IBPBI/1/415-560/13/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 czerwca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 7 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

* braku obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskiwanych z tytułu usług prawniczych świadczonych na terytorium Szwajcarii przez osobę fizyczną prowadzącą na terytorium Polski pozarolniczą działalność gospodarczą - jest prawidłowe,

* możliwości zastosowania do opodatkowania ww. dochodów art. 14 ust. 1 i 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w B. w dniu 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92 z późn. zm.) - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych świadczenia usług prawniczych na terytorium Szwajcarii przez osobę fizyczną prowadzącą na terytorium Polski pozarolniczą działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest adwokatem. Prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi prawnicze na rzecz Kancelarii. Dotychczas usługi te wykonywane były na terytorium Polski. Na mocy nowej umowy zawartej przez strony w dniu 2 stycznia 2013 r., w okresie od 7 stycznia 2013 r. do 7 stycznia 2014 r. usługi te są (będą) wykonywane na terytorium Szwajcarii.

W ramach zawartej umowy Wnioskodawca będzie:

* przygotowywał opinie, analizy prawne, umowy i udzielał porad z zakresu prawa gospodarczego i cywilnego,

* brał udział w negocjacjach umów i ich podpisywaniu,

* wykonywał zastępstwo procesowe w toku postępowań sądowych bądź administracyjnych.

Przy czym usługi te mogą dotyczyć bezpośrednio Kancelarii, bądź też mogą dotyczyć klientów Kancelarii. W obu przypadkach Wnioskodawca swoje usługi świadczy na rzecz Kancelarii i na ten podmiot wystawia także faktury VAT.

Wnioskodawca posiada wszelkie niezbędne zezwolenia wymagane przez prawo szwajcarskie, aby móc świadczyć swoje usługi na terytorium Szwajcarii.

Wnioskodawca na stałe mieszka w Polsce. Tutaj znajduje się centrum jego interesów życiowych. Do Szwajcarii przenosi się jedynie czasowo na okres trwania zawartej umowy. W tym czasie Wnioskodawca będzie wynajmował na terytorium Szwajcarii mieszkanie, w którym będzie mieszkał wraz z żoną. Przez okres trwania niniejszej umowy będzie przebywał cały czas na terytorium Szwajcarii. W tym okresie nie zamierza świadczyć swoich usług prawnych na terytorium Polski. Wnioskodawca nie wyklucza natomiast, że na krótkie okresy może się przemieszczać do Polski czy to w celach osobistych, rodzinnych, czy naukowych. Wnioskodawca jest bowiem również pracownikiem naukowym Uniwersytetu. W okresie trwania umowy pozostaje na urlopie bezpłatnym, uzyskując jedynie wynagrodzenie z tytułu osiągnięć naukowych. Na okres trwania umowy klient Kancelarii, tj. spółka z siedzibą w Szwajcarii zapewnia warunki niezbędne do świadczenia usług przez Wnioskodawcę na odpowiednim poziomie.

W związku z powyższym Wnioskodawca będzie miał na stałe do swojej dyspozycji biuro wyposażone w meble, sprzęt biurowy, sprzęt komputerowy i telefon, z którego będzie mógł korzystać dowolnie według swoich potrzeb. Wnioskodawca, co do zasady, w tym właśnie miejscu będzie wykonywał swoje usługi chyba, że zaistnieje konieczność udzielenia porad lub reprezentowania klientów w inny sposób i w innym miejscu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę, z tytułu wykonywanych na terytorium Szwajcarii usług prawnych, będą podlegać opodatkowaniu na terytorium Szwajcarii z uwagi na posiadanie tam stałej placówki i czy dochody te będą podlegać zwolnieniu z opodatkowania w Polsce na mocy art. 23 ust. 1 pkt a umowy zawartej pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku w związku z art. 14 ust. 1 i 2 niniejszej umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochody osiągane z tytułu wykonywanych na terytorium Szwajcarii usług prawnych będą podlegać opodatkowaniu na terytorium Szwajcarii z uwagi na posiadanie stałej placówki na jej terytorium. Dochody te będą również podlegać zwolnieniu z opodatkowania w Polsce na mocy art. 23 ust. 1 pkt a umowy sporządzonej w B. w dniu 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92 z późn. zm. - dalej: "Umowa") pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, w związku z art. 14 ust. 1 i 2 niniejszej umowy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - winno być. tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów - jest to tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy. Stosownie do art. 4a ww. ustawy, powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są m.in. działalność wykonywana osobiście oraz pozarolniczą działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. Umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Przepis ust. 2 tego artykułu stanowi, że jeżeli przedsiębiorstwo Umaw/ającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład, to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, jakie mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Zgodnie z ust. 7 tego artykułu, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

