IBPBI/1/415-573/09/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 13 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 1 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie:

* sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego (budynku) wytworzonego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe,

* określenia wysokości stawki amortyzacyjnej właściwej dla amortyzacji ww. budynku - jest prawidłowe

(we wniosku pytanie to oznaczono Nr 1)

W dniu 13 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej oraz stawki amortyzacyjnej środka trwałego (budynku) wytworzonego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też, pismem z dnia 18 września 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 1 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 17 sierpnia 2005 r. wnioskodawczyni uzyskała pozwolenie na budowę budynku pod nazwą "Budynek handlowo-usługowy z mieszkaniem na poddaszu". W dniu 20 grudnia 2006 r. uzyskała kredyt bankowy w wysokości 151.800 zł, a z umowy wynika, że dotyczy on tej inwestycji. Zakończenie budowy nastąpiło w maju 2008 r. i zostało potwierdzone określonym w przepisach prawa budowlanego pozwoleniem na użytkowanie budynku w dniu 9 maja 2008 r. Budynek ten został wybudowany zgodnie z projektem budowlanym, składa się z trzech kondygnacji: podpiwniczenia, parteru i poddasza.

Powierzchnia użytkowa wszystkich pomieszczeń podpiwniczenia wynosi 144,50 m#178;, w tym: powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele handlowo-usługowe wynosi 111,00 m#178;, co stanowi 76,82% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń podpiwniczenia, zaś powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele mieszkalne wynosi 33,50 m#178;, co stanowi 23,18% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń podpiwniczenia.

Powierzchnia użytkowa wszystkich pomieszczeń parteru wynosi 180,30 m#178;, w tym: powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele handlowo-usługowe wynosi 151,90 m#178;, co stanowi 84,25% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń parteru, zaś powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele mieszkalne wynosi 28,40 m#178;, co stanowi 15,75% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń parteru.

Powierzchnia użytkowa wszystkich pomieszczeń poddasza wynosi 147,30 m#178;, które w całości są przeznaczone na cele mieszkalne, co stanowi 100% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń poddasza.

Podsumowując powierzchnia użytkowa wszystkich pomieszczeń budynku wynosi 472,10 m#178;, w tym: powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele handlowo-usługowe wynosi 262,90 m#178;, co stanowi 55,69% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń budynku, zaś powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na mieszkalne wynosi 209,20 m#178;, co stanowi 44,31% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń budynku.

Wnioskodawczyni w okresie trwania ww. inwestycji prowadziła i aktualnie nadal prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (prowadziła i aktualnie prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów), była i aktualnie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a ponadto w związku z tą inwestycją, do dnia złożenia wniosku nie dokonała odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego VAT, nie dokonała ustalenia wartości początkowej środka trwałego i odpisów amortyzacyjnych, nie złożyła wniosku VZM-1 o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jaki sposób ustalić wartość początkową środka trwałego (budynku), dla celów odpisów amortyzacyjnych związanych z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą i do jakiego rodzaju wg KŚT należy zaliczyć ten budynek oraz wg jakiej stawki należy go amortyzować... (we wniosku pytanie to oznaczono Nr 1)

Zdaniem wnioskodawczyni, ażeby ustalić wartość początkową budynku, kwoty podatku naliczonego VAT podlegającego odliczeniu od podatku należnego oraz kwoty brutto i podatku VAT do wniosku VZM-1 zamierza postąpić w sposób następujący - do każdej faktury na nabycie towarów i usług dołączy rozliczenie wg wzoru określonego w załączniku nr 1 do wniosku.

Rozliczenia w załącznikach zamierza dokonać wg następujących zasad:

Proporcję określi jako współczynnik procentowy w zaokrągleniu do jednej setnej części procenta, które zgodnie z projektem budowlanym i stanem faktycznym wynoszą:

Współczynniki 55,69% dla części handlowo-usługowej i 44,31% dla części mieszkalnej wnioskodawczyni zamierza zastosować do niżej wymienionych wydatków:

* wykonanie projektu budowlanego,

* opłat administracyjnych związanych z projektowaniem oraz uzyskaniem pozwolenia na budowę,

* opłat za nadzór budowlany,

* robót ziemnych związanych z wykopami pod fundamenty oraz zagospodarowaniem terenu,

* wykonanie fundamentów budynku,

* wykonanie szkieletu i pokrycia dachowego,

* wykonanie ocieplenia i elewacji ścian zewnętrznych budynku,

* budowa przyłączy: energetycznego, gazowego, wodociągowego, kanalizacyjnego, telekomunikacyjnego,

* budowa urządzeń zagospodarowania terenu: drogi dojazdowej, chodników, opaski odbojowej budynku, utwardzonego placu, ogrodzenia i zieleni,

* inne towary i usługi, których nie można przyporządkować do poszczególnych kondygnacji.

