiedniego źródła, prezentował dalsze uwagi, dotyczące przychodów wspólnika z udziału w spółce.

Wskazać dalej należy, że niezasadne są twierdzenia odnoszące się do tego, iż omawiana uchwała w ogólnym ujęciu dotyczyła innych zagadnień. Jakkolwiek bowiem jest to konstatacja oczywiście prawdziwa, nie doszło w skardze kasacyjnej do skutecznego powiązania tej kwestii z zawężeniem uznania prawidłowości stanowiska wyrażonego w ww. fragmentach uchwały do materii nieobjętej niniejszą sprawą. Przedstawione wyżej uwagi w zakresie przychodów wspólnika będącego osobą fizyczną z udziału w spółce nieposiadającej osobowości prawnej w pełni natomiast odpowiadają ważkim w niniejszej sprawie ustaleniom materialnoprawnym.

Zauważyć również trzeba, że kwalifikacja przychodów wspólnika spółki niemającej osobowości prawnej do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej wynika z woli ustawodawcy podatkowego, który nie uzależnił takiej kwalifikacji od przypisania przychodów spółki wyłącznie do pozarolniczej działalności gospodarczej (por. wyrok NSA z 13 września 2016 r., sygn. akt II FSK 2441/14, wyrok WSA w Łodzi z 16 października 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 1091/13).

W następstwie wydania ww. wyroku NSA, cyt. powyżej wyrok WSA w Krakowie stał się wyrokiem prawomocnym. Wyrok ten opatrzony klauzulą prawomocności wpłynął do tut. Biura wraz z aktami sprawy 19 grudnia 2016 r.

Mając na uwadze uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 2 kwietnia 2014 r. sygn. akt I SA/Kr 32/14 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 września 2016 r. sygn. akt II FSK 2811/14, a także treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.), który stanowi, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 21 czerwca 2013 r., stwierdza, że w świetle zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania uchylonej interpretacji, tj. w 2013 r., stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości uznania wszystkich wskazanych we wniosku przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę, jako wspólnika spółki komandytowej, za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.