IBPBI/1/415-57/13/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2013 r., (data wpływu do tut. Biura 26 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniach 13, 23, 29 i 31 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego, o którym mowa we wniosku. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismami z dnia 30 kwietnia i 16 maja 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-57/13/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 13, 23, 29 i 31 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 10 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem zakupiła samochód osobowy. Na zakup ww. samochodu małżonkowie zaciągnęli kredyt w banku na kwotę 44.250,00 zł. Ww. samochód do momentu całkowitego spłacenia kredytu nie był wyłączną własnością małżonków, lecz również banku (przewłaszczenie na zabezpieczenie). Ze względu na bardzo zły stan zdrowia mąż Wnioskodawczyni, w dniu 1 lutego 2012 r. aktem darowizny przepisał na Wnioskodawczynię należącą do niego część ww. samochodu; w celu jego jak najszybszej sprzedaży w związku z brakiem możliwości spłaty rat kredytu. W dniu 5 lutego 2012 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł. W dniu 23 lutego 2012 r. ww. samochód został sprzedany za 45.000 zł W dniu 24 lutego 2012 r. został spłacony kredyt zaciągnięty na zakup tego samochodu w kwocie 32.310,00 zł.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w pismach z dnia 10, 21 i 29 maja 2013 r., wskazano, iż:

* samochód osobowy, o którym mowa we wniosku został zakupiony na podstawie faktury VAT z dnia 10 listopada 2010 r., na prawach współwłasności pomiędzy Wnioskodawczynią, a Jej mężem, za kwotę 64.490,00 zł,

* w momencie nabycia ww. samochodu istniała między małżonkami wspólność majątkowa małżeńska, nie zawierali oni intercyzy, rozdzielności majątkowej przed ślubem, ani podziału majątkowego w trakcie trwania związku małżeńskiego,

* Wnioskodawczyni po śmierci męża, na podstawie darowizny bez postanowienia nabycia praw do spadku, przerejestrowała samochód i sprzedała go za pośrednictwem auto-komisu,

* Wnioskodawczyni poniosła koszty prowizji komisowej w wysokości 1.000 zł,

* samochód został sprzedany za kwotę 46.000,00 zł, natomiast Wnioskodawczyni, jako komitent otrzymała 45.000,00 zł. Całość otrzymanej kwoty przekazała na spłatę kredytu wraz z odsetkami zaciągniętego na zakup ww. samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji mam zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych, tj. od przychodu którego nie było, nawet gdy po śmierci męża rozliczyłam wspólnie z nim PIT-37.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma obowiązku płacenia podatku dochodowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Z powyższego wynika zatem, iż w odniesieniu do sprzedaży rzeczy ruchomych, w tym samochodu osobowego (jeżeli nie zostają one zbyte w wykonaniu działalności gospodarczej) przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że sprzedaż tych rzeczy, ich części lub udziału w tych rzeczach przed upływem sześciu miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, generuje przychód, który stanowi podstawę do ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie ww. rzeczy, ich części lub udziału w tych rzeczach nastąpi po upływie sześciu miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, to sprzedaż ta nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem i dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie istotne znaczenie ma właściwe ustalenie daty nabycia opisanego we wniosku samochodu, od której należy liczyć bieg sześciomiesięcznego terminu, o którym mowa w cyt. wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy.