W myśl art. 14 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacja Szwajcarską dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, to dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Wyjaśnić przy tym należy, iż zawarte w tym artykule sformułowanie "może być opodatkowany w drugim państwie" nie oznacza możliwości wyboru, w którym państwie należności te podlegają opodatkowaniu. Sformułowanie to oznacza, że drugie państwo ma prawo opodatkować takie należności, jeżeli na podstawie przepisów tego państwa należności te podlegają w tym państwie opodatkowaniu (umowy są bowiem zawierane pomiędzy państwami a nie z poszczególnymi Wnioskodawcami). Używane w umowach bilateralnych słowo "mogą" należy rozumieć jako prawo administracji skarbowej danego państwa do opodatkowania określonych rodzajów dochodów. Postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przyznają więc państwu będącemu stroną umowy prawo do opodatkowania danego rodzaju dochodu, jeżeli ustawodawstwo wewnętrzne nakłada podatek na taki rodzaj dochodu (przychodu).

Określenie "wolny zawód" zostało zdefiniowane w art. 14 ust. 2 ww. Umowy i obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych. W świetle powyższych przepisów, dochód z wykonywania wolnego zawodu lub innej samodzielnej działalności na terytorium Szwajcarii przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce co do zasady podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że osoba ta zwykle dysponuje stałą placówką na terytorium Szwajcarii, w celu wykonywania tam swojej działalności. W takiej sytuacji bowiem dochód w wysokości, w jakiej może być przypisany tej stałej placówce może być opodatkowany w Szwajcarii.

Jeżeli chodzi o zasady opodatkowania w Polsce tego dochodu to decydujące znaczenie ma w tym zakresie treść art. 23 ust. 1 pkt a umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z tym przepisem w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący: jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Szwajcarii, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień wymienionych pod literą b), taki dochód lub majątek od opodatkowania, z tym jednak że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony od opodatkowania. Powyższy przepis oznacza, że mimo zastosowanego do dochodów uzyskanych w Szwajcarii zwolnienia, dochody te mogą być wzięte pod uwagę dla obliczenia wysokości stawki podatku, jaka w Polsce miałaby zastosowanie do pozostałych dochodów.

Przepis art. 5 ust. 1 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi, iż określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie "zakład" obejmuje w szczególności: miejsce zarządu, filię, biuro, zakład fabryczny, warsztat oraz kopalnię, źródło ropy naftowej łub gazów, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Wskazówki interpretacyjne pojęcia zakładu można znaleźć w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej swoisty wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są co prawda źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią istotną wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ponadto w związku z wykreśleniem w roku 2000 z Modelowej Konwencji art. 14 pojęcie zakładu zaczęto stosować również do tego, co przedtem stanowiło stałą placówkę.

Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji (punkt 2 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji) dla istnienia zakładu/stałej placówki przedsiębiorstwa jednego państwa w drugim państwie - stronie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, konieczne jest spełnienie trzech podstawowych warunków:

* istnienie miejsca gdzie prowadzona jest działalność gospodarcza, w tym np. określonej powierzchni lub pomieszczeń bądź w pewnych przypadkach maszyn lub wyposażenia;

* miejsce to powinno mieć stały charakter, tj. cechować się określonym stopniem trwałości;

* za pośrednictwem takiej placówki powinna być wykonywana działalność gospodarcza przedsiębiorstwa.