Na podstawie prawidłowo wypełnionych załączników do faktur możliwe będzie sporządzenie:

Po sporządzeniu zestawienia poniesionych wydatków na wytworzenie budynku wnioskodawczyni ustali udział wydatków poniesionych na budowę części handlowo-usługowej oraz części mieszkalnej, w wydatkach razem (kol. 6 zestawienia) wg wskaźnika procentowego w zaokrągleniu do drugiego miejsca po przecinku.

Według tak ustalonych wskaźników procentowych, dokona podziału poniesionych wydatków na spłatę odsetek od kredytu na część handlowo-usługową oraz na część mieszkalną. Wydatki poniesione na spłatę odsetek od części mieszkalnej odliczy od dochodu, zgodnie z zasadami określonymi w art. 26b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

Wydatki poniesione na spłatę odsetek od części handlowo-usługowej w okresie trwania inwestycji zaliczy na powiększenie wartości początkowej części handlowo-usługowej budynku. Wydatki poniesione na spłatę odsetek od części handlowo-usługowej po zakończeniu inwestycji (po oddaniu środka trwałego do użytkowania) zaliczy bezpośrednio w koszty w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą.

Dla celów odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, wnioskodawczyni przyjmie, jako wartość początkową kwotę netto części handlowo-usługowej (kol. 4 zestawienia) powiększoną o zapłacone odsetki od kredytu w czasie trwania inwestycji. Zaś zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych (KŚT), należy budynek ten zaliczyć do rodzaju 103 "Budynki handlowo-usługowe" i amortyzować go wg rocznej stawki wynoszącej 2,5%.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

* grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

* budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Natomiast zgodnie z art. 22f ust. 4 tej ustawy, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawczyni wybudowała (wytworzyła) budynek handlowo-usługowy z mieszkaniem na poddaszu, przy czym, ponieważ powierzchnia użytkowa pomieszczeń przeznaczonych na cele handlowo-usługowe stanowi 55,69% powierzchni użytkowej wszystkich pomieszczeń budynku, budynek ten jest budynkiem niemieszkalnym. W budynku tym nie istnieją wyodrębnione lokale będące odrębnym przedmiotem własności (nie istnieją lokale będące odrębnymi nieruchomościami). W świetle powyższego środkiem trwałym jest cały wskazany we wniosku budynek. Odrębnym środkiem trwałym jest nieruchomość gruntowa, na której ww. budynek jest położony, który jak wynika z cyt. art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlega amortyzacji.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, iż wartość początkową przedmiotowego (całego) budynku należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się - koszt wytworzenia. Z kolei art. 22g ust. 4 cytowanej ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Natomiast odpisów amortyzacyjnych od ww. środka trwałego można dokonywać w wysokości ustalonej od wartości początkowej budynku odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, do ogólnej powierzchni użytkowej tego budynku.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stanowisko wnioskodawczyni w ww. zakresie jest nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

W Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do tej ustawy, pod poz. 01 dla środków trwałych należących do grupy 1, podgrupy 10 - Budynki niemieszkalne - Klasyfikacji Środków Trwałych została określona stawka amortyzacyjna w wysokości 2,5%.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż prawidłową stawką amortyzacyjną dla amortyzacji budynków niemieszkalnych jest stawka 2,5%. W tym też zakresie prezentowane we wniosku stanowisko wnioskodawczyni odnośnie stawki amortyzacyjnej dla wytworzonego budynku niemieszkalnego, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Nadmienia się, iż w zakresie prawidłowości dokonanej we wniosku klasyfikacji budynku, w oparciu o przepisy o statystyce publicznej oraz w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 2, 3 i 4, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.