IBPBI/1/415-604/11/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 15 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego wniesionego w formie aportu do spółki komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego wniesionego w formie aportu do spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 17 grudnia 2010 r. Wnioskodawca prowadzone przez siebie przedsiebiorstwo, wniósł w całości w formie aportu do spółki komandytowej. Majątek przedsiębiorstwa na dzień wniesienia aportu został wyceniony przez biegłych rzeczoznawców w cenie rynkowej. Wycenie poddane były także prawa do znaków towarowych, które przedsiębiorstwo osoby fizycznej wytworzyło przez kilkanaście lat działalności gospodarczej. I tak aportem zostało wniesione prawo do znaku towarowego (znak słowno-graficzny) o wartości rynkowej 20.268.000,00 zł W dniu 29 października 2007 r. znak towarowy został zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej. Dnia 17 grudnia 2010 r. prawo do znaku towarowego zostało ujęte w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych spółki komandytowej w wartości 20.268.000,00 zł, przyjmując amortyzację liniową 15% rocznie, tj. 6 lat i 8 miesięcy, zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie krócej niż 5 lat).

Nowa wartość niematerialna i prawna spełnia wszelkie kryteria zawarte w ustawie:

* kryterium identyfikowalności, które oznacza, że składnik może być wydzielony z jednostki gospodarczej i zostać sprzedany, przekazany, licencjonowany, oddany do odpłatnego użytkowania innym podmiotom (osobom trzecim), zarówno pojedynczo, jak i łącznie lub wynika z tytułów umownych lub innych tytułów prawnych, bez względu na to, czy są one zbywalne lub możliwe do wyodrębnienia z jednostki gospodarczej lub z innych tytułów lub zobowiązań,

* pozostawanie pod kontrolą jednostki,

* istnieje prawdopodobieństwo osiągnięcia przez jednostkę przyszłych korzyści ekonomicznych, które będzie można przyporządkować temu składnikowi,

* jednostka jest w stanie wiarygodnie ustalić cenę nabycia lub koszt wytworzenia danego składnika,

* nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres używania wynosi więcej niż rok,

* będzie wykorzystywana na potrzeby związane z prowadzoną przez spółkę działalnością (art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podstawą do amortyzacji podatkowej znaku towarowego wniesionego aportem do spółki komandytowej jest wartość początkowa prawa do znaku towarowego określona w akcie notarialnym w dniu wniesienia aportu na podstawie wyceny biegłych rzeczoznawców.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się - w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zaistniały w 2010 r. stan faktyczny, niniejszą interpretację indywidualną oparto o przepisy prawa, w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., tj. w brzmieniu obowiązującym w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie natomiast z treścią art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa wartości niematerialnych i prawnych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio (art. 22g ust. 16 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak wartość ta, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, wartość tę określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca wniósł do spółki komandytowej w formie aportu przedsiębiorstwo, w skład którego wchodziło m.in. prawo do znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej. Majątek przedsiębiorstwa na dzień wniesienia aportu został wyceniony przez biegłych rzeczoznawców w cenie rynkowej. Wycenie poddane były także prawa do znaków towarowych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawca posiadał prawo ochronne na znak towarowy, o którym mowa w ustawie - Prawo własności przemysłowej, potwierdzone wydaną przez Urząd Patentowy decyzją, to wartość początkową znaku towarowego, wniesionego do spółki komandytowej w formie aportu stanowi, w myśl art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.), wartość rynkowa wnoszonego znaku ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu, nie wyższa jednak jego wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu.

Należy przy tym zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują metodyki dokonywania wyceny przez podatnika. Zatem dopuszczalne jest korzystanie w tym celu z pomocy biegłych rzeczoznawców.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Reasumując, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego wniesionego w formie aportu do spółki komandytowej mogą stanowić koszt podatkowy dla Wnioskodawcy, jako wspólnika tej spółki, w części w jakiej Wnioskodawca uczestniczy w zysku tej spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienić należy, iż w niniejszej interpretacji indywidualnej nie odniesiono się do zasad amortyzacji "znaku towarowego", bowiem nie było to przedmiotem zadanego pytania, jak również stanowiska Wnioskodawcy. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest również ocena, czy wskazana we wniosku wartość znaku towarowego odpowiada wartości nie wyższej niż rynkowa z dnia wniesienia wkładu. Ocena prawidłowości dokonania wyceny ww. wartości może nastąpić wyłącznie w toku ewentualnego postępowania podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.