Także w doktrynie międzynarodowego prawa podatkowego wskazuje się na pewne okoliczności (kryteria) pozwalające ocenić, czy w danym państwie istnieje zakład/stała placówka w rozumieniu Modelowej Konwencji oraz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Za powszechnie akceptowany w doktrynie pogląd można uznać stwierdzenie, iż "podstawą uznania, że dana osoba posiada w umawiającym się państwie stałą placówkę, są okoliczności faktyczne. Należy przyjąć, że chodzi tu o każde miejsce wykorzystywane przez daną osobę z dającą się zaobserwować regularnością, w celu prowadzenia omawianej działalności. Regularne wykorzystywanie danego miejsca nie oznacza, że musi ono być używane w sposób ciągły. Przerwy w jego wykorzystywaniu nie mają same przez się wpływu na ocenę, czy mamy do czynienia ze stałą placówką czy nie. Podobnie nie mają istotnego znaczenia dla tej oceny okoliczności o charakterze prawno-instytucjonalnym, takie jak zarejestrowanie, bądź nie danej działalności, czy też uzyskanie zezwolenia kraju przyjmującego na jej podjęcie. (...) za stałą placówkę nie uważa się miejsca zamieszkania w kraju źródła, jeżeli nie jest ono wyposażone w środki służące do wykonywania działalności i działalność ta nie jest faktycznie wykonywana przy wykorzystaniu tych środków". ("Model Konwencji OECD Komentarz", red. B. Brzeziński, Oficyna Prawa Polskiego, Warszawa 2010).

Odnosząc powyższe do przedmiotowego stanu faktycznego, uznać należy, iż Wnioskodawca posiada na terytorium Szwajcarii stałą placówkę w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Użytkowane przez Wnioskodawcę biuro stanowi bowiem

* konkretne miejsce,

* pozostaje ono do stałej dyspozycji Wnioskodawcy,

* może On je wykorzystywać i faktycznie wykorzystuje do świadczenia usług.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 3 ust. 1a cyt. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przy czym, zgodnie z art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca na stałe mieszka w Polsce, gdzie znajduje się centrum jego interesów życiowych, natomiast do Szwajcarii przenosi się jedynie czasowo na okres trwania zawartej umowy, co oznacza, iż w świetle ww. przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako polski rezydent podatkowy podlega On w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, natomiast na terytorium Szwajcarii podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dochodów tam osiągniętych.

Kwestie unikania podwójnego opodatkowania dochodów uzyskiwanych m.in. przez rezydentów polskich na terytorium Szwajcarii, reguluje Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską sporządzona w B. w dniu 2 września 1991 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92 z późn. zm.).

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ww. Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. e ww. Konwencji, w rozumieniu niniejszej konwencji, jeżeli z jej treści nie wynika inaczej określenie "przedsiębiorstwo jednego Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają, odpowiednio, przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie. Przy czym, w myśl art. 5 ust. 1 i 2 ww. konwencji, pojęcie zakład oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Dokonując interpretacji postanowień ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Wynikające z nich zasady zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. W komentarzu do art. 5 ust. 1 Modelowej Konwencji OECD stwierdzono, iż: "ustęp ten definiuje określenie "zakład" jako stałą placówkę, przez którą przedsiębiorstwo prowadzi całkowicie lub częściowo swoją działalność.

Definicja zawiera następujące warunki:

* istnienie "placówki działalności gospodarczej", tj. pomieszczeń, a w pewnych okolicznościach maszyn i urządzeń;

* taka placówka musi mieć charakter stały, tzn. musi być utworzona w określonym miejscu, z pewnym stopniem trwałości;

* prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki; oznacza to, że osoby, które w taki lub inny sposób są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona".

Spełnienie wszystkich ww. warunków, powoduje, iż przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą za pośrednictwem zagranicznego zakładu.

