IBPBI/1/415-537/14/AB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 sierpnia 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-537/14/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 30 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym 5 sierpnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 lipca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-537/14/AB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 5 sierpnia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2013 r. Wnioskodawca miał zawieszoną działalność gospodarczą w następujących okresach:

* 1 stycznia 2013 r. do 24 lutego 2013 r.,

* 26 lutego 2013 r. do 23 lipca 2013 r.,

* 26 lipca 2013 r. do 16 grudnia 2013 r.,

* 19 grudnia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r.

Z kolei okresy aktywnej działalności firmy to: 25 lutego 2013 r., 24-25 lipca 2013 r. oraz 17-18 grudnia 2013 r. Główną przyczyną zawieszenia działalności były częste wyjazdy Wnioskodawcy za granicę. Jednak w okresie zawieszenia działalności (we wszystkich miesiącach 2013 r.) Wnioskodawca dokonywał zakupów materiałów, które wykorzystywał do świadczenia usług w okresie aktywnej działalności firmy. Głównym przedmiotem działalności jest wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych, a zakupy dotyczyły materiałów i elementów niezbędnych do wykonywania tych instalacji.

Zakupy dokonane w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 25 lutego 2013 r. Wnioskodawca zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu lutym 2013 r., natomiast zakupy dokonane w okresie od 26 lutego 2013 r. do 23 lipca 2013 r. zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu lipcu 2013 r. oraz zakupy dokonane w okresie od 26 lipca 2013 r. do 16 grudnia 2013 r. zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu grudniu 2013 r.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 30 lipca 2014 r., Wnioskodawca wskazał, że:

* prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,

* zawiadomienia o zawieszeniu oraz wznowieniu działalności gospodarczej składał do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w Urzędzie Miasta; jednocześnie wskazał dokładne daty złożenia zawiadomień przyporządkowane do poszczególnych okresów zawieszenia działalności gospodarczej,

* przychody ze świadczenia usług, do których wykorzystał zakupione materiały uzyskał 25 lutego, 25 lipca i 18 grudnia 2013 r., a zakupione materiały zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w miesiącach w których uzyskał przychody, tj. luty, lipiec, grudzień 2013 r.,

* zakup materiałów został udokumentowany fakturami VAT; Wnioskodawca wskazał daty oraz numery faktur VAT dokumentujących zakup materiałów w poszczególnych okresach zawieszenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo zaliczyć wydatki dokonane w okresie zawieszenia działalności na zakup materiałów do kosztów uzyskania przychodów w momentach wznowienia działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 30 lipca 2014 r., Wnioskodawca przedstawił własne stanowisko w sprawie stwierdzając, że miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na nabycie materiałów w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, gdyż były to czynności niezbędne do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponadto, istotne elementy stanowiska Wnioskodawcy zostały zawarte w części G wniosku, przeznaczonej na przedstawienie stanu faktycznego sprawy, gdzie Wnioskodawca stwierdził, że przepisy o zawieszeniu działalności gospodarczej nie zabraniają rozliczania kosztów uzyskania przychodów w okresie zawieszenia działalności. Z żadnych przepisów nie wynika, że w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej podatnik nie może uwzględniać kosztów uzyskania przychodów. Co więcej, przepis art. 14a ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm. - winno być: tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm. - dalej "u.s.d.g.") stanowi, że w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Natomiast przepis art. 14a ust. 4 pkt 2 u.s.d.g. precyzuje, że w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej. Natomiast żadne przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), nie odnoszą się wprost do wydatków poniesionych w okresie zawieszenia działalności w kontekście traktowania ich (bądź nie), jako koszty uzyskania przychodów. Wnioskodawca wskazuje, że istnieje jedynie regulacja zawarta w art. 22c pkt 5 ww. ustawy, stanowiąca, że w okresie zawieszenia działalności nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.), przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a. Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej może być oznaczony w dniach, miesiącach albo miesiącach i dniach (art. 14a ust. 1b tej ustawy).

W myśl art. 14a ust. 3 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 14a ust. 4 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1.

ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

2.

ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej,

3.

ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie,

4.

ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej,

5.

wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa,

6.

ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej,

7.

może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.

Kwestię kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w oparciu o ogólną zasadę dotyczącą kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie wymienia enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Wskazuje jedynie, że aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Zwrot "w celu" użyty w ww. przepisie oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź też ewentualnie zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu. Definicja kosztów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza można przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą. Wydatki poniesione na nabycie materiałów, wykorzystywanych (zużywanych) w związku ze świadczeniem usług, stanowiących istotę (przedmiot) prowadzonej działalności gospodarczej, co do zasady, mogą stanowić koszty podatkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2013 r. (w okresach wskazanych we wniosku), Wnioskodawca zawieszał wykonywanie działalności gospodarczej. Główną przyczyną zawieszenia działalności były częste wyjazdy Wnioskodawcy za granicę. Okresy w których w 2013 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą to: 25 lutego 2013 r., 24-25 lipca 2013 r. oraz 17-18 grudnia 2013 r. W okresach zawieszenia działalności Wnioskodawca dokonywał zakupów materiałów, które wykorzystywał do świadczenia usług w okresie prowadzenia działalności. Głównym przedmiotem działalności było wykonywanie instalacji wodno-kanalizacyjnych cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych, a zakupy dotyczyły materiałów i elementów niezbędnych do wykonywania tych instalacji. Zakupy materiałów zostały udokumentowane fakturami VAT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że jeżeli w istocie materiały zakupione w okresach zawieszenia działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystywał do świadczenia usług w okresach prowadzenia działalności gospodarczej i wykazał z tego tytułu przychody podatkowe, to co do zasady wydatki poniesione na zakup tych materiałów, jako koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełniają pozostałe przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że wątpliwości budzi przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy, tj. częstotliwość oraz okresy na które była zawieszana działalność gospodarcza, jak również częstotliwość dokonywanych zakupów w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, w szczególności w sytuacji, gdy jak zaznaczył Wnioskodawca przyczyną zawieszenia działalności były częste wyjazdy za granicę. Ponadto, mając na uwadze charakter świadczonych usług wątpliwości budzą również krótkie okresy (jeden, dwa dni) odwieszenia działalności gospodarczej. Jednakże kwestie te nie podlegają ocenie w niniejszej interpretacji indywidualnej, której istota sprowadza się wyłącznie do oceny przedstawionego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy na gruncie opisanego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) w kontekście zadanego pytania, tym bardziej, że zagadnienia te regulują przepisy ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, nie będące przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogące być przedmiotem interpretacji indywidualnej. To, czy Wnioskodawca skutecznie zawieszał prowadzoną działalność gospodarczą we wskazanych we wniosku okresach, jak również, czy w okresach zawieszenia Wnioskodawca podejmował (mógł podejmować) czynności stanowiące istotę prowadzonej działalności gospodarczej może zostać zweryfikowane w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy lub kontrolny oraz przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Nadmienić także należy, że jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowany ustaleniem, jakie czynności może wykonywać w okresie zawieszenia działalności gospodarczej, tj. jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji przepisów ww. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, to właściwym organem w tym zakresie jest Ministerstwo Gospodarki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wskazać także należy, że w zakresie dotyczącym momentu zaliczenia ww. wydatków poniesionych w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej do kosztów podatkowych wydane zostanie odrębne rozstrzygniecie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl