IBPBI/1/415-605/11/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 15 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazanych we wniosku wydatków sfinansowanych umorzoną pożyczką,

* możliwości złożenia korekty zeznania podatkowego za 2010 r.,

* braku konieczności skorygowania kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w 2011 r., o kwotę wydatków sfinansowanych z otrzymanej pożyczki

- jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazanych we wniosku wydatków sfinansowanych umorzoną pożyczką oraz możliwości skorygowania kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, o kwotę wydatków sfinansowanych z otrzymanej pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jako przedsiębiorca, który został poszkodowany w wyniku powodzi, na podstawie umowy zawartej w dniu 10 grudnia 2010 r. otrzymał od funduszu pożyczkowego pożyczkę z przeznaczeniem na usuwanie szkód w rzeczowych aktywach trwałych lub obrotowych powstałych w wyniku powodzi w 2010 r. w miejscu faktycznego wykonywania działalności gospodarczej. Środki z pożyczki przeznaczył na refundację wydatków już poniesionych od dnia wystąpienia powodzi do dnia otrzymania pożyczki oraz na finansowanie wydatków, które ponosił na usuwanie skutków powodzi aż do pełnego wykorzystania przyznanej pożyczki. Część środków z pożyczki była przeznaczona na zakup środków trwałych o wartości powyżej 3.500 zł (ujęte w ewidencji środków trwałych, od których naliczone odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów), natomiast pozostała kwota pożyczki została przeznaczona na zakup nowego wyposażenia i sprzętu oraz przeprowadzenie prac remontowych uszkodzonych środków trwałych i wyposażenia. Z dniem 12 kwietnia 2011 r. na podstawie decyzji umorzono otrzymaną kwotę pożyczki, która na mocy art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 sierpnia 2010 r. o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r. (Dz. U. Nr 148, poz. 992), korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego. Dokonując rozliczenia rocznego podatku dochodowego za 2010 rok Wnioskodawca dokonał zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych w 2010 r. o wydatki zrefundowane i sfinansowane z umorzonej pożyczki. Natomiast dokonując rozliczenia podatku dochodowego za m-c kwiecień 2011 r., po ponownej analizie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca zaniechał korekty kosztów uzyskania przychodów poniesionych w 2011 r., o wydatki sfinansowane z umorzonej pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na remont środków trwałych i wyposażenia oraz zakup wyposażenia i sprzętu o wartości poniżej 3.500 zł, bezpośrednio zaliczanych w koszty uzyskania przychodów, a zrefundowanych i sfinansowanych ze środków umorzonej pożyczki, stanowią koszty uzyskania przychodów, pomimo, iż środki te korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 sierpnia 2010 r. o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r. oraz wbrew brzmieniu art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej lub za granicy, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 sierpnia 2010 r. o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r., kwoty umorzonych pożyczek przyznanych przedsiębiorcom, którzy ponieśli szkody w wyniku powodzi z 2010 r. korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie znajduje się żaden zapis wykluczający z kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup wyposażenia i sprzętu o wartości poniżej 3.500 zł oraz remont środków trwałych i wyposażenia, sfinansowanych z umorzonej pożyczki. Art. 23 ust. 1 pkt 31 tej ustawy, w omawianym zaistniałym stanie faktycznym nie ma zastosowania, gdyż odnosi się do osób prowadzących działalność gospodarczą, które w ramach wykonywanej działalności uzyskują przychody zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Art. 23 ust. 1 pkt 31 nie dotyczy natomiast środków z umorzonej pożyczki przyznanej poszkodowanemu przedsiębiorcy w wyniku powodzi w 2010 r.

Wnioskodawca uważa, że zrefundowanie i sfinansowanie wydatków przeznaczonych na remont wyposażenia i środków trwałych oraz zakup wyposażenia, sprzętu o wartości poniżej 3.500 zł, które nie są zaliczane do środków trwałych, ze środków umorzonej pożyczki przyznanej poszkodowanemu przedsiębiorcy w wyniku powodzi w 2010 r., nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż otrzymane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r. Wydatki zrefundowane i sfinansowane z tych środków nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. Zastosowania w tym przypadku nie ma również przepis art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dotyczy on przychodów zwolnionych z podatku dochodowego od osób fizycznych osiągniętych przez wykonywanie działalności. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wydatki przeznaczone na remont wyposażenia i środków trwałych oraz zakup wyposażenia i sprzętu nie będących środkami trwałymi, można w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W odniesieniu do zaistniałego stanu Wnioskodawca uważa, że postąpił prawidłowo nie dokonując pomniejszenia kosztów uzyskania przychodów za 2011 r. o wydatki sfinansowane z umorzonej pożyczki. Natomiast w stosunku do wydatków poniesionych w 2010 r., a zrefundowanych i sfinansowanych z umorzonej pożyczki, o które pomniejszył koszty uzyskania przychodów, należy złożyć korektę rozliczenia rocznego za 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 6, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Przy czym, stosownie do treści art. 14 ust. 3 pkt 6 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie zalicza się kwoty stanowiącej równowartość umorzonych zobowiązań, w tym także umorzonych pożyczek (kredytów), jeżeli umorzenie zobowiązań jest związane z postępowaniem upadłościowym z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego.