Zauważyć także należy, iż przez pojęcie darowizny rozumieć należy umowę nazwaną, uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, w dniu 10 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem (na zasadach współwłasności majątkowej małżeńskiej) zakupili samochód osobowy za kwotę 64.490,00 zł. Na zakup ww. samochodu małżonkowie zaciągnęli kredyt w banku na kwotę 44.250,00 zł. Ze względu na bardzo zły stan zdrowia, mąż Wnioskodawczyni, w dniu 1 lutego 2012 r. dokonał na Jej rzecz darowizny należącej do niego części ww. samochodu. W dniu 23 lutego 2012 r. Wnioskodawczyni za pośrednictwem auto-komisu sprzedała ww. samochód za kwotę 46.000,00 zł W wyniku tej sprzedaży otrzymała kwotę 45.000,00 zł, ponieważ 1.000 zł stanowiła prowizja komisowa. Dochód uzyskany ze sprzedaży ww. samochodu przeznaczyła na spłatę kredytu zaciągniętego na jego zakup.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni nabywając w drodze darowizny od męża należącą do niego część udziału w ww. samochodzie (o ile w świetle odrębnych przepisów niebędących przepisami prawa podatkowego i nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji umowa ta była prawnie skuteczna), stała się właścicielem tej części samochodu. Tym samym, dniem nabycia w odniesieniu do tego udziału w pojeździe będącym przedmiotem darowizny jest dzień dokonania tej darowizny tj. dzień 1 lutego 2012 r. i od końca tego miesiąca należy liczyć bieg sześciomiesięcznego terminu, o którym mowa w cyt. wyżej przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d. ww. ustawy. Natomiast w odniesieniu do pozostałej części udziału Wnioskodawczyni w przedmiotowym samochodzie, za dzień nabycia należy uznać dzień zakupu samochodu, tj. dzień 10 listopada 2010 r. i od końca tego miesiąca należy liczyć bieg sześciomiesięcznego terminu w odniesieniu do tej części udziału w ww. samochodzie.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy iż, skoro sprzedaż przedmiotowego pojazdu, nastąpiła w dniu 23 lutego 2012 r., to w odniesieniu do tej części udziału, którą Wnioskodawczyni otrzymała w drodze darowizny wskazać należy, iż sprzedaż tej części nastąpiła przed upływem sześciu miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. W konsekwencji uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód ze sprzedaży wskazanego we wniosku samochodu osobowego w ww. części będzie przychodem ze źródła przychodów, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, którego uzyskanie spowoduje powstanie obowiązku zapłaty podatku dochodowego na zasadach ogólnych, tj. według skali podatkowej, wskazanej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast sprzedaż pozostałej, a nabytej w 2010 r. części udziału w ww. samochodzie nie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji środki uzyskane ze sprzedaży tej części samochodu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na okres jaki upłynął między jego nabyciem (tekst jedn.: 2010 r.), a jego sprzedażą (tekst jedn.: 2012 r.).

Jednocześnie zauważyć należy, iż dochód uzyskany ze sprzedaży tej części pojazdu, którą Wnioskodawczyni otrzymała w drodze darowizny, należy ustalić w oparciu o przepis art. 24 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia rzeczy a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

W związku z powyższym, dochodem ze zbycia wskazanego we wniosku samochodu, jest przychód stanowiący wartość wyrażoną w cenie określonej w umowie jego sprzedaży, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze darowizny od męża (a więc połowa przychodu uzyskanego ze sprzedaży, tj. połowa ceny sprzedaży), pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia, tj. o opłatę komisową, w części odpowiadającej temu udziałowi. Przy czym, Wnioskodawczyni nie może pomniejszyć przychodu uzyskanego z ww. tytułu o koszty związane z nabyciem udziału w ww. samochodzie od Jej męża, bowiem nabyła Ona ten udział nieodpłatnie (w drodze darowizny), a więc nie poniosła wydatku na jego nabycie. Poniosła jedynie koszty związane z odpłatnym zbyciem samochodu, tj. koszty prowizji komisowej w wysokości 1.000 zł.

Ustalony w powyższy sposób dochód, łączy się z innymi dochodami uzyskanymi w trakcie roku podatkowego i opodatkowuje na zasadach ogólnych, wykazując go w zeznaniu podatkowym składanym, według ustalonego wzoru, do końca kwietnia roku następującego po roku, za który składane jest zeznanie (art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zatem, przychód i koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawczyni zobowiązana była wykazać jedynie w wysokości odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze darowizny od męża, w zeznaniu podatkowym za rok 2012 składanym według ustalonego wzoru wraz z innymi dochodami uzyskanymi w trakcie roku podatkowego 2012. Przy czym, formularzem właściwym do rozliczenia uzyskanych przez Wnioskodawczynię (wraz z mężem) w 2012 r. dochodów był druk PIT-36, a nie PIT-37, z uwagi na uzyskanie przez Wnioskodawczynię przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ze zbycia ww. samochodu a także koszty jego uzyskania należało wykazać w części D w druku PIT-36 zatytułowanej dochody i straty ze źródeł przychodów, w rubryce inne źródła. Powstały z tego tytułu podatek do zapłaty Wnioskodawczyni winna była uregulować do 30 kwietnia roku następującego po roku, za który składane jest zeznanie, zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy, a więc w przedmiotowej sprawie do 30 kwietnia 2013 r.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą samochodu, o którym mowa we wniosku, jest nieprawidłowe.

Nadmienić należy również, iż przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, nie była ocena prawnej skuteczności (dopuszczalności) zawarcia przez Wnioskodawczynię opisanych umów, bowiem zagadnienie to regulują odrębne przepisy, nie będące przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogące być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.