Z powyższych regulacji, wywieść zatem należy, iż jeżeli działalność gospodarcza prowadzona jest przez przedsiębiorstwo w pomieszczeniu stanowiącym własność innego przedsiębiorstwa (np. w stosownie wyposażonym biurze), które zostało oddane przedsiębiorstwu do używania na czas świadczenia usług na rzecz użyczającego kontrahenta, to oznacza to, iż działalność ta stanowi "zakład" w rozumieniu ww. konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Nie wymaga się bowiem, aby możliwość uznania takiej stałej placówki za zakład, w rozumieniu ww. konwencji uzależniona była od posiadania formalnego prawa do dysponowania taką placówką.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż na okres trwania umowy (1 roku) spółka z siedzibą w Szwajcarii zapewni Wnioskodawcy warunki niezbędne do świadczenia usług, oddając Mu do dyspozycji na stałe biuro wyposażone w meble, sprzęt biurowy, sprzęt komputerowy i telefon, z którego będzie mógł korzystać dowolnie według swoich potrzeb. Wnioskodawca, co do zasady, w tym właśnie miejscu będzie wykonywał swoje usługi chyba, że zaistniej konieczność udzielenia porad lub reprezentowania klientów w inny sposób w innym miejscu. Na gruncie przedmiotowej sprawy, dojdzie zatem do powstania zakładu Wnioskodawcy w Szwajcarii.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej (zarejestrowanej w Polsce) pozarolniczej działalności gospodarczej, będzie świadczył na terytorium Szwajcarii usługi przez położony w tym kraju zakład.

Zdaniem tut. Organu, na gruncie przedmiotowej sprawy, nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 7 ust. 7 Konwencji, zgodnie z którym, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu. Przepis ten nie dotyczy bowiem przedstawionej we wniosku sytuacji uzyskiwania przychodów ze świadczenia przez Wnioskodawcę usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz usług wykonywanych poza tą działalnością w ramach tzw. wolnych zawodów, oraz z pewnymi zastrzeżeniami, przychodów z innych tytułów, które co do zasady mogłyby się mieścić w zyskach z przedsiębiorstw (dywidendy, odsetki, należności licencyjne etc.).

W konsekwencji, w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie znajdzie zastosowania powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 14 ust. 1 i 2 Konwencji, na mocy wyłączenia zawartego w art. 7 ust. 7 Konwencji. W myśl bowiem art. 14 ust. 1 Konwencji, dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiających się Państwie osiąga z wykonywania wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje zwykle stałą placówką w drugim Umawiającym się państwie dla wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stała placówką, to dochód może być opodatkowany w drugim Państwie jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce. Przy czym, określenie "wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub oświatową, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, prawników, inżynierów, architektów oraz dentystów i księgowych (art. 14 ust. 2 ww. Konwencji).

Mając zatem na względzie, iż dochody uzyskane przez Wnioskodawcę będą dochodami zakładu, a więc dochodami, o których mowa w art. 7 Konwencji, podlegają one opodatkowaniu na terytorium Szwajcarii w takiej mierze w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi oraz w Polsce, gdzie Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W konsekwencji do opodatkowania tych dochodów zastosowanie znajdzie metoda unikania podwójnego opodatkowania, o której mowa w art. 23 ust. 1 lit. a ww. Konwencji. W myśl bowiem tego przepisu, w przypadku Polski podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji może być opodatkowany w Szwajcarii, to Polska zwolni z uwzględnieniem postanowień wymienionych pod literą b), taki dochód lub majątek od opodatkowania, z tym jednak że przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby dochód lub majątek zwolniony od opodatkowania w powyższy sposób nie był tak właśnie zwolniony od opodatkowania.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie:

* braku obowiązku opodatkowania w Polsce dochodów uzyskiwanych z tytułu usług prawniczych świadczonych na terytorium Szwajcarii przez osobę fizyczną prowadzącą na terytorium Polski pozarolniczą działalność gospodarczą - jest prawidłowe,

* możliwości zastosowania do opodatkowania ww. dochodów art. 14 ust. 1 i 2 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w B. w dniu 2 września 1991 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 22, poz. 92 z późn. zm.) - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.