Sam fakt otrzymania pożyczki jest obojętny podatkowo, gdyż pożyczka z samej swojej istoty podlega zwrotowi. Zgodnie bowiem z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Skutki podatkowe powoduje dopiero umorzenie pożyczki. Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż co do zasady każda umorzona pożyczka, za wyjątkiem pożyczek z Funduszu Pracy oraz pożyczek, których umorzenie jest związane z postępowaniem upadłościowym, z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, mający wpływ na podstawę opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., iż w 2010 r. Wnioskodawca otrzymał pożyczkę z przeznaczeniem na usuwanie szkód w rzeczowych aktywach trwałych lub obrotowych powstałych w wyniku powodzi w 2010 r., w miejscu faktycznego wykonywania działalności gospodarczej. Środki z pożyczki przeznaczył na refundację wydatków już poniesionych od dnia wystąpienia powodzi do dnia otrzymania pożyczki oraz na finansowanie wydatków, które ponosił na usuwanie skutków powodzi aż do pełnego wykorzystania przyznanej pożyczki. Część środków z pożyczki przeznaczył na zakup nowego wyposażenia i sprzętu oraz przeprowadzenie prac remontowych uszkodzonych środków trwałych i wyposażenia. W dniu 12 kwietnia 2011 r. umorzono Wnioskodawcy otrzymaną kwotę pożyczki. Kwota umorzonej pożyczki, na mocy art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 sierpnia 2010 r. o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r. (Dz. U. Nr 148, poz. 992), korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego. W związku z tym w rozliczeniu rocznym podatku dochodowego za 2010 rok Wnioskodawca dokonał zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów poniesionych w 2010 r. o wydatki zrefundowane i sfinansowane z umorzonej pożyczki. Natomiast dokonując rozliczenia podatku dochodowego za m-c kwiecień 2011 r., zaniechał korekty kosztów uzyskania przychodów poniesionych w 2011 r., o wydatki sfinansowane z umorzonej pożyczki.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż wartość umorzonej pożyczki stanowi przychód z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym przychód ten, jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy z dnia 12 sierpnia 2010 r. o wspieraniu przedsiębiorców dotkniętych skutkami powodzi z 2010 r. Zgodnie bowiem z tym przepisem, zwalnia się od podatku dochodowego kwoty umorzonych pożyczek przyznanych przedsiębiorcom, o których mowa w art. 1, w trybie i na zasadach określonych ustawą.

Zauważyć należy, iż fakt, iż umorzona pożyczka stanowiła przychód zwolniony z opodatkowania nie oznacza, iż wydatki sfinansowane tą pożyczką nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Umorzenie pożyczki i jej uznanie za przychód podatkowy (zwolniony od podatku na podstawie cyt. wyżej ustawy), nie ma wpływu na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków.

Jednocześnie zauważyć należy, iż nie można utożsamiać umorzenia pożyczki z refundacją poniesionych przez podatnika wydatków. Umorzenie pożyczki oznacza bowiem rezygnację całkowitą lub częściową ze ściągania określonych należności pieniężnych przez wierzyciela podatnika. Natomiast z refundacją wydatków mamy do czynienia wtedy, gdy podatnik wydatkował na określony cel środki własne (lub pożyczone), a następnie ich część została mu przez inny podmiot zwrócona.

Zaznaczyć również należy, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, nie ma zastosowania wskazany we wniosku, art. 23 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów znajdujących się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł w ogóle nie podlegają opodatkowaniu albo są zwolnione od podatku dochodowego.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca może zaliczyć całość wskazanych we wniosku wydatków sfinansowanych z otrzymanej pożyczki. Zatem Wnioskodawca nieprawidłowo pomniejszył za 2010 r. koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej o przedmiotowe wydatki. W związku z tym może złożyć korektę zeznania podatkowego za 2010 r. Natomiast prawidłowo postąpił nie wyłączając w 2011 r. z kosztów uzyskania przychodów tej działalności, wydatków sfinansowanych z otrzymanej pożyczki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Równocześnie nadmienia się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena wpływu umorzenia wskazanej we wniosku pożyczki na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków inwestycyjnych, sfinansowanych, czy też zrefundowanych z tej pożyczki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.